Γράφει ο Γιάννης Παπαδάτος

Τους ακολουθεί κατά πόδας η Μαρίν Λεπέν με τη σημερινή της συνέντευξη στο περιοδικό Valeurs Actuelles (μια επιθεώρηση με ιστορία 50 χρόνων που απευθύνεται στους συντηρητικούς γκωλικούς), όπου ενταφιάζει οριστικά την αντιευρωπαϊκή της ατζέντα, χάριν της εκλογικής της επιβίωσης.

«Σε πολλούς τομείς είναι δυνατόν να βελτιώσουμε την καθημερινότητα των Γάλλων χωρίς να φύγουμε από την Ευρώπη ή το ευρώ», δηλώνει σαν μετανοούσα Μαγδαληνή η κόρη του αειθαλούς Ζαν-Μαρί, κάνοντας γαργάρα τους κεραυνούς του παρελθόντος περί «σοβιετικού τύπου ευρω-τραπεζικής ένωσης που φτωχαίνει τους Γάλλους».

Η δικαιολογία της πάντως ήταν αφοπλιστική: «Ακούσαμε τη φωνή του γαλλικού λαού». Εντυπωσιάζει στ’ αλήθεια η προσαρμοστικότητα της ακροδεξιάς πολιτικού στα δεδομένα που δημιούργησαν οι δύο εκλογικές της ήττες – η μία για την προεδρία απέναντι στον Μακρόν και η άλλη στις βουλευτικές εκλογές της Γαλλίας, όπου το Εθνικό Μέτωπο κέρδισε μόνο 8 έδρες, αποτυγχάνοντας να σχηματίσει κοινοβουλευτική ομάδα. Η πολιτική επιστήμη διδάσκει πως τέτοιες οβιδιακές μεταμορφώσεις απαντώνται συχνά σε συντηρητικούς πολιτικούς, επειδή εκ φύσεως δεν κολλάνε σε ιδεολογίες αλλά αναζητούν πρακτικές λύσεις.

Η «φιλοευρωπαϊκή» στροφή της Μαρίν θεωρούνταν δεδομένη μετά την απομάκρυνση του νούμερο 2 του FN και στενού της συνεργάτη, Φλοριάν Φιλιπό, ο οποίος προερχόταν από τους Σοσιαλιστές και ο αντιευρωπαϊσμός του θύμιζε … Μελανσόν. Ούτως εχόντων το «Νέο Εθνικό Μέτωπο» θα απευθύνεται σε καθαρά δεξιό ακροατήριο που δεν θέλει περιπέτειες τύπου Frexit, αλλά αγωνιά για το μεταναστευτικό και την εθνική ταυτότητα. Είναι σχεδόν σίγουρο ότι με την τακτική της η Λεπέν στέλνει στην αγκαλιά του Μελανσόν τους αγρότες, τους ανέργους, τα φτωχά στρώματα και τους νεαρούς ευρωσκεπτικιστές που την ψήφισαν, χωρίς να είναι βέβαιο ότι θα τους αντισταθμίσει με εισροές από την παραδοσιακή Δεξιά.

Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου