Ανασυγκρότηση και… νέο μοντέλο

Γράφει ο Γιώργος Κύρτσος*

Ο κ. Τσίπρας δίνει έμφαση στη λεγόμενη παραγωγική ανασυγκρότηση και στο «νέο μοντέλο» ανάπτυξης. Στην πραγματικότητα δεν παρατηρείται οποιαδήποτε παραγωγική ανασυγκρότηση, ιδιαίτερα στο επίπεδο των μικρομεσαίων και πολύ μικρών επιχειρήσεων, αλλά μία κλιμάκωση των δυσκολιών που αντιμετωπίζουν όσοι είναι στον παραγωγικό ιδιωτικό τομέα.

Οι δυσκολίες μεγαλώνουν εξαιτίας της παράτασης της μνημονιακής περιόδου, λόγω της αδυναμίας του τραπεζικού συστήματος να λειτουργήσει αποτελεσματικά μετά την κρίση του 2015 και εξαιτίας της αύξησης διαφόρων φορολογικών βαρών, με απόφαση της κυβέρνησης Τσίπρα.

Τα μόνα καλά νέα που έρχονται από την οικονομία είναι τα τουριστικά ρεκόρ παρά την υπερφορολόγηση του κλάδου από την κυβέρνηση και η πρόοδος σε συγκεκριμένες ιδιωτικοποιήσεις -χαρακτηριστικό το παράδειγμα της πώλησης των περιφερειακών αεροδρομίων στη Fraport έναντι 1,4 δισ. ευρώ- παρά τις αντιρρήσεις που εξέφραζαν τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, συμπεριλαμβανομένου του κ. Τσίπρα.

Στο πλαίσιο της «παραγωγικής ανασυγκρότησης» στην οποία αναφέρεται ο κ. Τσίπρας είχαμε το τελευταίο διάστημα την ανακοίνωση του μελλοντικού λουκέτου στη βιομηχανία οικιακών συσκευών Pitsos, την απόσυρση της πολυεθνικής Ελαΐς-Unilever από το ελαιόλαδο και τις μαργαρίνες και το κλείσιμο μεγάλης ξένης βιομηχανίας παγωτού στην περιοχή της πρωτεύουσας. Οταν, λοιπόν, εμφανίζονται με πρόβλημα παραγωγικές μονάδες σε κλάδους που δεν θεωρούνται τόσο δύσκολοι, όπως είναι το παγωτό, το ελαιόλαδο, τα τρόφιμα και οι οικιακές συσκευές, η λεγόμενη παραγωγική ανασυγκρότηση αποδεικνύεται ένα σύνθημα χωρίς ουσιαστικό περιεχόμενο.

Τα τελευταία χρόνια δημιουργούνται επενδυτικές νησίδες -όπως η επένδυση της Cosco στον ΟΛΠ και της Fraport στα περιφερειακά αεροδρόμια- αλλά το σύνολο της οικονομίας παραμένει σε συνθήκες επενδυτικής καχεξίας, γεγονός που εμποδίζει το πέρασμα σε περίοδο σταθερής και δυναμικής οικονομικής ανάπτυξης.

Ούτε δίκαιη ούτε ανάπτυξη

Ενα άλλο σύνθημα που χρησιμοποιεί ο πρωθυπουργός κ. Τσίπρας είναι η λεγόμενη «δίκαιη ανάπτυξη». Είναι γνωστό ότι το 2015 και το 2016 χάθηκαν 5 έως 6 μονάδες αύξησης του ΑΕΠ εξαιτίας της πολιτικής που εφάρμοσε η κυβέρνηση Τσίπρα. Ενώ όλοι θεωρούσαν -συμπεριλαμβανομένης της Ευρωπαϊκής Επιτροπής- ότι η κυβέρνηση Σαμαρά είχε επιτύχει μικρή ανάκαμψη της οικονομίας το 2014 και είχε προετοιμάσει το έδαφος για μικρή ανάπτυξη το 2015 και το 2016 ήρθε η πολιτική αλλαγή να μετατρέψει την ανάπτυξη σε διετή στασιμότητα.

Οσο για την κοινωνική δικαιοσύνη που επικαλείται ο κ. Τσίπρας, είμαστε υποχρεωμένοι να του υπενθυμίσουμε ότι είναι ο βασικός υπεύθυνος για τη δημιουργία της λεγόμενης γενιάς των 360 ευρώ. Εκανε πολιτική σταδιοδρομία καταγγέλλοντας αυτούς που κατά την άποψή του δημιουργούσαν τη γενιά των 700 ευρώ και τώρα που βρίσκεται στην εξουσία δημιουργεί με τα λάθη και τις παραλείψεις του τη γενιά των 360 ευρώ. Ενας στους τρεις εργαζομένους στον ιδιωτικό τομέα εργάζεται στη βάση της μερικής απασχόλησης και έχει μικτές αποδοχές κάτω των 400 ευρώ το μήνα. Το οικονομικό πλαίσιο, που δημιούργησε η κυβέρνηση Τσίπρα με την οικονομική στασιμότητα, την αποδυνάμωση του τραπεζικού συστήματος, την αύξηση των φορολογικών και ασφαλιστικών βαρών, έχει οδηγήσει σε νέα μεγάλη πτώση τις αποδοχές των εργαζομένων.

Σαν να μην έφτανε αυτό, παρατηρείται σταθερή αύξηση στον αριθμό των μακροχρόνια ανέργων. Από το σύνολο των ανέργων που βρίσκονται στα μητρώα του ΟΑΕΔ, οι 525.950, περίπου το 60% του συνόλου, θεωρούνται μακροχρόνια άνεργοι, δηλαδή δεν έχουν δουλειά τους τελευταίους 12 μήνες και έχουν σταματήσει να παίρνουν το επίδομα ανεργίας. Πριν από ένα χρόνο ο αριθμός των μακροχρόνια ανέργων ήταν 506.956. Αυτά περί… «δίκαιης ανάπτυξης».

Θυσίες χωρίς τέλος

Ο πρωθυπουργός κ. Τσίπρας ισχυρίστηκε στα Ιωάννινα ότι η κυβέρνησή του «εξυγίανε» τα δημόσια οικονομικά της χώρας «που για δεκαετίες ήταν αντικείμενο διασπάθισης, κακοδιαχείρισης και λεηλασίας». Η εξαιρετικά επώδυνη δημοσιονομική εξυγίανση είχε προηγηθεί της ανόδου του ΣΥΡΙΖΑ και των ΑΝ.ΕΛ. στην εξουσία. Η κυβέρνηση Τσίπρα καθυστέρησε την πορεία προς την πλήρη δημοσιονομική εξομάλυνση ρίχνοντας έξω τις τράπεζες το 2015, μέσω του αποτυχημένου πειράματος Τσίπρα-Βαρουφάκη, και φορτώνοντας ένα σημαντικό ποσό που δόθηκε για τη σταθεροποίησή τους στον Κρατικό Προϋπολογισμό και στους φορολογούμενους πολίτες. Η δημοσιονομική διαχείριση παραμένει προβληματική για δύο λόγους:

• Πρώτον, δεν παρατηρείται ουσιαστική αύξηση των φορολογικών εσόδων, παρά τη συνεχή και αδυσώπητη αύξηση των φορολογικών βαρών. Από τη στιγμή που δεν αυξάνονται τα φορολογικά έσοδα η δημοσιονομική ισορροπία είναι ασταθής.
• Δεύτερον, η επίτευξη των δημοσιονομικών στόχων της κυβέρνησης και το πολυσυζητημένο υπερπλεόνασμα οφείλονται στον ετεροχρονισμό δημόσιων δαπανών -γι’ αυτό οι ληξιπρόθεσμες οφειλές του Δημοσίου κινούνται σταθερά γύρω στα 6 δισ. ευρώ- αλλά και στη δραστική περικοπή των κονδυλίων για το κράτος πρόνοιας.

Το χειρότερο είναι ότι η κυβέρνηση έχει προγραμματίσει τα πιο σκληρά μέτρα για το 2019 και το 2020, θεωρώντας ότι με αυτόν τον τρόπο θα διαχειριστεί το πολιτικό κόστος των επιλογών της. Σύμφωνα με το Μεσοπρόθεσμο Πλαίσιο Δημοσιονομικής Στρατηγικής, η συνταξιοδοτική δαπάνη θα είναι 30,4 δισ. ευρώ το 2017 για να υποχωρήσει στα 29,4 δισ. ευρώ το 2018 και να πέσει στα 26,9 δισ. ευρώ το 2019. Σύμφωνα με τους ίδιους υπολογισμούς, το διάστημα αυτό ο αριθμός των συνταξιούχων θα αυξηθεί από 2,6 σε 2,7 εκατομμύρια. Τα στοιχεία αυτά αναδεικνύουν προγραμματισμένη μείωση στη μέση σύνταξη κατά 12%-13%.

