Κείμενά του έχουν φιλοξενηθεί σε πολλές ανθολογίες και λογοτεχνικά περιοδικά και έχουν μεταφραστεί και διδαχτεί κατά καιρούς σε πανεπιστήμια του εξωτερικού. Είναι μέλος της Εταιρίας Ελλήνων Λογοτεχνών, πρώην πρόεδρος της ΠΕΛ, μέλος του  επιστημονικού συμβουλίου του Κέντρου Μελετών και Ευρωπαϊκών Σπουδών «Ιωάννης Καποδίστριας» του Ινστιτούτου Ελληνοασιατικών και Αφρικανικών Σπουδών κ.ά. Έχει συμμετάσχει σε  συνέδρια στην Ελλάδα και στο εσωτερικό και σε επίπεδο οργάνωσης, με πολύχρονη και πολύπλευρη πανελλαδική πνευματική και γενικά πολιτιστική δραστηριότητα.

Κύριε Γεωργιάδη, ποιος ήταν ο λόγος που σας ώθησε να γράψετε αυτό το βιβλίο; Μια ιστορική μονογραφία με αυτόν τον όχι πολύ συνηθισμένο τρόπο για το είδος προσέγγισης του θέματος, δηλαδή με τη μορφή της μυθιστορηματικής βιογραφίας;

Δεν είναι η πρώτη φορά μιας και στο παρελθόν με την Άννα Νοταρά (1992, Λιβάνης), Χαρ. Τρικούπης (1996, Σαββάλας), Κ.Π. Καβάφης (2000, Προσκήνιο, πρόλογος Κ. Γεωργουσόπουλος, εισαγωγή Δ. Δασκαλόπουλος) το επιχείρησα, πιστεύοντας πως μια στεγνή καταγραφή ιστορικών γεγονότων, μια καθαρά επιστημονική εργασία δηλαδή δεν μπορεί να μεταφέρει στον αναγνώστη, εκείνη την ιδιαίτερη συγκίνηση που δίνει ο τύπος αυτής της βιογραφίας, έμμεσά διδακτικής, όπου ο συγγραφέας υποκινούμενος από κάποιο θαυμασμό γι αυτό το βιογραφούμενο πρόσωπο, το έργο του κλπ. προτιμά αυτή την προσέγγιση, αν κι αυτή ενέχει τον κίνδυνο της αγιοποίησης αυτού του προσώπου. Πιστεύω πάντως, πως και σε αυτό το εγχείρημά μου γι’ αυτόν τον «μεγάλο γνωστό» αλλά και «μεγάλο άγνωστο» Πρώτο Έλληνα και Εθνάρχη που μας άφησε σπουδαία πολιτική διαθήκη, δεν πρόδωσα την ιστορική αλήθεια, διαπλέκοντας διακριτικά και υπεύθυνα, με δημιουργική φαντασία και πρωτότυπη αφήγηση, πραγματικά και φανταστικά στοιχεία,  δίνοντας παράλληλα με κινηματογραφικό τρόπο, μια ζωντανή τοιχογραφία της εποχής.

Πώς επιλέξατε τον Κυβερνήτη Ιωάννη Καποδίστρια; Έπαιξε ρόλο σε αυτή την επιλογή σας το γεγονός πως τελευταία μιλάμε όλο και περισσότερο γι’ αυτόν τον μεγάλο Έλληνα και ευρωπαίο πολιτικό, τον εμπνευστή και θεμελιωτή, επιπλέον, της ευρωπαϊκής ενοποίησης;

