Τη μοναδική ευκαιρία να βρεθούμε στις αυλές των σπιτιών στο Μόλυβο, όπου οι νοικοκυρές μάς έδειξαν πώς παρασκευάζουν χυλοπίτες, τραχανά, κριθαράκι και γλυκά για τους αρραβώνες, μας έδωσε τον Ιούλιο το πρώτο Lesvos Food Festival που διοργάνωσε ο ιδιαίτερα δραστήριος Φορέας Τουρισμού Μολύβου.

Από γενιά σε γενιά οι Μολυβιάτισσες, αφού φυσικά έχουν πρόσβαση σε αγνά και φρέσκα υλικά του τόπου τους, έχουν μάθει να φροντίζουν για τις προμήθειες του χειμώνα και τα καλοκαίρια μαζεύονται όλες στις αυλές τους για να φτιάξουν με τα χέρια τους μερικές από τις τροφές, όπως χάχλες, γιουφκάδες και μανεστράκι, που θα καταναλωθούν όταν ο ήλιος θα κρύβεται από νωρίς. Η περιήγηση από αυλή σε αυλή, που είχε διοργανωθεί στο πλαίσιο του φεστιβάλ, μας έδωσε την ευκαιρία να κάνουμε μια ονειρεμένη βόλτα στα εντυπωσιακά σοκάκια του Μολύβου, να ρίξουμε μια γρήγορη ματιά στον τρόπο που οι Μολυβιάτες διακοσμούν τα σπίτια τους και να γευτούμε τα απολαυστικά αμυγδαλωτά που «στέλνει πεσκέσι η νύφη στην πεθερά», κατευθείαν από τα χέρια των γυναικών της πόλης που τα έφτιαχναν μπροστά μας τραγουδώντας.

Ενα μικρό γλέντι είχε στηθεί δίπλα στη Δημοτική Πινακοθήκη, με τοπικά εδέσματα και κρασιά, συνοδεία ζωντανής μουσικής. Εκεί δεν χάσαμε την ευκαιρία να επισκεφθούμε τη Δημοτική Πινακοθήκη, όπου φιλοξενούνται 50 έργα του Χρόνη Μπότσογλου, όλα εμπνευσμένα από τα τοπία που αντικρίζει ο σπουδαίος δημιουργός από το σπίτι του στη διπλανή Πέτρα.

Στην πλατεία Λευκονίκου, παιδιά ηλικίας 5-12 ετών μάθαιναν παραδοσιακές συνταγές και πειραματίζονταν φτιάχνοντας γκιουζλεμέδες, τηγανητά τυροπιτάκια που παρασκευάζονται με φέτα, αβγά και δυόσμο. Συνοδεύουν ιδανικά τα κρεατικά και τα θαλασσινά αλλά και μόνα τους αποτελούν κορυφαία γευστική απόλαυση. Το διαβεβαιώνουμε «μετά λόγου γνώσεως».

Ο καλεσμένος του φεστιβάλ ήταν ο σεφ Αλέξανδρος Παπανδρέου, ο οποίος έπαιξε με τις τοπικές γεύσεις σε μια «ανοικτή κουζίνα» προς το λιμάνι του Μολύβου. Το δε λιμάνι βρέθηκε στο επίκεντρο την τρίτη και τελευταία βραδιά του φεστιβάλ, καθώς ορχήστρες παραδοσιακής μουσικής είχαν στήσει τη σκηνή τους στη θάλασσα και οι επισκέπτες δοκίμαζαν ουζομεζέδες στην προκυμαία.

Παρά τα όσα πέρασαν ο Μόλυβος και το νησί της Λέσβου συνολικά, με την αθρόα άφιξη προσφύγων από την απέναντι ακτή, οι κάτοικοι δεν το βάζουν κάτω. Δείχνουν αποφασισμένοι να ανατρέψουν το κλίμα και οι πυκνές δραστηριότητες του Φορέα Τουρισμού σε όλη τη διάρκεια της χρονιάς (περιπατητικές διαδρομές, ποδηλατικοί γύροι, φεστιβάλ τάνγκο, ακαδημία κιθάρας κ.ά.) είναι μια καλή βάση προς αυτή την κατεύθυνση.

Το Μουσείο Tεριάντ

Προς την περιοχή του αεροδρομίου, στη Βαρειά, θα βρείτε το μοναδικό στο είδος του Μουσείο Τεριάντ, που πρόσφατα εγκαινίασε καινούργια αίθουσα, παρουσία της υπουργού Πολιτισμού Λυδίας Κονιόρδου, αλλά παραμένει εδώ και χρόνια με μόνιμο προσωπικό μόλις… έναν φύλακα που φροντίζει, ανάμεσα στα άλλα, και την ασφάλεια των εκθεμάτων. Το να πάρει άδεια ή να αρρωστήσει ισοδυναμεί με… ισχυρό πονοκέφαλο για το διοικητικό συμβούλιο και τον πρόεδρο του μουσείου, Δημήτρη Παπαγεωργίου. Οσον αφορά στα εκθέματα, το μουσείο φιλοξενεί τα «Μεγάλα Βιβλία», που εκδόθηκαν στη Γαλλία από τον Στρατή Ελευθεριάδη-Teriade την περίοδο από τον Β’ παγκόσμιο Πόλεμο και μετά και καθένα από αυτά είχε την επιμέλεια κορυφαίων δημιουργών του 20ού αιώνα, όπως ο Πικάσο, ο Ματίς, ο Σαγκάλ, ο Τζιακομέτι, ο Μιρό κ.ά. Παράλληλα, θα δείτε και τα αντίτυπα του καλαίσθητου περιοδικού εικαστικών τεχνών «Verve» που εξέδιδε ο Teriade αλλά και το Μουσείο Θεόφιλου με 86 έργα του λαϊκού ζωγράφου και φωτογραφίες της εποχής του, με τον ίδιο ντυμένο, συνήθως, με φουστανέλα. Υποχρεωτική στάση.

Μάθημα Ελαιουργίας

Αλλη μια υποχρεωτική στάση στην περιήγηση στο νησί είναι το Μουσείο Βιομηχανικής Ελαιουργίας Λέσβου στην Αγία Παρασκευή. Το μουσείο λειτουργεί υπό τη σκέπη του Πολιτιστικού Ιδρύματος Ομίλου Πειραιώς και στους χώρους του θα δείτε όλη τη διαδρομή της παραγωγής ελαιολάδου, με τις μηχανές (ατμοκίνητες και πετρελαιοκίνητες) να έχουν συντηρηθεί άριστα και να μας ταξιδεύουν στην περίοδο που δούλευαν εντατικά, στις αρχές του 20ού αιώνα.

Η θυσία του ταύρου

Αν στα μέσα Ιουλίου βρεθείτε στην περιοχή της Αγίας Παρασκευής, θα κάνετε τον κόπο να φτάσετε βαθιά μέσα στο δάσος, στον Αγιο Χαράλαμπο. Εκεί πραγματοποιείται η θυσία του ταύρου, ένα τοπικό έθιμο στο οποίο διακρίνει κανείς αρχαιοελληνικά, οθωμανικά, παγανιστικά και λαϊκά παραδοσιακά στοιχεία. Συνοδεία ζωντανής μουσικής, οι κάτοικοι των χωριών της περιοχής ξενυχτούν στο δασάκι γύρω από την εκκλησία και το πρωί, μετά τη λειτουργία, δοκιμάζουν το κρέας του ταύρου που το προηγούμενο βράδυ έβραζε σε μεγάλα καζάνια. Οσο αυτό προετοιμάζεται, οι κάτοικοι ανεβαίνουν στα σκαλάκια για την εκκλησία του Αγίου Χαραλάμπους ιππαστί για να πάρουν την ευλογία του παπά. Καλό είναι να μη βρεθείτε στο δρόμο των αλόγων καθώς δεν φημίζονται για την εξημέρωσή τους! Κι αν τα συναντήσετε, μαζί με τους καβαλάρηδες τους, μέσα στο δάσος τη νύχτα να κατευθύνονται προς τον Αγιο Χαράλαμπο, καλό είναι να σβήσετε τα φώτα και τη μηχανή του αυτοκινήτου σας μέχρι να περάσουν γιατί το τελευταίο που θέλετε είναι να τα τρομάξετε!

Για το σπίτι

Τέλος, αν η μαστίχα, το ούζο και το λικέρ ρόδι βρίσκονται πάντα στη λίστα με τα ψώνια σας από κάβες και σούπερ μάρκετ, αναζητήστε τα προϊόντα της ιστορικής ποτοποιίας ΕΒΑ (Ελληνική Βιομηχανία Αποσταγμάτων) με έδρα στην Παγανή Μυτιλήνης. Τα εξαιρετικής αισθητικής μπουκάλια της έχουν διασχίσει τα σύνορα τα τελευταία χρόνια και να είστε σίγουροι ότι τις γεύσεις της θα τις ανακαλείτε συχνά στη μνήμη σας, πολύ μετά την πρώτη δοκιμή.

Πως να πάτε

Αεροπορικά το νησί συνδέεται με Αθήνα, Θεσσαλονίκη, Λήμνο, Σάμο, Χίο, Ρόδο, Αλεξανδρούπολη και Κρήτη. Οι πτήσεις από Αθήνα διαρκούν περίπου 35 λεπτά και από Θεσσαλονίκη περίπου 45 λεπτά.

Ακτοπλοϊκά συνδέεται με περισσότερα από 10 λιμάνια. Τα πλοία πραγματοποιούν δρομολόγια από και προς Πειραιά, Θεσσαλονίκη, Καβάλα και Βόλο με ενδιάμεσες στάσεις σε νησιά (Χίος, Σάμος, Ικαρία και Λήμνος).

Tips

Δοκιμάστε σφουγγάτο, την παραδοσιακή πίτα του νησιού από κολοκύθια, αβγά και τυρί και σουγάνια (ντολμάδες τυλιγμένοι με κρεμμύδι και κολοκυθοκορφάδες ή κολοκυθολούλουδα). Ανθοί κολοκυθιών, που συνήθως μαγειρεύονται στο τηγάνι, γεμισμένοι με τυρί ή στην κατσαρόλα γεμισμένοι με ρύζι και μυρωδικά.

ΚΩΣΤΑΣ ΖΑΛΙΓΚΑΣ
[email protected]

Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου της Κυριακής