-Eνα αποτρόπαιο έγκλημα συγκλονίζει την τοπική κοινωνία. Ο Πολ Λόνγκγουορθ είναι νεκρός. Ποια είναι τα αίτια μιας δολοφονίας;

Τα αίτια μιας δολοφονίας είναι πολλαπλά, όπως οι φουρτούνες της θάλασσας που πνίγουν τα καράβια. Στη συγκεκριμένη περίπτωση του Αμερικανού είναι η ψυχοπαθολογική ιδιοσυγκρασία του δολοφόνου.

-Η αναχώρηση του Πολ Λόνγκγουορθ απ’ τις ΗΠΑ και η εγκατάστασή του στην Κρήτη τον παρέσυραν στην άστατη ζωή;

Η αναχώρησή του απ’ τις ΗΠΑ και η εγκατάστασή του στην Κρήτη της μυθολογίας, που γνώριζε και θαύμαζε, δεν τον παρέσυραν στην άστατη ζωή που με ρωτάτε. Αστατη θα πρέπει να ήταν και στον τόπο του πριν φύγει. Στην Κρήτη, μακριά από τους γονείς του, βρήκε την ελευθερία του. Μπορούσε να ζει ανενόχλητος.

-Οι αναφορές στις καταθέσεις των μαρτύρων είναι αντιφατικές. Είναι τελικά ο Λάμπρος Αγαρηνός ένοχος ή τα στοιχεία κατηγορίας είναι εναντίον του;

Αυτό δεν θα το κρίνω εγώ. Θα το κρίνει ο αναγνώστης από τα στοιχεία, τα πραγματικά, που του δίνω. Και φυσικά και τη μυθοπλασία που τα πλαισιώνει. Γιατί δεν υπάρχει γραφή αυτοτελής. Υπάρχει και «μεταγραφή», όπως λέμε «μεταπολίτευση».

-Μέσα από τις αναφορές των εκπροσώπων του νόμου και τα πρακτικά της απολογίας του κατηγορουμένου ξετυλίγεται το νήμα των πολιτικών καταστάσεων της χώρας στη δικτατορία;

Θα μείνω στις πολιτικές προεκτάσεις. Μην ξεχνάτε την εποχή. Ηταν λίγα χρόνια μετά τη Μεταπολίτευση στη χώρα μας. Και στα χρόνια αυτά είχαμε υποφέρει από την αμερικανοκρατία. Τον Τομ Πάπας, τον Σπύρο Αγκνιου, τότε αντιπρόεδρο στην κυβέρνηση του Νίξον (Ελληνοαμερικανό με καταγωγή από τους Γαργαλιάνους,) τον Κίσινγκερ που ζητούσε «επί πίνακι» το «κεφάλι του Μούσκου» (του Μακάριου) κ.λπ.

-Στις αναφορές έχουμε ως φόντο τη δικτατορία των συνταγματαρχών. Πώς αντιμετώπιζε τότε το δικαστήριο ανάλογα εγκλήματα;

Το «φόντο» που λέτε ήταν το προσκήνιο για μένα. Δεν ήταν φόντο. Αυτοί επαύξησαν την αμερικανική κατοχή στη Σούδα, όπου οι Αμερικανοί είχαν τις βάσεις του και τις πυρηνικές τους οβίδες. Τα αεροπλάνα τους, που από εκεί μπορούσαν να απογειωθούν και να βομβαρδίσουν όποια περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου ήθελαν. Τα δικαστήρια με τη Μεταπολίτευση ξαναβρήκαν την ανεξαρτησία τους.

-Το μυθιστόρημα «Ο θάνατος του Αμερικάνου», εκδόσεις Νίκας/Ελληνική Παιδεία, έχει συναρπαστική πλοκή. Σε ποια κατηγορία θα το κατατάσσατε;

Θα το κατέτασσα στα non fiction novels.

-Τα μυθιστορήματά σας επανεκδίδονται συνεχώς. Οι νέοι όμως εξακολουθούν να σας διαβάζουν;

Ναι, με τα βιβλία μου που μπαίνουν κατά καιρούς ως ένθετα στην «Εφημερίδα των Συντακτών» το Σάββατο.

-Υπάρχει κάτι που θα μπορούσε να αλλάξει στο χώρο του βιβλίου;

Το πρώτο που πρέπει να υπάρξει είναι το Εθνικό Κέντρο Βιβλίου, δηλαδή το πρώην ΕΚΕΒΙ, που κατήργησε η κυβέρνηση το 2013 μαζί με την ΕΡΤ.

-Ποιο βιβλίο διαβάσατε τελευταία και σας άρεσε;

«Ζευγάρια που έγραψαν την Ιστορία της Ελλάδας» της Λένας Διβάνη, από τις εκδόσεις Πατάκη.

WHO IS WHO: Ο Βασίλης Βασιλικός γεννήθηκε στην Καβάλα. Από το 1953 μέχρι σήμερα έχει εκδώσει περί τα εκατό βιβλία (πεζογραφία, δοκίμιο, θέατρο, ποίηση) και είναι ο πιο πολυμεταφρασμένος Ελληνας πεζογράφος μετά τον Νίκο Καζαντζάκη.

Ανάμεσα στα χίλια βιβλία που πρότεινε στους αναγνώστες της η αγγλική εφημερίδα «The Guardian» («1.000 novels everyone must read», 21.1.2009) περιλαμβάνονται μόνο δύο ελληνικά: το βιβλίο του Νίκου Καζαντζάκη «Βίος και πολιτεία του Αλέξη Ζορμπά» και το «Ζ» του Βασίλη Βασιλικού. Είναι παντρεμένος με την υψίφωνο Βάσω Παπαντωνίου και έχουν μία κόρη, την Ευρυδίκη.

Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου