Συνέντευξη στον Γιώργο Μιχαηλίδη

Ο Κώστας Δέρβος είναι μέρος της αγοράς αφού εργάζεται από μικρός και όπως ο ίδιος λέει, μπορεί να μην έχει πολύ προσωπικό χρόνο, ωστόσο η δουλειά του και η πολιτική αξίζουν τις θυσίες.

Ο ίδιος από το 2016 εργάζεται ως ηλεκτρολόγος μηχανικός στον τομέα της ηλεκτρικής ενέργειας, ενώ την ίδια χρονιά εξελέγη πρόεδρος της ΟΝΝΕΔ στο Συνέδριο Επανίδρυσης.

Τον συναντήσαμε στα νέα γραφεία της ΟΝΝΕΔ, μεταξύ των ταξιδιών του ανά την Ελλάδα.  Συζητήσαμε για το πώς πήρε την απόφαση να ασχοληθεί ενεργά με τα κοινά, για την κατάσταση στην Ευρωπαϊκή Ένωση, το Brexit, την αντιμετώπιση που έχει η Ελλάδα από τους εταίρους μας και πολλά άλλα…

Παρά το νεαρό της ηλικίας σου η ενασχόλησή σου με τα κοινά αποτελεί σημαντικό κομμάτι του εαυτού σου. Τι είναι αυτό που σε έκανε, όμως, να ασχοληθείς ενεργά με την πολιτική ζητώντας ψήφο;

Γιατί βαρέθηκα! Βαρέθηκα να βλέπω τους ίδιους και τους ίδιους στο προσκήνιο, βαρέθηκα να ακούω τα ίδια διακυβεύματα περασμένων εποχών, βαρέθηκα τη λογική του «είσαι μικρός, οπότε περιορίσου σε βοηθητικούς ρόλους». Αυτό φυσικά δεν σημαίνει «φύγετε για να έρθουμε εμείς», αυτό είναι η άλλη όψη του σημερινού νομίσματος. Αυτό που λέω εγώ, αυτό που λέει η γενιά μου, είναι να συνεννοηθούμε και να συνεργαστούμε όλοι μαζί για να πετύχουμε όλοι μαζί.

Γιατί επέλεξες τις Ευρωεκλογές και όχι τις εθνικές εκλογές με δεδομένο πως η ψήφος στις πρώτες θεωρείται πιο «χαλαρή»;

Γιατί εκεί εντόπισα το έλλειμμα που σου ανέφερα αμέσως πιο πριν: Στο Κοινοβούλιο υπάρχουν νέοι – λιγότεροι από όσους θα έπρεπε να έχουμε, αλλά υπάρχουν. Αντίθετα, οι Ευρωεκλογές κακώς θεωρούνται ένα «σπορ για μεγάλους». Αυτό ποτέ δεν μου άρεσε. Ειδικά τώρα όμως, σε μια περίοδο που ένα σημαντικό κομμάτι της γενιάς μου έχουν φύγει στην Ευρώπη για να αναζητήσουν καλύτερες βιοτικές, επαγγελματικές και εκπαιδευτικές συνθήκες, είναι αδιανόητο αυτή η γενιά να μην έχει φωνή στο κέντρο της Ευρώπης.

Ποιο πιστεύεις πως είναι το σημαντικότερο πρόβλημα στην Ευρώπη αυτήν την στιγμή;

Αν ήταν ένα, θα ήμασταν πολύ καλύτερα. Η οικονομική κρίση, οι προσφυγικές και οι μεταναστευτικές ροές, η άνοδος των άκρων, όλα αυτά είναι τόσο σοβαρά και αλληλένδετα ζητήματα που δεν ξέρω αν μπορούμε να τα ιεραρχήσουμε. Νομίζω όμως ότι η «καρδιά» της γιγάντωσης όλων αυτών των προβλημάτων είναι η αδυναμία της Ευρώπης να αντιμετωπίσει τα προβλήματα αυτά συλλογικά και συντεταγμένα, με αποφάσεις που θα είναι σεβαστές από όλους και εφαρμόσιμες σε όλα τα κράτη.

Βλέπουμε τι γίνεται για παράδειγμα με τον Όρμπαν και το προσφυγικό – μεταναστευτικό. Δεν γίνεται κάποιες χώρες να έχουν όλα τα προνόμια και λιγότερες υποχρεώσεις ή το αντίθετο. Πρέπει λοιπόν να διαλέξουμε ποια, αλλά και πόση Ευρώπη θέλουμε. Και μπορεί να σηκώνουν πολλή συζήτηση αυτές οι ερωτήσεις, το σίγουρο όμως είναι ότι η Ευρώπη των πολλών ταχυτήτων έχει αποδειχτεί μια λανθασμένη απάντηση.

Σε περίπτωση που εκλεγείς, ποια θέματα θέλεις να προωθήσεις στο Ευρωκοινοβούλιο;

Θέλω να δώσω έμφαση σε θέματα ασφάλειας και σε θέματα στήριξης του συνόλου της παραγωγής. Η Ευρώπη πρέπει να είναι ένας τόπος ελευθερίας, όπου όλοι οι πολίτες θα απολαμβάνουν τα δικαιώματα που πρέπει να παρέχει μια σύγχρονη δημοκρατία. Για να γίνει αυτό, είναι αναγκαίο να προστατεύσει τον εαυτό της από εξωτερικούς και εσωτερικούς παράγοντες που αμφισβητούν τις αρχές, τις αξίες και τους θεσμούς της. Ταυτόχρονα, πρέπει να βρεθεί δίπλα σε όλους τους πολίτες που παράγουν, κι ας το κάνουν με «παλιομοδίτικο» τρόπο.

Καταλαβαίνω την αξία της νεοφυούς επιχειρηματικότητας και συμφωνώ στην ενθάρρυνσή της. Τουλάχιστον, όμως, μέχρι να εδραιωθούν, δεν μπορούμε να παραμελούμε τις «παραδοσιακές» μονάδες παραγωγής, που έφεραν την Ευρώπη μέχρι εδώ. Όταν λέω «όλοι μαζί» εννοώ αυτό ακριβώς.

Τι μαθήματα παίρνουμε ως πολίτες αλλά και ως Ευρώπη από την διαδικασία του Brexit;

Μαθαίνουμε δύο φαινομενικά αντίθετα πράγματα: Πρώτον, ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση χρειάζεται πολλές βελτιώσεις για να γίνει ένας χώρος που θα προσελκύει και θα κρατά ευχαριστημένα όλα τα κράτη – μέλη. Και δεύτερον, πόσο δύσκολο είναι για μια χώρα να γυρίσει πίσω στην απομόνωση. Να το πούμε πιο απλά: Δεν ξύπνησαν ένα πρωί και τρελάθηκαν οι Βρετανοί για να θέλουν να βγουν από την ΕΕ: Όσο και αν θεωρώ την απόφασή τους απολύτως λανθασμένη, η επιλογή τους βασίστηκε σε υπαρκτά προβλήματα, που ναι μεν τα φούσκωσαν οι Brexiters, αλλά από την άλλη πλευρά δεν απάντησαν σε αυτά ποτέ οι υποστηρικτές του Bremain.

Η λύση όμως δεν είναι η αποχώρηση και αυτό το βλέπουμε εδώ και τόσους μήνες, που μια χώρα με την παράδοση και τη δύναμη της Βρετανίας διασύρεται προσπαθώντας μάταια να φύγει από ένα club που της έχουν ανοίξει την πόρτα, χωρίς μάλιστα να έχει την εξάρτηση του κοινού νομίσματος. Αυτό ειδικά το τελευταίο καλό θα ήταν να μας εξηγήσουν πώς θα το έκαναν στην Ελλάδα οι οπαδοί του Grexit – με πρώτο τον κύριο Τσίπρα.

Ως πρόεδρος της ΟΝΝΕΔ τα τελευταία χρόνια είχες επαφές με στελέχη τόσο της νεολαίας όσο και του ίδιου του ΕΛΚ. Ποιο κλίμα εξέλαβες ως προς το πώς αντιμετωπίζεται πλέον η Ελλάδα;

Βλέπω μια σταθερά προοδευτική βελτίωση της αντιμετώπισης και αυτό οφείλεται στην προοπτική της διακυβέρνησης της Νέας Δημοκρατίας. Τόσο η προσωπικότητα του Κυριάκου Μητσοτάκη, όσο και η δουλειά που κάνουμε όλα αυτά τα χρόνια ως κομματικός οργανισμός αναγνωρίζεται από τους εταίρους μας και μας δίνει την προοπτική να γίνουμε ξανά ισότιμος συνομιλητής και όχι τα delivery boys των δανειστών, όπως έγινε ο ΣΥΡΙΖΑ για να κερδίσει την ανοχή της Ευρώπης. Το συνέδριο του YEPP, της νεολαίας του ΕΛΚ, που έγινε πριν από λίγους μήνες στην Αθήνα ήταν μια πρώτη γεύση από την Ελλάδα του μέλλοντος που μας αξίζει.

Σε παρακολουθώ στα social media και βλέπω πως έχεις ήδη ξεκινήσει την περιοδεία σου ανά την Ελλάδα. Τι μηνύματα λαμβάνεις από τους πολίτες;

Όντως, θέλω μέχρι τις Ευρωεκλογές να προλάβω να πάω σε κάθε γωνιά της χώρας, να μιλήσω με όσους περισσότερους πολίτες γίνεται, να με ακούσουν και κυρίως να τους ακούσω. Το μήνυμα που λαμβάνω είναι ξεκάθαρο: Εμπιστευόμαστε τη Νέα Δημοκρατία και τον Κυριάκο Μητσοτάκη να αλλάξουν όσα μας κρατούν πίσω. Αυτή η εμπιστοσύνη είναι πολύ πιο συγκεκριμένη, πολύ πιο δυναμική και πολύ πιο «βαριά» από την αόριστη ελπίδα που δημιούργησε τα χρόνια του αντιμνημονίου ο κύριος Τσίπρας, για να έρθει με τις πράξεις και τη συμπεριφορά του να την καταπατήσει με κάθε ευκαιρία. Και ακριβώς επειδή εμείς αυτά που λέμε τα εννοούμε, δεν θα προδώσουμε αυτή την εμπιστοσύνη.

Βρέθηκες και στην Μακεδονία. Ποιο είναι το κλίμα μετά την Συμφωνία των Πρεσπών;

Το κλίμα είναι αναμφίβολα βαρύ. Οι Μακεδόνες νιώθουν ότι η κυβέρνηση δεν ενδιαφέρθηκε για τη βούλησή τους, την παράκαμψε για να έχει την εύνοια των ξένων. Και σαν να μην έφτανε αυτό, βλέπουν μια κυβέρνηση με τόσο προβληματική, αν όχι ανύπαρκτη, νομιμοποίηση, να τους φιμώνει με πρακτικές ξένες στη δημοκρατία, ταυτίζοντας τη διαφωνία με την ακροδεξιά – προφανώς, για να εξυπηρετήσει μια στρατηγική ζημιογόνα για τη χώρα.

Βλέπω επίσης το αυτονόητο, ότι οι καθαρές και μετριοπαθείς κουβέντες του Κυριάκου Μητσοτάκη αναγνωρίζονται και επιβραβεύονται. Το ζητούμενο της επόμενης μέρας είναι να περισώσουμε ό,τι μπορούμε από αυτή την τραγική συμφωνία, να κάνουμε τα πάντα ώστε η Μακεδονία να ταυτιστεί με την Ελλάδα στη συνείδηση των πολιτών όλων των κρατών.