Γράφει ο Γιάννης Παπαδάτος

Θυμίζει τη διαμάχη της επίσης καναδικής Eldorado με την κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ στην Ελλάδα για την εξόρυξη χαλκού, χρυσού και άλλων μεταλλευμάτων στις Σκουριές. Η προσφυγή της Gabriel Resources στο διαιτητικό δικαστήριο της Παγκόσμιας Τράπεζας απειλεί να αμαυρώσει την επενδυτική εικόνα μιας από τις φτωχότερες χώρες της ΕΕ (σ.σ. της Ρουμανίας) που ψάχνει απεγνωσμένα ξένες επενδύσεις…».

Φαινομενικά η σύγκριση της Ελλάδας με έναν «φτωχό συγγενή» της ΕΕ δεν μας κολακεύει. Στην πράξη υπάρχουν ομοιότητες και διαφορές.

Μετά την πτώση του κομμουνισμού το 1989 η Ρουμανία είχε σταθερά φιλοεπενδυτικές κυβερνήσεις, είτε φιλελεύθερες είτε σοσιαλιστικές. Ετσι το 1999 η Gabriel Resources απέκτησε άδεια εκμετάλλευσης των μεγαλύτερων κοιτασμάτων χρυσού και ασημιού στην Ευρώπη (300 και 1.500 τόνοι αντίστοιχα) στα παρθένα δάση της Ρόζια Μοντάνα (Κόκκινο Βουνό), των Τρανσυλβανικών Αλπεων. Λίγο οι αντιδράσεις των τοπικών κοινωνιών, λίγο η βαλκανική διαφθορά/γραφειοκρατία και η επένδυση στόμωσε.

Το 2013 ξέσπασαν στη Ρουμανία οι μεγαλύτερες διαδηλώσεις της μετα-Τσαουσέσκου εποχής, επειδή η κεντροδεξιά κυβέρνηση «τόλμησε» να δώσει το πράσινο φως στους Καναδούς. Ετσι τα σχέδια πάγωσαν, ενώ τον Ιανουάριο οι νεοεκλεγέντες σοσιαλιστές κήρυξαν «πόλεμο» στην Gabriel Resources, ζητώντας από την Unesco να εντάξει τη Ρόζια Μοντάνα στα μνημεία παγκόσμιας φυσικής κληρονομιάς!

Ο διχασμός της ρουμανικής κοινωνίας παραπέμπει στα καθ’ ημάς. Από τη μια οι υπέρμαχοι των επενδύσεων που φέρνουν θέσεις εργασίας (απολύτως λογικό) από την άλλη οι οικολόγοι που φωνάζουν για τα τοξικά κυανίδια που θα δηλητηριάσουν τον υδροφόρο ορίζοντα (ποιος να τους ρίξει άδικο;). Χρυσές δουλειές, μεγάλες φουρτούνες.

Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου