Έχει ασχοληθεί επαγγελματικά με τη διαφήμιση. Εδώ και 15 χρόνια έχει εμφανιστεί με επιτυχία σε κεντρικές αθηναϊκές σκηνές και έχει στο ενεργητικό του συνεργασίες με σημαντικούς καλλιτέχνες όπως όπως η Μαρία Φαραντούρη, η Ανδριάνα Μπάμπαλη, η Θεοδοσία Τσάτσου, οι gravitysays_i και η Μελίνα Τανάγρη.

Γιώργο κάνε μας μια μικρή αναδρομή στην έως τώρα εμπλοκή σου με την μουσική.

Η μουσική για μένα ήταν ανέκαθεν κινητήριος δύναμη, καταφύγιο και έκφραση. Μεγάλωσα σε μια οικογένεια που τραγουδούσε. Σε χαρές και σε λύπες. Με τον πατέρα μου να συμμετέχει σε χορωδίες, τον θείο μου να είναι καθηγητής κλασσικής κιθάρας, τη μητέρα μου και την αδερφή μου να παίζουν πιάνο και τη γιαγιά μου να συνοδεύει με μουσικές τις μαγειρικές της. Οπότε νομίζω ότι δεν θα μπορούσα να ξεφύγω, άσχετα αν δεν το ήθελα. Δεν ήξερα ότι θα γινόμουν τελικά επαγγελματίας τραγουδιστής, ήξερα όμως ότι η σχέση μου θα ήταν μακροχρόνια.

Τι σε έλκει εξ’ αρχής σε αυτό το χώρο;

Νομίζω η δημιουργία και η έκπληξη. Όταν βρίσκομαι μπροστά σε κάτι όμορφο, καινούριο και πολλές φορές ανεξήγητο. Είτε αυτό προκύπτει από μένα είτε όταν το ανακαλύπτω, η αίσθηση είναι η ίδια. Και είναι γλυκιά.

Η ερμηνεία πιστεύεις ότι αποτελεί από μόνη της μια δημιουργική διαδικασία;

Αν εννοείτε την ερμηνευτική απόδοση ενός τραγουδιού, και βέβαια. Ο τρόπος προσέγγισης του κάθε τραγουδιού και η αποτύπωση του συναισθήματος που σου δημιουργεί, σαφώς και είναι. Και καθορίζει την ταυτότητά του σε μεγάλο βαθμό. Για αυτό άλλωστε σε πολλά κομμάτια έχουμε διαφορετικές εκτελέσεις. Άρα διαφορετικές προσεγγίσεις.

Πρόσφατα κυκλοφόρησε ο πρώτος προσωπικός σου δίσκος με τίτλο «Διακόπτης». Μίλησε μας για τη διαδρομή που οδήγησε στη δημιουργία του.

Η διαδρομή ήταν πολυετής, επίπονη αλλά ταυτόχρονα απελευθερωτική. Από την πρώτη στιγμή, που ως ανάγκη προέκυψε, η έκφραση μέσα από δικά μου χειροποίητα εργαλεία, η εξέλιξη ήταν βασανιστικά δημιουργική. Ήθελα να δοκιμαστώ σε πρωτότυπο υλικό και αυτό από μόνο του ήταν πρόκληση. Μέχρι αυτό να πάρει τον χαρακτήρα ολοκληρωμένης δουλειάς πήρε καιρό. Ήμουν και άμαθος. Δεν ήξερα πως γίνεται. Αλλά ήταν ωραία. Τίποτα βέβαια από αυτά δεν θα γινόταν αν δεν είχα, όπως λένε και οι Beatles “a little help from my friends”. Τραγουδοποιοί που εμπιστεύτηκαν τα «παιδιά» τους σε μένα για να τα αναθρέψω. Μεγάλο ευχαριστώ στους Γιώργο Δημητριάδη, Βαγγέλη Μαρκαντώνη, Σταύρο Πηλαδάκη, Παναγιώτη Αυγερινό, Νίκο Μπάρδη και Ανδρέα Καραγιαννίδη.

Πώς αντιμετώπισε το στούντιο ένας ερμηνευτής σαν εσένα, που έχει «ψηθεί» επάνω στη σκηνή των live.

Με φόβο και πάθος. Είναι μια άλλη εντελώς κατάσταση. Μπορεί να αργήσεις πολύ να πετύχεις αυτό που πρέπει να κρατήσεις ως ηχογράφημα. Ο συνδυασμός των ιδανικών συνθηκών είναι σαν την συναστρία. Σπάνια. Ειδικά όταν έχεις μάθει να παίρνεις ενέργεια από τον κόσμο και να ερμηνεύεις. Πρέπει να επιστρατεύσεις άλλα όπλα, που δεν είχες ποτέ φανταστεί ότι τα χρειάζεσαι και μπορεί και να μην βρίσκονται καν στη φαρέτρα σου.

Διανύουμε εδώ και καιρό μια εποχή που η ακρόαση των δίσκων έχει γίνει αποσπασματική. Πιστεύεις ότι τα τραγούδια του «Διακόπτη» μπορούν να λειτουργήσουν καλύτερα κατά μόνας ή σαν μέρος μιας ολοκληρωμένης ακρόασης όπου το καθένα διαδέχεται αρμονικά το άλλο;

Δεν ήμουν ποτέ υπέρμαχος της αποσπασματικής ακρόασης. Είναι σαν να διαβάζεις μόνο κάποια κεφάλαια από ένα βιβλίο. Δεν βγάζεις νόημα. Βέβαια, ζούμε στην εποχή των singles και θα πρέπει το κάθε κεφάλαιο να λειτουργεί και αυτόνομα. Δυσκολεύομαι…

Ένα χαρακτηριστικό των τραγουδιών σου είναι ότι δημιουργούν εικόνες στο μυαλό του ακροατή. Λειτουργούν κάπως σαν ταινίες μικρού μήκους. Είναι κάτι που επιδίωξες ή προέκυψε στην πορεία;

Χαίρομαι που λέτε ότι σας δημιουργούν εικόνες. Ήταν άλλωστε και ζητούμενο. Μ’ αρέσει να γράφω. Και πόσο μάλλον ταινίες μικρού μήκους. Μάλλον αυτό είναι…

Τι ακούς αυτή την περίοδο; Ύπάρχει κάποιο μουσικό είδος που κατέχει την πρώτη θέση στις προτιμήσεις σου;

Αυτή την περίοδο ακούω Ορέστη Ντάντο, Απόστολο Κίτσο, David Bowie (όπως σε κάθε περίοδο της ζωής μου), David Byrne και Jack White (εξαιρετικοί οι νέοι δίσκοι τους). Ροκ σε κάθε έκφανσή της είναι το στάνταρ. Μετά ό,τι μπορείτε να φανταστείτε…

Τώρα που ο «Διακόπτης» ταξιδεύει εδώ και λίγο καιρό, αυτόνομος πλέον μπορείς να φανταστείς μια ιδανική στιγμή που θα μπορούσε να «ντύσει» με τη μουσική του;

Η ιδανική στιγμή είναι η ιδανική στιγμή για τον κάθε ακροατή. Και το ωραίο είναι ότι δεν θα είναι ποτέ η δική μας ιδανική, ίδια με την ιδανική των άλλων. Αλλά αν είναι, τότε θα ήταν ιδανικά.

[dynamic-sidebar id=”post-area-diabaste”]