Γράφει η Δέσποινα Κονταράκη*Η συνήθεια του πρώην υπουργού να μαγνητοφωνεί συνεδριάσεις θα μπορούσε να αποβεί χρήσιμη, σε αντίθεση με τα τυποποιημένα non paper του Μαξίμου, τα οποία παρουσιάζουν μια εξωραϊσμένη, ονειρική σχέση της κυβέρνησης με τις επενδύσεις. Ετσι την ώρα που ετοίμαζαν μια πανηγυρική απάντηση στη Νέα Δημοκρατία, όπου επαναλάμβαναν όλα όσα επαναλαμβάνουν τον τελευταίο καιρό (την Total στην Κέρκυρα, την Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων, την αξιοποίηση του σχεδίου Γιούνκερ, τα 800 νέα επενδυτικά σχέδια των οποίων η αξιολόγηση θα ολοκληρωθεί κάποια στιγμή κ.ά.), η πραγματικότητα τους χτυπούσε δυνατά την πόρτα.

Μετά την καταιγίδα Eldorado ήρθε ο τυφώνας του Ελληνικού, που απειλεί να ξεριζώσει το… δάσος που καλύπτει την επένδυση. Ενα δάσος που δεν θα το έλεγες και τροπικό, 37 στρέμματα είναι μόνο και μάλιστα τα περισσότερα είναι φυτεμένα τεχνικά. Και όμως έχει τη δύναμη να τινάξει στον αέρα την επένδυση σε μια έκταση 6.000 στρεμμάτων, αφού εκεί ακριβώς έχει σχεδιαστεί ένα από τα σημαντικότερα έργα του σχεδίου, ένα σύμπλεγμα ακινήτων με ξενοδοχεία, καζίνο και συνεδριακούς χώρους που θα συνδέεται με γέφυρα με την παραλιακή οδό. Το πρόβλημα όμως δεν είναι στον δασάρχη Πειραιά που γνωμάτευσε σχετικά πριν μερικούς μήνες ή στην επιτροπή επίλυσης δασικών αμφισβητήσεων που σήμερα θα κάνει αυτοψία στην περιοχή. Ούτε καν στους αρχαιολόγους που θέλουν να κηρύξουν τη μισή έκταση αρχαιολογικό χώρο.

Είναι ότι κανείς δεν μπορεί να δώσει μια λογική απάντηση πώς γίνεται ένα κράτος να μην ξέρει τι είδους έκταση συμφώνησε να δώσει. Πώς γίνεται μια περιοχή, στην καρδιά της Αττικής, η οποία λειτουργούσε για δεκαετίες ως αεροδρόμιο, να παραμένει terra incognita ακόμα και 17 χρόνια μετά την παύση λειτουργίας του! Μια παρθένα, άγνωστη γη γεμάτη αρχαία και δέντρα που απειλείται ξαφνικά από την ανάπτυξη και το μπετόν. Ισως τελικά ο Αμαζόνιος να είναι καλύτερα εξερευνημένος και χαρτογραφημένος από το Ελληνικό.

Πέρα από το αστείο του πράγματος, να τρέχουν δηλαδή οι δημόσιες υπηρεσίες να ανακαλύψουν τώρα αυτά που έπρεπε να ξέρουν από πάντα, η ουσία είναι ότι η επένδυση του Ελληνικού κολλάει ξανά και επικίνδυνα. Η επένδυση στη Χαλκιδική το ίδιο. Η επένδυση στην Κασσιόπη της Κέρκυρας ομοίως. Αλλά αφού η task force είναι ικανοποιημένη, όλα πάνε καλά…

*Η Δέσποινα Κονταράκη είναι αρχισυντάκτρια του Ελεύθερου Τύπου

Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου