Γράφει ο Κωνσταντίνος Χαλιορής*

Η πιάτσα λέει πάντως ότι δεν γεννιόμαστε όλοι καλοί πωλητές. Και η καλή πώληση δυστυχώς εμπεριέχει και μεγάλα λόγια. Ο στόχος κάθε πωλητή είναι να επιτευχθεί η πώληση. Μόλις επιτευχθεί, ουδέν λάθος αναγνωρίζεται μετά την απομάκρυνση από το ταμείο. Στην καθημερινότητα βέβαια μόλις αντιληφθείς ότι κάτι δεν πάει καλά με αυτό που αγόρασες, μπορείς να γυρίσεις πίσω στο μαγαζί και να του το πετάξεις

στην κεφαλή, που θα έλεγε και ο φίλος μου ο Σήφης από τα Χανιά. Ή αν είσαι λιγότερο οξύθυμος να απευθυνθείς στο ινστιτούτο καταναλωτή και να δικαιωθείς. Το ερώτημα είναι που μπορεί να απευθυνθεί ο πολίτης που ‘’αγοράζει’’ ένα πολιτικό πρόγραμμα πριν από τις εκλογές και δεν παραδίδεται αυτό που αγόρασε; Μέγα ερώτημα. Στα ανώτατα δικαστήρια της χώρας ίσως, θα έλεγε κάποιος. Στον ανώτατο οργανισμό ανθρωπίνων δικαιωμάτων, θα έλεγε κάποιος άλλος. Να βγούμε στους δρόμους και στις πλατείες, θα έλεγε ένας τρίτος.

Η απάντηση κατά την ταπεινή μου άποψη, είναι τίποτα από τα παραπάνω. Η ψυχολογική πίεση προς την επιβίωση που βαραίνει όλους μας, ρουφάει ότι απόθεμα δύναμης έχουμε να αντιδράσουμε. Ειδικά όταν περίτρανα αποδείχθηκε ότι οι συντονιστικές ομάδες πίσω από τα ραντεβού για ομαδικό αγώνα σε δρόμους και πλατείες, ήταν κομματικός στρατός. Και αναφέρομαι σε περίτρανη απόδειξη, δεδομένου ότι απλά εξαφανίστηκαν οι συντονιστές τους. Δεν γνωρίζω επίσης περίπτωση ιστορικά να καταδικάστηκε πολιτικό πρόσωπο που αθέτησε τις δεσμεύσεις του προς τους πολίτες.

Σαν μόνη και πλέον απλή λύση προκρίνω σε συνέχεια του προ μηνός άρθρου μου την πνευματική καλλιέργεια μας. Πρέπει να μας προβληματίζει το γεγονός της επανάληψης του ίδιου λάθους ιστορικά. Δεν μπορώ να δεχθώ ότι δεν ενοχλεί έναν πολίτη που εντάσσει τον εαυτό του σε οποιονδήποτε πολιτικό χώρο, η μη τήρηση των δεσμεύσεων ενός ηγέτη που αισθάνεται ότι εκπροσωπεί την πολιτική του θέση και στάση. Δεν μπορώ να δεχθώ ότι ο λαϊκισμός δεν είναι ενοχλητικός για όλους μας, από όπου και να προέρχεται.

Δεν μπορώ να δεχθώ ότι ο σημερινός πρωθυπουργός δήλωσε εχθές ότι θα φορέσει επιτέλους γραβάτα υποδηλώνοντας ότι κατάφερε να επιτύχει όλες του τις δεσμεύσεις απέναντι μας. Η απόγνωση στην οποία βρίσκεται είναι εμφανής. Γιατί απλά κανείς δεν μπορεί να ταυτίσει την γραβάτα με την μείωση των συντάξεων, την μείωση του αφορολόγητου, την αύξηση των ασφαλιστικών εισφορών, την κατάργηση του βέτο του υπουργού Εργασίας στις ομαδικές απολύσεις κ.α. Απλά δεν βγαίνει νόημα.

Γιατί όμως σε κάτι που απλά δεν βγάζει νόημα, επιστρατεύεται ο λαϊκισμός; Μήπως επειδή το έχουν δοκιμάσει και πέτυχε πολλές φορές κατά το παρελθόν; Πιθανότατα.

*Ο Κωνσταντίνος Χαλιορής είναι οικονομολόγος και επιχειρηματίας