Γράφει ο Γιάννης Παπαδάτος

Δεν είναι τυχαίο ότι προ ημερών ο Βλαντιμίρ Πούτιν εγκαινίασε ένα φόρουμ νέων επιστημόνων, που θα εξετάσουν νέες μεθόδους καλλιέργειας με στόχο τη διατροφική αυτάρκεια της Ρωσίας -κάτι που δεν διαθέτει σήμερα, με συνέπεια να την «πονάνε» διπλά οι διεθνείς κυρώσεις.

Eνα από τα παράδοξα της κλιματικής αλλαγής (τυφώνες, καύσωνες, πυρκαγιές και άλλα δεινά σε Ευρώπη-Αμερική) είναι ότι… μετατρέπει σταδιακά τη Ρωσία σε αγροτική υπερδύναμη- χαρίζοντάς της ένα τεράστιο γεωπολιτικό ατού.

Σε σχέση με το ’80, η μέση θερμοκρασία στις καλλιεργούμενες εκτάσεις δημητριακών Ευρώπης-Ασίας θα αυξηθεί 1,8 βαθμούς Κελσίου ως το 2020 και 3,9 βαθμούς (!) ως το 2050. Αυτό σημαίνει πως οι εύκρατες ζώνες «μετακομίζουν» προς τα βόρεια -για τη Ρωσία είναι σαν να κέρδισε το τζακ ποτ στο λόττο. Σύμφωνα με το Bloomberg, θα ξαναγίνουν παραγωγικά περίπου 1,4 δισεκατομμύρια (ναι, καλά διαβάσατε) στρέμματα γης που είχαν μείνει χέρσα μετά τη διάλυση της Σοβιετικής Ενωσης. Αν συνυπολογίσουμε τις διαρκώς αυξανόμενες διατροφικές ανάγκες του παγκόσμιου πληθυσμού, θα δούμε πως η Ρωσία κρατάει στα χέρια της ένα υπερόπλο, ανώτερο ίσως και από το πετρέλαιο. Για να ζεσταθείς και να καλύψεις τις ενεργειακές σου ανάγκες πρέπει πρώτα να… έχεις να φας -έτσι δεν είναι;

Η Ρωσία ξεπέρασε ήδη ΗΠΑ και Ε.Ε. σε εξαγωγές δημητριακών. Το σιτάρι της πουλιέται φθηνότερα σε Νιγηρία, Μπανγκλαντές, Ινδονησία, ενώ οι Ρώσοι διαθέτουν περισσότερο νερό σε σχέση με τους Αμερικανούς και τους Αυστραλούς παραγωγούς. Οι δε ρωσικές εξαγωγές σιταριού αναμένεται να φτάσουν τα 80 εκατομμύρια τόνους το 2017 από τα 73 εκατομμύρια του 2016. Ο Πούτιν τρίβει τα χέρια του.

Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου