Δε θα ξεχάσω ποτέ πώς βγήκα από το Θέατρο Κιβωτός το χειμώνα του 2022, τότε που για να δεις τους “Παίκτες” έπρεπε να υποχρεωθείς στο καλύτερο θεατρικό “κονέ” που είχες, ή να κάνεις τάμα στον Άγιο Φανούριο. Το έργο του Νικολάι Βασίλιεβιτς Γκόγκολ σε διασκευή και σκηνοθεσία Γιώργου Κουτλή, παιζόταν ήδη από το προηγούμενο φθινόπωρο, με έξτρα πτυσσόμενες καρέκλες να μπαίνουν σε κάθε παράσταση, σε κάθε διαθέσιμο τετραγωνικό εκατοστό. «Τίποτα δεν είναι τυχαίο» είχα σκεφτεί. Υπάρχει λόγος, ή μάλλον ΠΟΛΛΟΙ λόγοι, που αυτή η κωμωδία αδρεναλίνης κι εξαπάτησης ήταν sold out για τους επόμενους μήνες.

Από το 1836 στο σήμερα

Στο βιβλίο “The Art of Fiction,” o Τζον Γκάρντνερ ισχυρίζεται πως υπάρχουν μόνο δύο αφηγήματα στη μυθοπλασία: 1. “Άνθρωπος ξεκινά ταξίδι” και 2. “Ξένος έρχεται στην πόλη”. Στους «Παίκτες», έχουμε το δεύτερο.

Σ’ ένα απομακρυσμένο πανδοχείο της Ρωσίας, καταφθάνει ένας δεινός χαρτοπαίκτης, απατεώνας, και πλαστογράφος. Στόχος του, να βρει τα επόμενα θύματα και να τα “γδάρει”. Στο ίδιο πανδοχείο, διαμένουν δυο εξίσου δεινοί κομπιναδόροι, που γυρεύουν ακριβώς το ίδιο: ένα λαχταριστό, αθώο, κεφαλαιούχο θύμα. Οι τρεις σύντομα ενώνουν τις δυνάμεις τους, κι επακολουθεί ένα πανδαιμόνιο από μπλόφες, συμμαχίες, εκπλήξεις και ανατροπές, καθώς στο παιχνίδι μπαίνουν σταδιακά όλοι οι εκκεντρικοί ένοικοι του φαινομενικά ήσυχου πανδοχείου.

Εκρηκτική χημεία

Μπαίνοντας στο θέατρο ξέρεις τί θα δεις, όλο και κάποιος θα στο έχει σφυρίξει: μια υπερβατική εμπειρία με σφιχτή δράση, αδιάκοπη κίνηση, γέλιο, μουσική επί σκηνής. Κι όμως, αυτό που βλέπεις ξεπερνά τις περιγραφές και τις προσδοκίες. Ποτέ κάτι τόσο στατικό όπως η χαρτοπαιξία δεν είχε τόσο ζωντανή θεατρική απεικόνιση.

Ο αρχικός θίασος συναντιέται ξανά επί σκηνής, κι είναι σαν να βλέπεις μπροστά σου επιμέρους χημικά στοιχεία να ενώνονται για να σχηματίσουν πυρίτιδα. Η φρεσκάδα και η ορμή των ηθοποιών συντονίζονται με την ενέργεια και τη διάθεση του κοινού – νεανικού, ως επί το πλείστον- να συμμετάσχει σε αυτό που σκαρώνει η ταλαντούχα ομάδα καλλιτεχνών.

Η παράσταση είναι αποτέλεσμα εκτεταμένων αυτοσχεδιασμών υπό την ευρηματική καθοδήγηση του σκηνοθέτη, Γιώργου Κουτλή. Οι ηθοποιοί/ μουσικοί δεν ερμηνεύουν απλώς τους ρόλους. Μεταμορφώνονται σε αυτούς τους απατεωνίσκους, μας κάνουν να αγαπήσουμε αυτούς τους μπλοφαδόρους, κι ας κατοικοεδρεύουν στον πάτο της κοινωνίας.  Δυσκολευόμαστε να διαλέξουμε τίνος το μέρος να πάρουμε, σχεδόν θέλουμε να εξαπατηθούμε, να δούμε μέχρι πού θα το φτάσουν. Υπάρχει, άλλωστε, κάτι πιο γοητευτικό από έναν καλοχτισμένο αντι-ήρωα;

Όπως θα πει κι ο χαρακτήρας του Ίχαρεφ: “Το να ζήσεις τη ζωή σου σαν βλάκας, δεν είναι τίποτα ιδιαίτερο. Αλλά το να ζήσεις με οξυδέρκεια, με Τέχνη, να εξαπατήσεις τους πάντες χωρίς να εξαπατηθείς εσύ ο ίδιος –γι’ αυτό, μάλιστα, αξίζει να ζεις.”

INFO: 

Προπώληση Εισιτηρίων: www.more.com