Μας προειδοποιεί το οπισθόφυλλο του δεύτερου μυθιστορήματος του Γιώργου Καστέλλη, «Old soul» εκδόσεις Πνοή. Πράγματι, για τον κεντρικό ήρωα αυτού του βιβλίου χρειάζονται αρκετές παραπάνω για να κλείσει τους λογαριασμούς που ανοίγει με το κάρμα κατά την άλωση της Κωνσταντινούπολης το 1453. Μια φριχτή πράξη του γίνεται η αιτία που θα φορτώσει στους ώμους του μια βαριά κατάρα. Μια κατάρα που τον υποχρεώνει να μην ξεχνά ποτέ τις προηγούμενες ενσαρκώσεις του και να βιώνει την αιωνιότητα σαν ένα αδιάκοπο «Σισύφειο» μαρτύριο.
Ευτυχώς, βέβαια, τόσο για τον ίδιο όσο και για τον αναγνώστη, ο ήρωας αυτός στις 450 σελίδες του βιβλίου, κάνει πολύ πιο ενδιαφέροντα πράγματα από το να σπρώχνει μια πέτρα. Πειραματίζεται με τη ζωή κι ενδίδει σε όλα τα ανθρώπινα πάθη, αναζητά τον Θεό και το νόημα της ύπαρξης, κάνει τα ίδια ακριβώς λάθη με τους θνητούς –άλλοτε μαθαίνει από αυτά κι άλλοτε τα επαναλαμβάνει με πάθος– αλλάζει σώματα, φύλα, πατρίδες και κοινωνικές τάξεις κι έτσι σιγά σιγά ασκείται εμπειρικά στην ενσυναίσθηση. Όλα αυτά ωστόσο σε έναν τόνο κάθε άλλο παρά διδακτικό καθώς ο αυτοσαρκασμός είναι πάντα παρών στο ύφος.
Κι αυτό το ύφος ακριβώς είναι που κάνει το βιβλίο να ξεχωρίζει. Χωρίς να κυνηγά τα καλολογικά στοιχεία με το δίκαννο αλλά αντιθέτως εμμένοντας σε μια αφοπλιστική αμεσότητα, ο συγγραφέας διαχειρίζεται το κατεξοχήν σουρεαλιστικό θέμα του με ρεαλισμό, λογοτεχνικό μπρίο και ένα υποδόριο χιούμορ που κάμπτει την όποια δυσπιστία μπορεί να εγείρει το μεταφυσικό στοιχείο. Δεν χρειάζεται να είσαι λάτρης της φαντασίας και του μεταφυσικού άλλωστε για να εκτιμήσεις αυτό το βιβλίο. Γρήγορα γίνεται σαφές πως ο μύθος την μετενσάρκωσης, εδώ, δεν αποτελεί παρά το όχημα μιας σφιχτοδεμένης και καταιγιστικής πλοκής που δεν εξερευνά τόσο τι συμβαίνει στην ψυχή στον άλλο κόσμο αλλά σε αυτόν εδώ, όσο βρίσκεται στο σώμα της.
Τατόι: Πώς θα είναι το μουσείο με τα θρυλικά βασιλικά αυτοκίνητα Rolls Royce, MG και Fiat
Ο έρωτας, λοιπόν, φυσικά δεν θα μπορούσε να λείπει απ’ την εξίσωση. Για την ακρίβεια μονοπωλεί σχεδόν το πρώτο μέρος του βιβλίου, καθώς μοιάζει να είναι το μόνο πρόσφορο καύσιμο που βρίσκει ο πρωταγωνιστής στο μακρύ ταξίδι του. Οι σύντομες συναντήσεις του με την «αδελφή ψυχή» του, με φόντο τις πιο εμβληματικές στιγμές της σύγχρονης ιστορίας, (Άλωση της πόλης, Αμερικάνικος εμφύλιος, Βικτωριανό Λονδίνο και Β’ παγκόσμιος πολέμος) κλέβουν την παράσταση με τους καταπληκτικούς διαλόγους τους και γίνονται η «καρδιά» της αφήγησης.
Στο δεύτερο μέρος, όμως το κέντρο βάρους μετατοπίζεται δραματικά καθώς ο ήρωας μας παραδίδει τη σκυτάλη της αφήγησης σε μια δεύτερη φωνή που γειώνει την ιστορία από το παρελθόν στο παρών και από τη φαντασία στην πραγματικότητα, αποκαλύπτοντας πια πλήρως όλα τα χρώματα αυτού του μυθιστορήματος: Το “Old Soul” δεν είναι μόνο ένα συναρπαστικό λογοτεχνικό ταξίδι στο χωροχρόνο και μια εθιστική ιστορία αγάπης με new age αποχρώσεις αλλά συνάμα και μια τρυφερή διαπίστωση του παρηγορητικού ρόλου που παίζει η μυθοπλασία και η φαντασία εν γένει τόσο στη ζωή του συγγραφέα όσο και του αναγνώστη.