Γράφει ο Ευριπίδης Στ. Στυλιανίδης*

• Η Σαρία στη Θράκη δεν έχει σχέση με τα ακραία που ισχύουν σε άλλες μουσουλμανικές χώρες. Είναι ένα ιδιότυπο καθεστώς οικογενειακού και κληρονομικού δικαίου που βασίζεται στη θρησκευτική παράδοση των μουσουλμάνων, δεν υπερισχύει του Εθνικού Δικαίου, του Συντάγματος και του Ευρωπαϊκού Δικαίου και κατοχυρώνει τη δικαιοδοτική αρμοδιότητα του νόμιμου μουφτή, καθιστώντας τον έτσι Δημόσια Αρχή που ως τέτοια πρέπει και να διορίζεται και όχι να εκλέγεται όπως επιδιώκει η Τουρκία.

• Το υφιστάμενο μοντέλο, που διαμόρφωσαν και σεβάστηκαν οι Κ. Ατατούρκ και Ε. Βενιζέλος λειτούργησε επί δεκαετίες παιδαγωγικά, εντάσσοντας ομαλά τους μουσουλμάνους στην ευρωπαϊκή δημοκρατική πραγματικότητα και καθιστώντας τη Θράκη Διεθνές Πρότυπο Ανοιχτής Κοινωνίας. Δεν είναι καθόλου τυχαίο το γεγονός ότι, παρά τις απόπειρες, στάθηκε αδύνατο να στρατολογηθούν μουσουλμάνοι με ευρωπαϊκά διαβατήρια από τη Θράκη στον φονταμενταλισμό ή στη διεθνή τρομοκρατία του ISIS.

• Είναι σαφές ότι δεν χρειάζεται ειδικός νόμος για να κατοχυρωθεί η ελευθερία επιλογής των μουσουλμάνων Ελλήνων πολιτών αν θα υπαχθούν στο μουφτή ή στο αστικό δικαστήριο. Αν η Δικαιοσύνη σε κάποιες, όχι σε όλες τις περιπτώσεις, αποφάσισε άστοχα (σχετική απόφαση του Αρείου Πάγου), αυτή πρέπει να διορθώσει το λάθος της (πρόσφατη απόφαση πρωτοβαθμίου δικαστηρίου για διαθήκη μουσουλμάνας στην Ξάνθη) και όχι ο νομοθέτης. Ο νομοθέτης καθιστά το θέμα πολιτικό και διευκολύνει την Τουρκία να παρέμβει καταγγέλλοντας ακόμα και παραβίαση των Συνθηκών. Η Τουρκία διευκολύνεται να «πουλήσει προστασία στους θρησκευόμενους μουσουλμάνους» που νιώθουν ότι η κυβέρνηση αθέμιτα παρεμβαίνει νομοθετικά στο χώρο της θρησκευτικής τους ελευθερίας και χρησιμοποιώντας τη θρησκεία να επιδιώξει αποτελεσματικότερα την τουρκοποίηση των Πομάκων και των Ρομά.

• Μέσα από αυτή την κυβερνητική αστοχία, ανοίγει ο ασκός του Αιόλου και διευκολύνεται η διαχρονική στρατηγική επιδίωξη της τουρκικής διπλωματίας να διεκδικήσει άμεσα και πειστικότερα την εκλογή του μουφτή, που χωρίς τις δικαιοδοτικές αρμοδιότητες του καδή-δικαστή δεν θα είναι πλέον Δημόσια Αρχή. Δημιουργώντας έναν εξαρτημένο πολιτικοθρησκευτικό ηγέτη στη Θράκη, διευκολύνεται η μετεξέλιξη της μειονότητας από θρησκευτική σε «εθνική τουρκική μειονότητα» κατά παράβαση του Διεθνούς Δικαίου και της Συνθήκης της Λωζάννης. Μια τέτοια αρνητική εξέλιξη προσφέρει νέα νομικά εργαλεία του ευρωπαϊκού θεσμικού πλαισίου στην Τουρκία προκειμένου να αναδείξει τον νέο της στόχο, που δεν είναι άλλος από τη «Συνδιοίκηση στη Θράκη».

Είναι τουλάχιστον αφελές η πολιτική ηγεσία της χώρας να μην αντιλαμβάνεται την τουρκική στρατηγική που αντιβαίνει τόσο στο πνεύμα του αλληλοσεβασμού  χριστιανών και μουσουλμάνων όσο και στην πολιτική εθνικής θωράκισης της ακριτικής Ελλάδας. Είναι απαράδεκτο σε ένα τόσο σοβαρό θέμα το υπουργείο Παιδείας να λειτουργεί ιδεοληπτικά, ψηφοθηρικά και υπακούγοντας σε περίεργες φωνές που δεν διστάζουν να στρέφονται εναντίον της Ελλάδας, τόσο στα διεθνή fora όσο και στην ευρωπαϊκή Δικαιοσύνη, αγνοώντας χαρακτηριστικά την άποψη της τοπικής κοινωνίας και των ίδιων των θρησκευόμενων μετριοπαθών μουσουλμάνων της Θράκης.

*Επ. Καθηγητής Νομικής στο Ευρωπαϊκό Πανεπιστήμιο Κύπρου, πρώην Υπουργός και τ. Βουλευτής Ροδόπης

Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου