Οι Είκοσι ιστορίες, βουτηγμένες στα σκοτάδια της ζωής, παλεύουν να βγουν στο φως στο βιβλίο της πρωτοεμφανιζόμενης συγγραφέως Μαντώ Μάκκα «Όταν η ζωή σου δίνει λεμόνια». Ψάχνουν την αποδοχή, την αγάπη, τη λύτρωση, τη συμπόνια που όλοι έχουμε μέσα μας. Γυρεύουν έναν κόσμο αλληλεγγύης, έναν κόσμο καλύτερο… διηγήσεις  αφηγήσεις προσωπικές, ιστορίες, εξιστορήσεις που φανερώθηκαν µέσα από καταχωνιασµένα σηµειωµατάρια και το καταστάλαγµα της ζωής. Καταστάσεις πραγµατικές και φανταστικές, ανοµολόγητες και παρανοηµένες, για ανθρώπους που δοκιµάστηκαν στα όρια της ζωής τους. Κοινά στοιχεία των διηγήσεων η µνήµη, ο πόνος και η απώλεια, οι εµµονές του έρωτα, τα ανθρώπινα παθήµατα. Μπορείς να αρκεστείς σε αυτά που σου δίνει η ζωή ή μπορείς να ανοίξεις νέους δρόμους για να βρεις αυτά που πραγματικά θες.

“Πού πάνε οι αγάπες όταν πεθαίνουν;

Τι μας δίνει δύναμη να νικήσουμε τους φόβους μας;

Χάνονται οι άνθρωποι στις χαραμάδες του χρόνου;

Πόσο πονάει μια «σφαλιάρα» ψυχής;

Ζουν ήρωες ανάμεσά μας;

Πώς μετριέται η ζωή ενός παιδιού;

Γιατί οι δρόμοι είναι γεμάτοι βελόνες;

Τι κάνεις όταν η ζωή σού δίνει λεμόνια;

Οι διηγήσεις, σύνοψη και απόσταγµα ζωής. Ως αφηγήτρια η Μαντώ Μάκκα δεν θέλησε µόνο να περιγράψει και να στοχαστεί, αλλά να εκτεθεί, να µιλήσει µε ειλικρίνεια, να διηγηθεί ανυπόκριτα µε συγκίνηση και αυτοσαρκασµό, αναζητώντας τη µοναδικότητα του εαυτού µας και την επαφή µε τον αναγνώστη στη χαοτική εποχή µας. Άραγε πόσο αποκαλυπτόµαστε µέσα από τα λόγια και τις ιστορίες µας;

Και πότε η ανάκληση µιας ιστορίας γίνεται εκµυστήρευση µε όλο της το κόστος και όχι απλώς η νοσταλγία της απώλειας; Χαραγμένες οι γραμμές της ζωής που τραγουδούν οι ιστορίες της Μαντώς Μάκκα, μεταμορφώνονται σε σκηνογραφίες, αγκυλώνουν τις ψυχές, κάνουν κομμάτια τις σιωπές, αφήνουν παζολινικά βήματα ανοιξιάτικων φαντασμάτων, τέτοια εποχή. Ανθρώπων με απρόσεκτες επιθυμίες, με ένα βαρύ καθήκον , τραγικών ηρώων που σε άλλες εποχές κράτησαν καλά φυλαγμένο ένα μυστικό ή αποκάλυψαν τον χρησμό που επαληθεύει έναν ατόφιο, ηθικό, προσωπικό κώδικα ξοδεύονται μες στο δοξαστικό χρώμα της ζωής και η συγγραφέας άφοβη, χαρισματική, κοιτάζει μέσα από τους σπασμένους καθρέφτες, στήνοντας παλιούς προμαχώνες, τοπία ψυχικά, ποτισμένα με παστέλ κίτρινα, πικρά χρώματα.

Η συγγραφέας μετατρέπεται σε ευαίσθητο δέκτη αγωνιωδών μηνυμάτων του καιρού μας διαθέτει αισθητικό ήθος  ανιχνεύει χαρακτήρες διατυπώνει πυκνά νοήματα γνωρίζει τον τρόπο να δαμάζει τα φαινόμενα και να εξαϋλώνει τη δράση! εσωστρεφείς υπαινιγμοί συντελούν αθέατοι στην πλοκή και αναδεικνύουν την εσωτερική αξία των κειμένων.

Δίνοντας το γενναίο πρόσταγμα ότι όταν η ζωή σού δίνει λεμόνια, μην ξινίζεις· σκέψου απλά τι θα τα κάνεις!

Το βιβλίο αξίζει να διαβαστεί και μόνο επειδή θυμώνει πολλούς που θέλουν να ξεμπερδεύουν με τις «περιπτώσεις αγάπης, φόβου, χαραμάδες, σφαλιάρες, βελόνες, και φυσικά τα λεμόνια».

Ειδήσεις σήμερα