Γράφει η Άννα Παναγιωταρέα 

Το θέμα έχει ως εξής: Προσπαθώντας το πολιτικό προσωπικό της Ν.Δ. να επιχειρηματολογήσει ιδεολογικά έναντι των ανίδεων και επιθετικών βουλευτών, υβριστών υπουργών και «κολλημένων» στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ, ανοίγει μια «ιστορία» περί καλής Αριστεράς. Υποθέτω ότι νομίζουν πως έτσι βοηθούν το νοήμονα αναγνώστη ή τηλεθεατή να κατατάξει το συριζαίο συνομιλητή τους στην… κακή Αριστερά.

Γράφονται και λέγονται, λοιπόν, ιδεολογικές, αλλά και ιστορικές ακροβασίες του ύφους «η παλαιά Αριστερά της δεκαετίας του ‘70, ήτοι η αριστερά του ΚΚΕ Εσωτερικού, ήταν μια Αριστερά που δεν κορόιδευε τον πολίτη, δεν του υποσχόταν τον παράδεισο κ.λπ.». Σε αυτό το σκεπτικό αφήνουν απέξω το ΚΚΕ -άσε που κάποιος το απεκάλεσε και ΚΚΕ Εξωτερικού!- αφενός διότι δυσκολεύονται να το κατατάξουν και αφετέρου έχουν πάντα τον ενδόμυχο φόβο για τη διαχείριση ζητημάτων που ανάγονται στο τραυματικό μας παρελθόν.

Φυσικά, αυτού του είδους οι «ηθικές» αξιολογήσεις ανάμεσα σε ΚΚΕ Εσωτερικού, ΚΚΕ και ΣΥΡΙΖΑ έχουν κωμικό αποτέλεσμα, όταν έχει μεσολαβήσει σχεδόν μισός αιώνας, όπου η Αριστερά, εν τω… συνόλω της, συγκυβερνούσε είτε «σπρώχνοντας» τις κυβερνήσεις να ικανοποιούν ακραία συνδικαλιστικά αιτήματα, τα οποία διαστρέβλωναν τα δημοσιονομικά και έριχναν την οικονομία στα βράχια, είτε για να της ανοίγουν διάπλατες τις πόρτες για να αλωνίσει στο Δημόσιο και στα κρατικά μέσα ενημέρωσης. Λόγω τύψεων Εμφυλίου!

Είναι μοναδικό φαινόμενο στην ευρωπαϊκή Ιστορία η παράταξη που νίκησε στον Εμφύλιο -και έτσι η Ελλάδα δεν έγινε Αλβανία ή εξωτέρα επαρχία της Σοβιετίας- να απολογείται επειδή κέρδισε… τους ηττημένους!

«Ηταν καλή η Αριστερά του Κύρκου» απεφάνθη κυρία βουλευτής της Ν.Δ., που φαίνεται ότι δεν συνειδητοποιεί ότι πολλά στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ προέρχονται από την Αριστερά του Συνασπισμού -προπάππος ο… Κύρκος- και όχι μόνο από την εξωκοινοβουλευτική των «Ρουβικώνων».

Με αυτό το ιδεολογικό αμάλγαμα έσπευσαν να συνταχθούν και στελέχη του ΠΑΣΟΚ, οσμιζόμενα εξουσία και όχι από ιδεολογική συνάφεια. Φυσικά, ο ΣΥΡΙΖΑ επιδεικνύει αριστερή ιδεολογία καταργώντας εθνικά σύμβολα και την προσευχή, αλλά πορεύεται μνημονιακότερα της όλης αντιπολιτεύσεως. Αποδείξεις περί τούτου παρέχουν οι αποκαλύψεις Βαρουφάκη, τις οποίες η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ τις έχει καταπιεί. Δεν τολμά να πει ούτε το όνομά της ενώπιον ΓιάΝη! Η δε έκρηξη Τσίπρα («εγώ έδωσα πολύ περισσότερα από τον Σαμαρά») είναι λάθος να αξιολογείται ως φόρτιση της στιγμής. Είναι η επίγνωση ότι η αξία της πολυθρόνας του Μαξίμου υπερβαίνει πάσα αριστερή ιδεολογία και πάσα λαϊκή υπόσχεση.

Υποθέτω ότι το τροπάριο περί καλής Αριστεράς έχει ξεκινήσει από τους πολιτευόμενους με τη Ν.Δ., που ελπίζουν να ψαρέψουν ψηφοφόρους από «κοψοχέρηδες» του ΣΥΡΙΖΑ. Ωστόσο, υπάρχουν τακτικές και σοβαρές αναλύσεις στη Νέα Δημοκρατία, ώστε να γνωρίζουν ότι αυτοί που μπορεί να επιστρέψουν στη Ν.Δ. είναι «οι πεφωτισμένοι της Δεξιάς» -κατά Ελένη Βλάχου- οι οποίοι ψήφισαν ΣΥΡΙΖΑ για δύο λόγους: Είτε διότι θεωρούσαν ότι έπρεπε να δοκιμαστεί ένα άλλο πολιτικό μίγμα εξουσίας είτε γιατί είχαν εξοργιστεί με τον ΕΝΦΙΑ. Το πρώτο, κατανοητό. Το δεύτερο τόσο βλακώδες, ώστε πληρώνεται σήμερα πολύ ακριβά. Ενα μέρος των πασόκων που ψήφισαν ΣΥΡΙΖΑ θα επιστρέψει οίκαδε. Ενα μικρό ποσοστό μπορεί να κατευθυνθεί σε ακραία σχήματα αριστερής απελπισίας. Εντέλει, η αποχή μπορεί να κρίνει το εκλογικό αποτέλεσμα.

Το άριστο, λοιπόν, είναι η Νέα Δημοκρατία να αποφασίσει εν σώματι, και όχι μόνον η κεφαλή, να δώσει καθαρό και διαυγές ιδεολογικό στίγμα στα καίρια ζητήματα που καταδυναστεύουν τη ζωή μας. Οχι λόγια. Χορτάσαμε. Οχι προγράμματα ανεφάρμοστα. Οχι υποσχέσεις θνησιγενείς.

Δεν είναι ότι έχουμε κουραστεί. Δεν είναι ότι δεν έχουμε άλλες δυνάμεις να δουλεύομε για την εφορία Τσίπρα. Συμβαίνει το χειρότερο: Χάνεται η ελπίδα μας για καλύτερες μέρες. Και αυτό δεν έχει σχέση ούτε με την καλή ούτε με την κακή Αριστερά… Νομίζω ότι με εννοείτε.

Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου της Κυριακής