Γράφει ο Γιάννης Παπαδάτος

Για το ΚΚΕ ο 75χρονος Σάντερς δεν είναι παρά «ένας ακόμη ρεφορμιστής». Το αμερικανικό κατεστημένο, όμως, τον θεωρεί «επικίνδυνο μαρξιστή επαναστάτη», γι’ αυτό και φρόντισε πραξικοπηματικά να του στερήσει το χρίσμα των Δημοκρατικών.

Παρότι ο Σάντερς έχασε την αίγλη του στηρίζοντας τη Χίλαρι, η κρίσιμη ριζοσπαστικοποιημένη μάζα των οπαδών του δεν χάθηκε. Δυστυχώς, μέσα στο τεράστιο χωνευτήρι της Αμερικής, ένας από αυτούς δεν περιορίστηκε σε διαδηλώσεις κατά της Γουόλ Στριτ… μούντζες, ύβρεις, γιαούρτια και επιθετικά σχόλια στο facebook (όπως οι ημέτεροι «Αγανακτισμένοι» στο πρώτο Μνημόνιο) αλλά άρπαξε ένα ημιαυτόματο και πήγε να εξοντώσει πολιτικούς αντιπάλους. «Αυτά δεν βοηθούν την υπόθεσή μας. Αν σκοτώσουμε 20 Ρεπουμπλικανούς βουλευτές δεν θα αποκτήσουμε καλύτερο σύστημα υγείας», σχολίασε ψύχραιμα ο Σον Κινγκ, της «Νew York Daily».

Aπό την άλλη, εξαιτίας του φανατικού αντι-τραμπικού Χότζκινσον (και κάποιων λίγων υποστηρικτών του στα social media, που πανηγύρισαν για τον τραυματισμό του «ρατσιστή» βουλευτή Σκάλις), κινδυνεύει να ενοχοποιηθεί ολόκληρο το προοδευτικό κίνημα της Αμερικής. Είναι σαν να στοχοποιούνται όλοι οι μουσουλμάνοι ύστερα από μια τρομοκρατική ενέργεια ή ολόκληρο το κίνημα Black Lives Matter, αν ένας μαύρος σκοτώσει έναν αστυνομικό. «Πρέπει να αποφασίσουμε τι είδους γλώσσα θα χρησιμοποιούμε στον πολιτικό αγώνα μας», προειδοποίησε γι’ αυτό η στενή συνεργάτις του Σάντερς, Νίνα Τάρνερ, πρώην γερουσιαστής του Οχάιο.

Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου