Γράφει η Δέσποινα Κονταράκη*

Στην υπόθεση, για παράδειγμα, των αναπληρωτών εκπαιδευτικών που βρέθηκαν να υπηρετούν σε νησιά όπως η Μύκονος και η Σαντορίνη και αδυνατούν να βρουν κατοικία είτε λόγω πληρότητας είτε λόγω ακριβών ενοικίων δεν γίνεται η μοναδική λύση που ζητείται να είναι ένα ακόμα επίδομα από το υπουργείο Παιδείας ή το υπουργείο Εσωτερικών.

Ειδικά όταν μιλάμε για νησιά όπως τα δύο αυτά Κυκλαδονήσια, που σφύζουν από τουρισμό υψηλού οικονομικού επιπέδου, είναι τουλάχιστον άδικο να μη φροντίζουν οι δήμοι για την εξεύρεση στέγασης των δασκάλων που έρχονται να διδάξουν στα παιδιά τους. Θα μπορούσαν να μεσολαβήσουν για την οικονομική μίσθωση κάποιου καταλύματος και να ζητήσουν τη συνδρομή ντόπιων επιχειρηματιών του τουρισμού. Θα μπορούσαν ακόμα και να επωμιστούν οι ίδιοι οι δήμοι μέρος των εξόδων διαμονής ή σίτισης χωρίς να ζητήσουν επιπλέον κονδύλια από τον Κρατικό Προϋπολογισμό.

Η επιδότηση ενοικίου ή διατροφής θα μπορούσε να έχει πολλές μορφές, όχι απαραίτητα χρηματική, αρκεί να υπάρχει ευαισθητοποίηση και σωστή συνεργασία με τοπικούς φορείς, όπως είναι ιδιοκτήτες ακινήτων, εστιατορίων, σούπερ μάρκετ κ.ά. Φυσικά τον πρώτο ρόλο του συντονισμού σε όλη αυτή τη διαδικασία οφείλει να έχει η Τοπική Αυτοδιοίκηση.

Οπως μάλιστα υπενθύμισε στη συνάντηση που είχε με αναπληρωτές εκπαιδευτικούς ο γ.γ. του υπ. Εσωτερικών Κώστας Πουλάκης, υπάρχει πρόσφατη νομοθετική ρύθμιση με την οποία μπορούν μικροί ορεινοί και νησιωτικοί δήμοι να παρέχουν δωρεάν σίτιση και κατάλυμα διαμονής στους υπαλλήλους τους, σε γιατρούς και νοσηλευτές του Κέντρου Υγείας και των δημόσιων νοσοκομείων, στο προσωπικό της ΕΛ.ΑΣ., του Λιμενικού και της Πυροσβεστικής, του ΕΚΑΒ, καθώς και στους εκπαιδευτικούς, μόνιμους και αναπληρωτές, όλων των βαθμίδων. Αρκεί μια απόφαση του Δημοτικού τους Συμβουλίου. Αλλωστε δεν είναι και κάτι καινούργιο. Υπάρχουν νησιά, όπως οι Οινούσσες και η Ιθάκη, που παρέχουν δωρεάν στέγαση στους γιατρούς ως κίνητρο για να υπάρχει ανταπόκριση στις θέσεις που προκηρύσσονται, ενώ χρηματική βοήθημα δίνει και ο Δήμος Μυκόνου.

Οι συνδικαλιστές της ΟΛΜΕ, όπως και της ΑΔΕΔΥ που στέκονται στο πλευρό των αναπληρωτών εκπαιδευτικών των 800 ευρώ, προφανώς και καλά κάνουν που προσπαθούν για την εξεύρεση μιας λύσης. Μήπως όμως θα έπρεπε κάποια στιγμή οι πιέσεις τους να διαφοροποιηθούν και να διευρυνθούν προς τις τοπικές κοινωνίες αντί να απευθύνονται πάντα στο κεντρικό κράτος;

*Η Δέσποινα Κονταράκη είναι αρχισυντάκτρια του Ελεύθερου Τύπου

Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου