Ο Πάνος Γεωργουλής, η Δανάη Καλοπήτα, η Βασιλική Σούτη, ο Ρωμανός Κατσαρής, ο σκηνοθέτης Αλέξανδρος Λιακόπουλος και ο συγγραφέας Άγγελος Ανδρεόπουλος  μίλησαν στο EleftherosTypos.gr για τα Χριστούγεννα και την αγάπη.

Η πίστη στα Χριστούγεννα και γενικότερα είναι τελικά θέμα ηλικίας; Τα παιδιά πιστεύουν ενώ οι μεγάλοι όχι;

Πάνος: Όλοι πιστεύουμε. Το ζήτημα είναι πόσο βαθειά και πόσο αληθινά πιστεύουμε. Τα παιδιά έχουν λιγότερες εμπειρίες και είναι εύκολο για αυτά να δέχονται τα πράγματα όπως τα βλέπουν και με βάση το συναίσθημα. Στην πορεία σκέφτονται περισσότερο με το μυαλό και όταν γίνεται η μετάβαση από την καρδιά στο μυαλό, παραδόξως, είναι πιο εύκολο να ξεχάσουμε. Αυτό ακριβώς λέει το έργο, ότι πρέπει να θυμηθείς με την καρδιά σου και όχι με το μυαλό σου. Στο τέλος που γίνεται αυτό, η αλήθεια των Χριστουγέννων έρχεται στην επιφάνεια.

Δανάη: Πιστεύω ότι η αθωότητα ενός παιδιού βοηθάει πάρα πολύ στο να είναι πιο ανοιχτό συναισθηματικά από ότι να λειτουργεί η λογική του. Αυτό οι μεγάλοι το χάνουν χρόνο με το χρόνο. Αρχίζει και λειτουργεί περισσότερο η λογική και γι’ αυτό ο μικρός πρίγκιπας λέει «να αγαπάς» και τους θυμίζει την αγάπη. Το σημαντικό που κρατάω εγώ από αυτό το έργο είναι ότι όλοι μοιράζονται ένα μυστικό, μικροί και μεγάλοι, το οποίο πιτεύω ότι γίνεται κατανοητό και από τα μικρά παιδιά και από τα μεγάλα. Τα Χριστούγεννα εάν παρατηρήσουμε τον κόσμο έξω, θα δούμε ότι σε στιγμές τους οι άνθρωποι γίνονται και πάλι παιδιά και λειτουργούν περισσότερο με το συναίισθημα.

Βασιλική: Νομίζω ότι όλοι μέσα μας πιστεύουμε αλλά σίγουρα τα παιδιά λόγω της αθωότητάς τους ό,τι πληροφορίες παίρνουν τις πιστεύουν πιο εύκολα . Όσο μεγαλώνεις σταματάς να λειτουργείς με το συναίσθημα γιατί βλέπεις ότι δε σε οδηγεί πάντα εκεί που θες.

Ρωμανός: Το πνεύμα των Χριστουγέννων είναι πιο ζωντανό στα παιδιά και πιστεύω ότι αυτό έχει να κάνει με την αθωότητα, με την αφέλεια και με το ότι κάποια πράγματα είναι πιο μαγικά στο μυαλό τους.

Είδαμε ότι ο Σκρουτζ είχε ταυτίσει την επιτυχία με τα «μεγάλα». Για εσάς τι είναι επιτυχία;

Πάνος:  Ο Σκρουτζ στην αρχή πίστευε ότι η απάντηση είναι στα μεγάλα, με την ευρεία έννοια, υλικά αντικείμενα. Όσο μεγάλωναν όμως τα υλικά αγαθά τόσο άδειαζε η καρδιά του. Για όλους μας υπάρχει κάτι που μας γεμίζει. Αυτό δεν είναι έτοιμο για όλους, δεν μαθαίνεται στο σχολείο, δεν υπάρχει κοινή συνταγή. Ο καθένας πρέπει να ψάξει να το βρει. Είναι η σπίθα που καίει μέσα μας, που στο κοριτσάκι με τα σπίρτα τη μετατρέπει ξανά από Κρουέλα ντε Βιλ σε ένα αθώο πλάσμα.

Δανάη: Για μένα η επιτυχία είναι στιγμές. Δεν υπάρχει μόνιμη επιτυχία. Το κοριτσάκι με τα σπίρτα αν μπορούσε να έχει περισσότερους ανθρώπους γύρω του να αγοράζουν σπίρτα θα ήταν επιτυχία. Η Κρουέλα ντε Βιλ στο τέλος που ξαναβρίσκει την αθωότητα, είναι η επιτυχία της. Βρίσκει τον μικρό πρίγκιπα, βρίσκει τη Θεώνη, τον Σκρουτζ, βρίσκει αυτή την παρέα που είχε χάσει από μικρή και έψαχνε στη μοναξιά της, αυτό είναι επιτυχία. Ο Σκρουτζ μοιράζεται, ανοίγει την καρδιά του, αυτό είναι επιτυχία. Και ο μικρός πρίγκιπας περνάει σε όλους το μυστικό. Στιγμές επιτυχίας είναι η αγάπη, η εξέλιξη μέσα μας ώστε να μπορούμε να δίνουμε, να πράττουμε, να υπάρχουμε αρμονικά και με αγάπη.

Βασιλική: Επιτυχία για μένα είναι η ελευθερία του να μπορείς να κάνεις ό,τι πραγματικά σε γεμίζει. Αυτό που σε κάνει να νιώθεις ανακούφιση. Αυτό μπορεί να επιτευχθεί με διάφορους τρόπους. Μιας και αναφερθήκαμε στον Σκρουτζ σίγουρα παίζουν ρόλο τα λεφτά, αλλά δεν πιτεύω ότι είναι το κυριότερο.

Ρωμανός: Για μένα επιτυχία είναι να έχω δίπλα μου ανθρώπους που με αγαπούν και τους αγαπώ αληθινά.

Τι είναι για εσάς τα Χριστούγεννα;

Πάνος: Είναι μία εξαιρετική περίπτωση καταναλωτικότητας. (γέλια) Από άποψη χρονικής τοποθέτησηής τους μέσα στο έτος, τα Χριστούγεννα, είναι μια ευκαιρία για έναν απολογισμό. Έχει τελειώσει ένας χρόνος. Ξεκινάει ένας καινούργιος. Σιγά σιγά, η κριτική που έχεις κάνει για το πως πέρασε ο χρόνος χάνει έδαφος μπροστά στην ελπίδα για τον καινούργιο χρόνο και όλους τους στόχους που βάζεις. Ταυτόχρονα, θέλεις μέσα σε αυτό τον απολογισμό να κρατήσεις κοντά σου τους ανθρώπους τα συναισθήματα, τις στιγμές που σε έχουν σημαδέψει και να βαδίσεις στο καινούργιο έτος πιο γεμάτος κια πιο δυνατός.

Δανάη: Αν απαντήσω ρομαντικά, τα Χριστούγεννα είναι χαμόγελα, είναι κάτι που μας πιάνει όλους με την αγάπη, που δυστυχώς δεν μας πιάνει όλο τον χρόνο. Είναι μία παλέτα γεμάτη όμορφα χρώματα. Αν το δω ρεαλιστικά, είναι μνήμες. Μνήμες όχι μόνο του χρόνου, αλλά και των προπηγούμενων ετών. Ωστόσο, εκεί η παλέτα μου αρχίζει και γκριζάρει ίσως και μαυρίζει. Συνήθως όταν κάνουμε απολογισμό σκεφτόμαστε πιο στενάχωρα πράγματα. Τι δεν καταφέραμε. Δεν θα αγκαλιάσουμε εύκολα τον εαυτό μας να πούμε να «κοίτα τι κατάφερες».

Βασιλική: Για μένα τα Χριστούγεννα, πρακτικά είναι ένα διάλειμμα. Εμένα μου δημιουργούν ένα νοσταλγικό συναίσθημα. Μου αρέσει να τα περνάω με τους φίλοιυς μου.

Ρωμανός: Για μένα τα Χριστούγεννα, ήταν πάντα μάζεμα ανθρώπων στο σπίτι. Άρχιζε και τελείωνε η χρονιά οικογενειακά. Ήταν το πιο ωραίο συναίσθημα.

Είδαμε ότι στο τέλος και ο Σκρουτζ και η Κρουέλα άλλαξαν. Μήπως τελικά δεν είναι ποτέ αργά για να αλλάξουμε;

Πάνος: Φυσικά και αλλάζουν οι άνθρωποι αλλά το θέμα είναι εάν υπάρχει διάθεση για αλλαγή. Και εάν υπάρχει η στιγμή αυτή στη ζωή του καθενός που αναγκάζεται κανείς να αλλάξει. Για τον Σκρουτζ ο οποίος αλλάζει, γίνεται πιλότος, δεν αλλάζει ριζικά, απλώς γίνεται η καλύτερη πτυχή του εαυτού του. Ενυπήρχε μέσα του αυτή η πλευρά και απλά την εμφάνισε.

Δανάη: Η λέξη αλλαγή είναι μεγάλη. Στα πρώτα 7 χρόνια της ζωής διαμορφώνεται ο χαρακτήρας του ατόμου. Τα γνωρίσματα υπάρχουν στον χαρακτήρα καθενός. Το θέμα είναι πως και πόσο θέλουμε να βρούμε τη δύναμη μέσα μας. Να βρούμε τα πιο όμορφα κομμάτια στο πιο δύσκολο χαρακτηριστικό μας. Για να εξελιχθεί ένας άνθρωπος πρέπει να μειώσει στο μεγαλύτερο βαθμό τα δύσκολά του. Αυτή είναι η μεγαλύτερη και πιο δύσκολη αλλαγή.

Βασιλική: Για μένα δεν μπορεί κάποιος να αλλάξει ολοκληρωτικά. Στο κεφάλι μου αποτελούμαστε από διάφορες στρώσεις που μάλλον είναι οι πτυχές του καθενός. Μπορούμε να αλλάξουμε κάποιες αλλά ο πυρήνας νομίζω θα είναι πάντα ίδιος.

Ρωμανός: Ένας άνθρωπος μπορεί να αλλάξει αρκεί να το θέλει και να υπάρχει και το κατάλληλο περιβάλλον. Είναι πολύ ευκολο να επιλέξεις το κακό. Το καλό θέλει πολύ δουλειά με τον εαυτό μας.

Το μυστικό είναι τελικά να ακούμε και να αγαπάμε;

Πάνος: Ο Σκρουτζ μέχρι το τέλος αναρωτιέται ποιο είναι το μυστικό. Θέλω να δηλώσω ότι μετά από εμπεριστατωμένη έρευνα το μυστικό είναι στα μελομακάρονα. (γέλια)

Το να αγαπάς περικλύει όλα τα υπόλοιπα. Όταν αγαπάς, ακούς. Γιατί ενδιαφέρεσαι για τον άλλον. Δεν υπάρχει ευχή που να μην περιλαμβάνεται μέσα στην αγάπη. Στην αγάπη εμπεριέχεται η υγεία, το ενδιαφέρον, η ειρήνη, όλα. Γι’ αυτό θεωρώ ότι πάντα η καλύτερη, περιεκτικότερη ευχή και το νόημα του έργου είναι να αγαπάς.

Δανάη: Να αγαπάς αληθινά θα προσθέσω. Ωστόσο, και να αγαπάς, πολλές φορές δεν ακούς. Όσο και να αγαπάς, μπαίνουν αυτά τα ζιζάνια που λέγονται εγωισμός, νεύρα, θυμός. Μακάρι οι άνθρωποι να καταφέρουμε  να ακούμε λίγο περισσότερο και να αγαπάμε λίγο πιο αληθινά. Αυτός ο συνδυασμός μπορεί να μας πάει όλους μπροστά.

Βασιλική: Αγάπη και ειλικρίνεια

Ρωμανός: Να αγαπάς, να ακούς περισσότερο και να μιλάς λιγότερο, κι αυτό ισχύει για όλες τις περιπτώσεις.

«Το Χριστουγεννιάτικο μυστικό»: Τι λένε ο σκηνοθέτης και ο συγγραφέας για το έργο

Αλέξανδρος Λιακόπουλος: Το μυστικό του έργου είναι η αγάπη. Με οδηγό την αγάπη όλα τα άλλα μπορούν να γιατρευτούν. Γι΄ αυτό και ο δεύτερος τίτλος του έργου είναι «Το μυστικό της αγάπης». Θεωρώ ότι είχαμε την τύχη όλοι μαζί να είμαστε μία ομάδα που δέθηκε με πολλή αγάπη. Από τον Άγγελο Ανδρεόπουλο που έγραψε το έργο μέχρι τους υπόλοιπους συνεργάτες αλλά και τους ηθοποιούς που το στήριξαν και το αγάπησαν. Και αγαπήθηκαν και μεταξύ τους. Είναι και οι τέσσερις πολύ νέοι.  Η Βασιλική Σούτη παίζει για πρώτη φορά. Το έργο είναι ντυμένο με υπέροχα τραγούδια. Θεωρώ μεγάλο ατού της παράστασης τα τραγούδια. Πιστεύω ότι το συγκεκριμένο έργο αφορά πάρα πολύ τους μεγάλους. Μετά την παράσταση μου είπαν ότι συγκινήθηκαν. Αν καταφέρουν οι μεγάλοι που θα δουν την παράσταση να βρουν το παιδί που κρύβουν μέσα τους και να χτυπήσει η καρδιά τους τότε έχουμε πετύχει.

Η παράσταση θα παιχτεί επίσης στις 5 Ιανουρίου στο Θέατρο Αρτίκι, στο Κρανίδι, έναν υπέροχο χώρο που λειτουργεί μαγικά πολιστιστικά και υπεύθυνος είναι ο Δημήτρης Σίδερης.

Άγγελος Ανδρεόπουλος: Η αγάπη είναι πολύ γενική έννοια. Στο όνομα της αγάπης έχουν γίνει εγκλήματα. Δεν αρκεί η αγάπη. Υπάρχει μία σκηνή, πολύ χαρακτηριστική, πολύ καθημερινή, όπου αυτή τη στιγμή που μιλάμε γίνεται παντού στον κόσμο. Το παιδί λέει στη μητέρα «ασχολήσου μαζί μου, διάβασέ μου ένα παραμύθι» και η μητέρα λέει ,«δεν έχω χρόνο, πήγαινε στην τηλεόραση, στο ίντερνετ». Δεν αρκεί η αγάπη, χρειαζόμαστε και χρόνο.

Νομίζω ότι οφείλουμε στον Σκρούτζ ένα μεγάλο συγγνώμη. Είναι ένας σωστός τύπος. Πληρώνει τιους φόρους του, είναι σωστός στις συναλλαγές του. Από εκεί και πέρα έχει χάσει την ισορροπία μεταξύ λογικής και συναισθήματος. Έχει γίνει υδροκέφαλος. Και γι΄ αυτό του βγαίνει η μιζέρια που έχει αντίκτυπο στους άλλους. Όμως αυτό είναι κάτι που το πληρώνει ο ίδιος.

Η αγάπη πρέπει να έχει πρακτική εφαρμογή. Πρέπει να δείχνουμε σεβασμό στους διάφορους Σκρουτζ. Κακά τα ψέματα είναι και κάποιοι πατεράδες μας, θείοι μας, και κάποιοι άνθρωποι οι οποίοι για τον έναν ή τον άλλον λόγο δεν μπορούν να μας δείξουν αυτό το οποίο έχουμε εμείς ανάγκη και θέλουμε να μας πουν.

«Το Χριστουγεννιάτικο Μυστικό»: Λίγα λόγια για το έργο

Υπάρχουν παραμύθια που δεν ξεκινούν με το «μία φορά κι έναν καιρό» αλλά με το «εσύ μπορείς να μου ζωγραφίσεις ένα προβατάκι;»… και υπάρχουν ιστορίες που δεν κλείνουν με το «και ζήσαν αυτοί καλά» αλλά με το «μη σταματήσεις να αγαπάς»…

Πώς θα ήταν ο Εμπενίζερ Σκρουτζ αν μάθαινε να πετάει ή το κοριτσάκι με τα σπίρτα, αν κάποιος αγόραζε όλο το εμπόρευμά του και γινόταν πλούσιο; Και ο μικρός πρίγκιπας που ήταν πάντα μικρός, ήταν πάντα πρίγκιπας; Ποιός λογαριασμός έχει μεγαλύτερη αξία πλέον; Ο τραπεζικός ή του instagram;

Μόνο τα Χριστούγεννα, τα πολλά παραμύθια μπορούν να γίνουν ένα, σαν τα πολλά στολίδια ενός χριστουγεννιάτικου δέντρου… Ποιό είναι, λοιπόν, το Χριστουγεννιάτικο Μυστικό; Ελάτε στην παράσταση, ανακαλύψτε το και νιώστε πάλι παιδιά!

Η ταυτότητα της παράστασης

Κείμενο: Άγγελος Ανδρεόπουλος

Σκηνοθεσία: Αλέξανδρος Λιακόπουλος