Τα τελευταία χρόνια, κάποιοι από εμάς τους ασχολούμενους με τη διακλαδική επιστημονική προσέγγιση της ευρωπαϊκής ενοποιητικής διαδικασίας είχαμε επανειλημμένα και με ιδιαίτερη επίταση αναδείξει τις εστίες και όψεις της δομικής κρίσης που διέρχεται η Ευρωπαϊκή Ενωση. Μιας κρίσης, της οποίας απλώς η επιφανειακή έκφανση ήταν η βαθύτατη δημοσιονομική κρίση και τα συστημικά ελλείμματα και ασυμμετρίες της ευρωζώνης.

Γράφει ο Αντώνης Μεταξάς
Πανεπιστήμιο Αθηνών, Λέκτορας Ευρωπαϊκού Δικαίου, επισκ. Καθηγητής, ΔΙΠΑΕ

Το διαρκώς εμφανέστερο πρόβλημα της έλλειψης ουσιαστικής δημοκρατικής νομιμοποίησης της Ενωσης και των οργάνων της, η αδυναμία συγκρότησης μηχανισμών ενίσχυσης μιας ευρωπαϊκής ταυτότητας ή εν γένει ουσιαστικών συνεκτικών δομών που θα συνιστούσαν αντίβαρο στην εύκολη λύση της υιοθέτησης του πιο «εύπεπτου» αφηγήματος που διαχρονικά παρέχει ο εθνοκεντρισμός και η ιδέα της επιστροφής στα «ομοιογενή» εθνικά κράτη και άλλα πολλά και σημαντικά αγνοήθηκαν επιδεικτικά από τις κυριαρχούσες πολιτικοοικονομικές ελίτ της Ευρώπης.

Αν σε αυτά προστεθεί και ένας σχεδόν εγκληματικά αφελής χειρισμός του θέματος του περίφημου βρετανικού δημοψηφίσματος από τις εξόχως «λίγες» πολιτικές φιγούρες, όπως ο Κάμερον κ.λπ., είναι σαφές ότι δημιουργούνται σχεδόν ιδανικές συνθήκες κατίσχυσης της χείριστης εκδοχής ενός υπεραπλουστευτικού εθνικολαϊκισμού.