Τα υπόλοιπα περί αντιμετώπισης της διασπάθισης, της κακοδιαχείρισης και της λεηλασίας απαντώνται καθημερινά με τις κυβερνητικές επιλογές υπέρ της νέας και της παλιάς διαπλοκής, υπέρ της αδιαφάνειας -με χαρακτηριστική την περίπτωση της αναβάθμισης των F-16- και με την αύξηση των δημόσιων δαπανών που έχουν σχέση με την ενίσχυση του κομματικού κράτους.

Πληρώνουν οι φτωχοί

Κατά την παρουσίαση της οικονομικής πολιτικής της κυβέρνησης στο περιφερειακό συνέδριο για την «παραγωγική ανασυγκρότηση» στην Ηπειρο, που πραγματοποιήθηκε στα Ιωάννινα, ο κ. Τσίπρας υποστήριξε ότι το τρίτο πρόγραμμα-Μνημόνιο που φέρει την υπογραφή του επιβάρυνε τους πλούσιους, ενώ τα δύο πρώτα προγράμματα-Μνημόνια έριξαν τα φορολογικά βάρη στα μεσαία και τα χαμηλά εισοδήματα.

Εγιναν μεγάλες κοινωνικές αδικίες στην εφαρμογή των δύο πρώτων προγραμμάτων-Μνημονίων αλλά το τρίτο πρόγραμμα-μνημόνιο, το Μνημόνιο Τσίπρα, ξεπέρασε κάθε προηγούμενο σε ό,τι αφορά τις κοινωνικές αδικίες. Βασική επιλογή του κ. Τσίπρα ήταν να αυξήσει τον ΦΠΑ στα τρόφιμα και τα βασικά είδη κατανάλωσης στο 24%. Πρόσθεσε έτσι φορολογικά βάρη στα νοικοκυριά, ιδιαίτερα στα πιο φτωχά, ύψους 1 δισ. ευρώ. Το αποτέλεσμα ήταν, με βάση τα στοιχεία των αλυσίδων σούπερ μάρκετ, να μειωθεί η κατανάλωση σε βασικά είδη -χαρακτηριστικό το παράδειγμα του γάλακτος- επειδή πολλοί συμπολίτες μας δεν είχαν να πληρώσουν τους επιπλέον φόρους. Οσο για τις περίφημες λίστες με τα μεγάλα εισοδήματα που έφυγαν στο εξωτερικό απέδωσαν στις φορολογικές αρχές λιγότερο από 100 εκατ. ευρώ. Δεν είναι υπερβολή να πούμε ότι ο κ. Τσίπρας ειδικεύεται στην καταγγελία της πλουτοκρατίας, ενώ ρίχνει τα φορολογικά βάρη στους φτωχότερους συμπολίτες μας.

Εχει δημιουργηθεί, μάλιστα, ένας φαύλος κύκλος, με την κυβέρνηση να αυξάνει τη φορολογία για τα μικρομεσαία εισοδήματα αλλά αυτά να περιορίζονται συνεχώς λόγω της λιτότητας και έτσι να περιορίζεται η φορολογική τους απόδοση. Και σε αυτό το θέμα όμως βρήκε την απάντηση ο φιλολαϊκός κατά δήλωσή του πρωθυπουργός, συμφωνώντας με τους Ευρωπαίους εταίρους και τους πιστωτές στη δραστική μείωση του αφορολόγητου ορίου για το ετήσιο εισόδημα από 1^ης Ιανουαρίου του 2016. Το μήνυμα που στέλνει η κυβέρνηση είναι σαφές, όσο και να πέσει το εισόδημά σας θα πληρώσετε τους φόρους και με το παραπάνω!

*Ο Γιώργος Κύρτσος είναι Ευρωβουλευτής  της ΝΔ

Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου της Κυριακής