Πρώτα μίλησαν μέσα μου οι από χρόνια,  αείμνηστοι πια, δάσκαλοί μου Π. Πετρίδης και Ε. Κούκου, ακούραστοι ιστορικοί ερευνητές που ανάδειξαν συν τοις άλλοις, την προσωπικότητα και το έργο του. Ύστερα, η απουσία του πολιτικού λόγου στην εποχή μας, θεωρώντας πως στην πολιτική λειψανδρία των ημερών μας ,σε παγκόσμιο επίπεδο, η πολιτική φυσιογνωμία του Ι. Α. Μ. Καποδίστρια που επανέρχεται ζωντανή στις μέρες μας, φαντάζει ως σωτήρια φωτεινή σηματωρός μιας νέας πορείας του κόσμου, ορθής κι αναστημένης πολιτικά και πολιτισμικά. Επέλεξα να αναδείξω μια μορφή που ζυγίζει όσο η Ελλάδα και η Ευρώπη μαζί στη γενική εικόνα της Ιστορίας, τη μορφή του ιδρυτή του νεοελληνικού κράτους και πρώιμου προφήτη της ευρωπαϊκής ενοποίησης, της Ευρώπης των Λαών. Υπήρξε ο θετικός ήρωας και ηγέτης, ο κορυφαίος διπλωμάτης της εποχής του, ο κοσμοπολίτης, ο άνθρωπος της προσωπικής αξιότητας, της δημοκρατούμενης σκέψης, της προαγωγής των παραδοσιακών αξιών, της αποδοχής των φιλελεύθερων ιδεών που γεννήθηκαν στην εποχή του (Γαλλική επανάσταση). Ακόμα και εκείνων των αξιών που στην πολιτική, εμμένουν στον Λόγο, στην Πειθώ, στον Έλεγχο και στα Επιχειρήματα και ευρίσκονται σε υστέρηση στις μέρες μας.

Ως αφηγητές της συναρπαστικής ζωής του φωτισμένου κυβερνήτη παρουσιάζετε τρία παιδιά. Συγκεκριμένα τρείς εφήβους που έτυχε να γνωρίσουν, να συναντήσουν ή να ακολουθήσουν τον μεγάλο επτανήσιο πολιτικό στο περιβάλλον του, στο μεγάλο ταξίδι στη Μεσευρώπη, στο Ανάπλι παντού όπου κινήθηκε, δραστηριοποιήθηκε και θυσιάστηκε ο Πρώτος Κυβερνήτης.

Ακριβώς. Όπως σε όλες τις μυθιστορηματικές βιογραφίες μου παιδιά νέοι άνθρωποι εξιστορούν τη  ζωή και το έργο των εμβληματικών εκείνων προσώπων, εκτός από τον Καβάφη μου όπου εκεί σε ρόλο αφηγητή έβαλα τους ήρωες των ποιημάτων του. Εδώ, είναι τα παιδιά της αγνής καρδιάς και της αθώας ματιάς, η Ανεζίνα, ο Γκιουζέπε και ο Κωνσταντής. Η Ανεζίνα πρώτα, στη γενέτειρα του κυρ-Γιαννάκη, την Κέρκυρα όπου ανδρώθηκε πολιτικά ο «ηγαπημένος νέος πατέρας» και «παρήγορος άγγελος» του λαού της Επτάνησος, ο γιατρός, ο φιλόσοφος, ο προστάτης των φτωχών αλλά και των γραμμάτων και τεχνών. Ο Γκιουζέπε, ο υπηρέτης και συνοδός του στο μεγάλο ευρωπαϊκό ταξίδι του «συνταγματικού διαιτητή της Ευρώπης»,  όπως είχε χαρακτηρίσει τον μόνιμο αντίπαλό του στα μεγάλα, αποφασιστικά για την τύχη των ευρωπαϊκών λαών συνέδρια ,ο  υποχθόνιος Μεττερνιχ. Ο μικρός συνταξιδευτής του Υπουργού των Εξωτερικών του Τσάρου του Κ. με την άριστη επιστημονική κατάρτιση που διακρίθηκε για την υψηλή διπλωματία και στρατηγική του, τη διορατικότητα και τις μεγαλοφυείς διαισθήσεις, ήταν πάντα δίπλα του. Παρών και στους αγώνες του μεγάλου διπλωμάτη που δέσποζε το «φιλητό πάθος» της σωτηρίας της δύστυχης σκλαβωμένης πατρίδας. Ο Κωνσταντής, γιός πτωχού αγωνιστή στ` Ανάπλι, μας αφηγείται την υποδοχή του Κυβερνήτη αλλά και το έργο του στα χρόνια της διακυβέρνησης του, του κοσμαγάπητου Μπαρμπαγιάννη που προσπάθησε από τα ερείπια να θεμελιώσει κράτος -και τα κατάφερε παρά τις μύριες αντιξοότητες που συνάντησε- πριν άδικο αδερφοκτόνο χέρι κόψει το νήμα της ζωής του.

Ειδήσεις σήμερα