Ο Σπύρος Μπιμπίλας γράφει στην ανάρτησή: «Εφυγε απο την ζωή πριν.λιγες μερες ο καλος μας αξιοπρεπής και αθόρυβος συνάδελφος ο αγαπημένος μας Γιάννης Τοπαλίδης και δυστυχώς το μάθαμε μόλις χθες και με απέραντη λύπη τον αποχαιρετάμε Ήταν ένα πολύ γλυκό παιδί, εργατικότατος. Για τους ανεγκέφαλους που γράφουν “Ο Σπύρος έχει τωρα άλλες δουλειές” τους πληροφορούμε ότι αν δεν μας ενημερώσει κάποιος οικειος του θανόντος,οπως θα επρεπε, δεν μπορούμε να ξέρουμε αν έχει συμβεί κάποιος θάνατος. Το ΣΕΗ,το ΤΑΣΕΗ δεν μπορεί να γνωρίζει ούτε και εγώ προσωπικά ανά πάσα στιγμή τι μπορει έχει συμβεί. Καλό σου ταξίδι Γιάννη μου».

Πληροφορίες για τον Γιάννη Τοπαλίδη από το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος (ΚΘΒΕ):

Σπουδές: Δραματική Σχολή Γ. Μασαλά. Σχολή Δομικών-Τοπογράφων. Συνεργάστηκε για 18 χρόνια με την Εύξεινο Λέσχη Θεσσαλονίκης σε παραστάσεις Ποντιακού Θεάτρου.

Συμμετείχε στις παραστάσεις: Μπρόκολα και λαχανίδες κάποιο λάκκο έχει η φάβα (σκην. Χ. Κλυνν), Καυκαλήθρες και τσιτσίραυλα (σκην. Χ. Κλυνν), Ο πιο αστείος εραστής (σκην. Σ. Ψάλτης), Γουρουνάκια κουμπαράδες (σκην. Σ. Μαβίδης, ΔΗΠΕΘΕ Βόλου), Μαύρη κωμωδία (σκην. Κ. Τσώνος, ΔΗΠΕΘΕ Βόλου), Μικροαστικά (σκην. Σ. Μαβίδης, ΔΗΠΕΘΕ Βόλου), Ε, ρε γλέντια (σκην. Ευ. Σπαθάρης), Ο γάμος του Μπαρμπα-Γιώργου (σκην. Ευ. Σπαθάρης), Ιωάννης ο Πρόδρομος (σκην. Κ. Αρζόγλου), Το ΝουΔου της Χαράς (σκην. Κ. Αρζόγλου), Ένας ήρωας με παντούφλες (σκην. Χ. Κλυνν), Τι τους κοιτάτε, ρε (σκην. Χ. Κλυνν), Ουστ κοπρίτες (σκην. Χ. Κλυνν), Γάμος στον πεζόδρομο (σκην. Β. Μαντέλης), Πινόκιο (σκην. Σ. Ιωάννου) κ.ά.

Τηλεόραση: Αξιολάτρευτος μπελάς (σκην. Γ. Κωνσταντίνου), Για την Άννα (σκην. Μ. Μανουσάκης), Ζωή ξανά (σκην. Γ. Νικολαΐδης), Το σπίτι δίπλα στη θάλασσα (σκην. Σ. Καπώνης), Εμείς κι εμείς (σκην. Σ. Μεταλληνός), Λάμψη (σκην. Ν. Φώσκολος- Γ. Βασιλειάδης), Οι φιλενάδες (σκην. Π. Τάσιος), Πάθος (σκην. Γ. Μυλωνάς), Πολίτης Κλυνν (σκην. Χ. Κλυνν), Έλα στον Ψάλτη (σκην. Σ. Ψάλτης).

Πυρκαγιές και πλημμύρες: 200 εκατ. ευρώ οι ζημιές για αγρότες, κτηνοτρόφους

Κακοκαιρία Daniel: Αγωνία για την υπερχείλιση του Πηνειού – Στο πόδι οι κάτοικοι