Είναι χαρακτηριστικό πως ο παλαίμαχος ποδοσφαιριστής Τέρι Μπούτσερ, που σχολίασε τον αγώνα των ελπίδων για λογαριασμό του BBC, κατέρρευσε μετά το τέλος της παράτασης και υποχρεώθηκε να καθίσει μετά 120 -και πλέον- λεπτά ορθοστασίας. «Πάμε στα πέναλτι» έλεγε και ξανάλεγε με πίκρα, αγωνία και αναστεναγμούς.

Τη στιγμή που ισοφάρισαν σε 2-2 οι Γερμανοί (70΄), εμφανίστηκε ξαφνικά ο Γκάρι Λίνεκερ, από τον λογαριασμό του στο twitter τιτιβίζοντας: «Πρόκειται για την ίδια ιστορία του EURO ’96. Θα πάμε στα πέναλτι και θα προκριθούν οι Γερμανοί».

Δεν έπεσε έξω ο μεγάλος Γκάρι, που είχε πει στο Μουντιάλ του 1990 την ιστορική ατάκα: «Το ποδόσφαιρο είναι ένα απλό παιχνίδι. Επί 90 λεπτά 22 ποδοσφαιριστές κυνηγάνε μια μπάλα και στο τέλος πάντα νικάνε οι Γερμανοί».

Ηταν η εποχή που άρχισε η κατάρα των πέναλτι για την Αγγλία.

Στο Mουντιάλ της Ιταλίας (1990) η Αγγλία τελείωσε ισόπαλο 1-1 τον ημιτελικό της με την τότε Δυτική Γερμανία.

Αποκλείστηκε στη διαδικασία των πέναλτι με 4-3 και δύο συνεχόμενα χαμένα, στο τέλος, από τους Στιούαρτ Πιρς και Κρις Γουόντλ.

Η αρχή είχε γίνει, όμως, με άγνωστες μελλοντικές συνέπειες.

Το 1996 στο Ευρωπαϊκό, που έγινε στο «σπίτι» της, επαναλήφθηκε η ίδια ιστορία, αφού στα προημιτελικά είχε σπάσει το ρόδι κι είχε αποκλείσει, στα πέναλτι, την Ισπανία.

Στα ημιτελικά, ξανά η Γερμανία απέναντί της.

Μετά από ισόπαλο παιχνίδι 1-1 (ο Στέφαν Κουντς, σημερινός προπονητής των ελπίδων, έπαιξε και σκόραρε, τότε), η Αγγλία με ξεψυχισμένο χτύπημα του Γκάρεθ Σάουθγκεϊτ, με 6-5, έμεινε εκτός τελικού.

Ο Κουντς θυμήθηκε: «Ζήτησα να χτυπήσω το πέμπτο πέναλτι, γιατί πίστευα πως θα είχαν κριθεί όλα. Οι Αγγλοι φοβούνται, δεν έχουν ψυχή στα πέναλτι».

Στο Mουντιάλ του 1998 (γύρος των 16) η Αγγλία με άστοχους τους Ινς και Μπάτι (το καθοριστικό) αποκλείεται από την Αργεντινή.

Μέσα σε δύο χρόνια (EURO ’04 και Μουντιάλ 2006) διαγράφεται από την Πορτογαλία.

Στο Ευρωπαϊκό, 6-5 στα προημιτελικά (ανεπιτυχείς οι Μπέκαμ στο πρώτο και Βάσελ στο τελευταίο) και στο Παγκόσμιο, στην ίδια φάση, με 3-1 (όλεθρος από τους Λάμπαρντ, Τζέραρντ και Κάραγκερ).

Εξακολούθησε το ίδιο σενάριο στο Ευρωπαϊκό του 2012. Πάλι στα προημιτελικά, αυτή τη φορά από την Ιταλία, με 4-2 (άστοχοι οι Γιανγκ και Ασλι Κόουλ στο τρίτο και τέταρτο χτύπημα).

Εκτός της Γερμανίας, οι ελπίδες είχαν αποκλειστεί στα ημιτελικά και από την Ολλανδία, το 2007, με 13-12 (!!!).

Το 2009 κατάφερε να σπάσει ξανά το ρόδι, στις ελπίδες, με επικράτηση 5-4 επί της Σουηδίας.

Αυτός που «σκότωσε» τους Σκανδιναβούς (χαμένο τελευταίο πέναλτι) ήταν ο σημερινός παίκτης του Παναθηναϊκού Γκιγιέρμο Μολίνς, ο οποίος έπαιζε τα πρώτα του παιχνίδια με τις ελπίδες της Σουηδίας.

Φέτος δεν ήταν μόνον ο αποκλεισμός από τη Γερμανία.

Είχε προηγηθεί η πανωλεθρία της από την Ισπανία με 4-1, στα πέναλτι, στον τελικό του Ευρωπαϊκού του Κ-17. Μετά από αυτά, όλα τα υπόλοιπα είναι απλώς ιστορία.