Γράφει ο Γιώργος Κοντογιάννης

Προσπαθούσε πάντως να ξεπερνά τις αναφορές στον Παπανδρέου με χιούμορ. Του άρεσε η ρακή. Του άρεσε να την πίνει παγωμένη. Την άντεχε. Τη γλένταγε τη ρακή. Δεν τον γλεντούσε αυτή. Γιατί έπινε για να τη χαρεί. Στις γιορτές και χαρές και όχι χωρίς λόγο. Και γνωρίζοντας ότι ο αντίπαλός του Ανδρέας Παπανδρέου έβγαινε «γκολ» με ένα ποτήρι ουίσκι, έλεγε γελώντας: «Εγώ πίνω ρακή, τον Ανδρέα λένε μέθυσο…».

Κάποιοι στη Ν.Δ. έλεγαν ότι τον συμπαθούσε. Μπορεί να συνέβαινε κι αυτό. Μια συμπάθεια που εκ των πραγμάτων προκύπτει στους τίμιους «παίχτες» για τον αντίπαλο, κι ας είναι κατεργαράκος.

Κάποτε τον ρώτησα πού έγκειται το μυστικό της καλής υγείας του. «Πάντα έσπαγα τη μέρα στα δύο. Ξεκουραζόμουν πάντοτε το μεσημέρι». Εύλογη ήταν η απορία μου τι έκανε στον πόλεμο, μέσα στα χαρακώματα: «Μα κι εκεί πάντοτε εύρισκα χρόνο να κλείσω τα μάτια μου για πέντε λεπτά». Φυσικά μαζί με τη μεσημεριανή σιέστα ήταν και η μεσογειακή διατροφή και κυρίως το μέλι.

Ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης, όμως, ήταν ένας άνθρωπος που πολλές φορές αυτοσαρκαζόταν.

Ηταν η περίοδος που τον έλεγαν «γκαντέμη», όταν «πετώντας» από το Λονδίνο στην Αθήνα, πάνω από τη Μάγχη χάσαμε τον έναν κινητήρα. Ο πρωθυπουργός τότε Κωνσταντίνος Μητσοτάκης πήγε στο πιλοτήριο. Και λίγο αργότερα βγαίνοντας ενημέρωσε τη δημοσιογραφική αποστολή για το τι είχε συμβεί. «Λέω στον πιλότο να συνεχίσουμε, αλλά δεν το επιτρέπουν οι διεθνείς κανόνες αεροπλοΐας», μας είπε, και πρόσθεσε: «Θα περάσουμε ένα βράδυ στο Παρίσι. Δεν συντρέχει λόγος καμίας ανησυχίας…». Κοντοστάθηκε και γελώντας είπε: «Αλλωστε είμαι εγώ εδώ…», κάνοντας όλη την, ομολογουμένως, τρομαγμένη αποστολή, να χαλαρώσει και να γελάσει.

*Ο Γιώργος Κοντογιάννης, είναι πρώην υφυπουργός Απασχόλησης, πρώην βουλευτής Ηλείας