Γράφει ο Μιχάλης Μαρδάς

Ο κάθε λογής πελάτης δεν μπορεί να έχει πάντα δίκιο και αν είστε στον χώρο της παροχής υπηρεσιών δεν χρειάζεται να γράψω πάρα πολλά για να σας πείσω για αυτό. Γενικότερα, δεν φημιζόμαστε για την ευγένειά μας και μπορεί να υπερηφανευόμαστε στους έξω για το αντίθετο αλλά δεν συμβαίνει πραγματικά.

Είμαστε ένας λαός που για να είναι ευγενικός θα πρέπει να ακούει αυτό που θέλει και να γίνεται αυτό που έχει φανταστεί. Κάθε παρεκτροπή από αυτά τα δύο αποτελεί αιτία για να δείξουμε τον πραγματικό μας εαυτό. Από τον άνθρωπο που θα πάει να φάει σε μία ταβέρνα μέχρι τον οπαδό ομάδων αντιμετωπίζουν τους παρέχοντες έργο ως δούλους και ο λόγος τους θα πρέπει να είναι είναι νόμος.

Θέλετε να το προχωρήσουμε περισσότερο; Ούτε ο ψηφοφόρος έχει πάντα δίκιο διότι έχει εξελιχθεί και αυτός σε κακομαθημένο πελάτη. Θέλει να ακούσει ψέματα για να πάει να ψηφίσει και στην συνέχεια όταν αντιλαμβάνεται πώς αυτά που του έταξαν δεν πρόκεται ποτέ να εφαρμοστούν καταριέται θεούς και δαίμονες.

Ηξερε πριν ψηφίσει την αλήθεια αλλά έκλεισε μάτια και αυτιά και πήγε στην εύκολη λύση που του πρόσφεραν οι λαοπλάνοι. Ζούσε και ζει με την ελπίδα ότι όλα θα αλλάξουν χωρίς να χάσει την άνεσή του και όταν αυτό δεν συμβεί διαμαρτύρεται μέχρι την επόμενη φορά που θα κληθεί να πάει ξανά στις κάλπες.

Εκείνη την ώρα θα ψάξει απεγνωσμένα να βρει παρηγοριά σε άλλα ψέματα, θα απορρίψει την αλήθεια γιατί δεν θα τον συμφέρει και όλο αυτό θα ανακυκλώνεται δημιουργώντας το τοξικό κλίμα στο οποίο ζούμε. Για αυτό όταν αντιληφθούμε πως ο πελάτης και ο ψηφοφόρος δεν έχουν πάντα δίκιο και τους μετατρέψουμε από κατήγορους σε κατηγορούμενους για όσα δεινά περνάμε θα αρχίσει να υπάρχει ελπίδα.

Μέχρι τότε, θα ζούμε στον δικό μας κόσμο που μόνο αγγελικά πλασμένος δεν είναι.