Γράφει ο Γιάννης Παπαδάτος

Η Κίνα του 1989 δεν έχει την παραμικρή σχέση με τη σημερινή. Ωστόσο η Moody’s διατήρησε επί 28 χρόνια την αξιολόγηση Αa3, που αντιστοιχεί σε «πολύ χαμηλό ρίσκο χρεοκοπίας». Τώρα το κατέβασε μια βαθμίδα στο Α1, δηλαδή σε σκέτο «χαμηλό ρίσκο». Να σημειωθεί ότι στην κατηγορία Α1 τοποθετούν εδώ και καιρό την Κίνα οι άλλοι δύο κολοσσοί της διεθνούς αγοράς αξιολογήσεων, οι γνωστές και μη εξαιρετέες Fitch και Standard & Poors.

Αντιδρώντας «παβλοφικά» οι αγορές έριξαν ελαφρώς το χρηματιστήριο της Σαγκάης και το γουάν έναντι του δολαρίου, ανεβάζοντας από 3,8% σε 3,95% το επιτόκιο των κινεζικών ομολόγων. Τίποτε το συνταρακτικό δηλαδή. Ο λόγος που η Moody’s εναρμονίστηκε -έστω καθυστερημένα- με τους άλλους δύο ήταν η διόγκωση του κινεζικού δημόσιου χρέους από 149% του ΑΕΠ σε… 253% την τελευταία δεκαετία. Μη φοβάστε, όμως, η Κίνα δεν πρόκειται να χρεοκοπήσει ούτε να μπει σε Μνημόνιο. Το ΔΝΤ εκτιμά ότι μόνο το 12% αυτού του χρέους κατέχεται από σε ξένους πιστωτές και το υπόλοιπο από κινεζικές τράπεζες. Επομένως στην παρούσα φάση δεν απειλείται το παγκόσμιο σύστημα ούτε οι κινεζικές επενδύσεις στην Ελλάδα.

Δεδομένου ότι οι τρεις αγγλοσαξωνικοί κολοσσοί ελέγχουν πάνω από το 90% της αγοράς εταιρικών και κρατικών αξιολογήσεων, οι μικροί οίκοι της Κίνας (Dagong), της Ρωσίας, της Ινδονησίας και άλλων μελών του G20 ουσιαστικά φυτοζωούν. Προς ναυάγιο δείχνει να οδεύει και το σχέδιο των BRICS να συστήσουν δικό τους «μαγαζί».

 Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου