Γράφει η *Δέσποινα Κονταράκη

Και αν η απόφασή του για την αποχώρηση των ΗΠΑ από τη συμφωνία για το κλίμα προκάλεσε πολιτικό σεισμό, η κρίση που ξέσπασε στη Μέση Ανατολή, με τη φανερή συμμετοχή του πλανητάρχη, θα μοιάζει με έκρηξη ηφαιστείου. Η χθεσινή τρομοκρατική επίθεση του ISIS στο Ιρανικό Κοινοβούλιο και το Μαυσωλείο του Χομεϊνί αποδυναμώνει τη θεωρία ότι το Κατάρ χρηματοδοτεί και στηρίζει τους τζιχαντιστές. Ας δούμε τις επισημάνσεις των διεθνολόγων:

Κατηγορείται λοιπόν το Κατάρ ότι χρηματοδοτεί τους τρομοκράτες, επειδή τους πλήρωσε λύτρα για την απελευθέρωση μελών της βασιλικής οικογένειας που είχαν απαχθεί στο Ιράκ. Η χρηματοδότηση αυτή, ωστόσο, δεν μπορεί να θεωρηθεί ως οργανωμένη ή συστηματική, αφού ήταν αποτέλεσμα μιας έκτακτης περίστασης. Από την άλλη, το Κατάρ διατηρεί άριστες σχέσεις με το Ιράν, σε αντίθεση με τις ΗΠΑ που έχουν δηλώσει ότι επιθυμούν την απομόνωσή του.

Το Ιράν έχει κηρύξει ανοιχτό πόλεμο στον ISIS και το αιματηρό χτύπημα στην Τεχεράνη το αποδεικνύει. Πώς γίνεται, λοιπόν, το Κατάρ που στηρίζει τον ISIS να διατηρεί ταυτόχρονα άριστες σχέσεις με το Ιράν που αποτελεί στόχο του Ισλαμικού Κράτους; Ηταν επίσης τυχαία η επίσκεψη του Ντόναλντ Τραμπ στον Κόλπο λίγες μόλις ημέρες πριν από το ξέσπασμα της διπλωματικής κρίσης; Οχι, όπως φαίνεται και από τα tweets που γράφει, ομολογώντας πως «το ταξίδι του στη Μέση Ανατολή απέδωσε».

Και όλες εκείνες οι πληροφορίες του παρελθόντος ότι και άλλα κράτη του Κόλπου, όπως η Σαουδική Αραβία και το Κουβέιτ, έχουν ενισχύσει το Ισλαμικό Κράτος -ποτέ βέβαια επισήμως- τι απέγιναν; Κάπως έτσι επιστρέφουμε στον ανυπολόγιστο πλούτο του Κατάρ, καθώς και στο ότι είναι το πρώτο σε εξαγωγές υγροποιημένου φυσικού αερίου εμιράτο της περιοχής. Μια ανερχόμενη δηλαδή πολιτική δύναμη με πολύ ρευστό που απειλεί την ισορροπία δυνάμεων. Προφανώς σε αυτή την ιστορία κανείς δεν είναι εντελώς αθώος, που σημαίνει πως ένοχος δεν μπορεί να είναι μόνο ένας.