Γράφει ο Γιάννης Παπαδάτος

Την παράδοση… τιμά με το παραπάνω η «αυτοκρατορική οικογένεια» της Σιγκαπούρης, συγκεκριμένα οι επίγονοι του πρώτου ηγεμόνα της μετα-αποικιακής εποχής, Λι Κουάνγκ Γιου, που κυβέρνησε από το 1959 ως το 1990, αποβιώνοντας το 2015. Ο Γιου μετέτρεψε τη φτωχή νησιωτική χώρα των 720 τετραγωνικών χιλιομέτρων νότια της Μαλαισίας με τη φυλετική πανσπερμία (Κινέζοι, Μαλαίοι, Ινδοί, Ευρωπαίοι) σε παγκόσμιο κόμβο τεχνολογίας και χρηματοπιστωτικών υπηρεσιών – κοντολογίς ένα από τα πλουσιότερα κράτη.

Σήμερα αυτό το «φιλέτο» των 5,5 εκατομμυρίων κατοίκων κυβερνά ως πρωθυπουργός (με 83 από τις 89 έδρες στη Βουλή) ο πρωτότοκος γιος του «εθνάρχη», Λι Χσιέν Λουνγκ. Τις προάλλες όμως τα δύο μικρότερα αδέλφια του, η νευροχειρουργός Λι Γουέι Λινγκ και ο Λι Χσιέν Γιανγκ (πρόεδρος της Υπηρεσίας Πολιτικής Αεροπορίας) χτύπησαν τον αδελφό τους κάτω από τη ζώνη, με ένα απίστευτα σκληρό μανιφέστο.

Κατήγγειλαν το ίδιο τους το αίμα ότι «κυβερνά αυταρχικά σαν μεγάλος αδελφός (με την οργουελική έννοια)», έχει δώσει το ελεύθερο στη γυναίκα του (τη νύφη τους) να λύνει και να δένει και στρώνει το χαλί της εξουσίας στο γιο του (και ανιψιό τους). «Μετά λύπης μας, δεν τον εμπιστευόμαστε πια σαν αδελφό και ηγέτη», τόνισαν η Λινγκ και ο Γιανγκ, αποκαλύπτοντας ότι εκτός από πολιτικές έχουν και κληρονομικές διαφορές για τη βίλα του πατέρα τους.

Σε άλλες εποχές ο ηγεμόνας θα έστελνε τέτοια αδέλφια στη φυλακή, στην κρεμάλα, στην εξορία ή σε κανένα μοναστήρι. Ο πρωθυπουργός της Σιγκαπούρης περιορίστηκε να δηλώσει απογοητευμένος που τα αδέλφια του έβγαλαν «εν δήμω» οικογενειακά ζητήματα, κάνοντας να τρίζουν τα κόκαλα του «γέρου».

Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου