Φέτος θέλησε να έχει παρέα. Ο ίδιος δίνει έμφαση στους εκλεκτούς μουσικούς, τους συνοδοιπόρους του επί σκηνής, όπως τους ονομάζει. Το πρόγραμμα που σχεδίασε ειδικά γι’ αυτή τη συναυλία στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Αθηνών, έχει και πάλι έργα του Μπαχ, όμως ο Λεωνίδας Καβάκος τα έχει προσεγγίσει με διαφορετική ματιά.

«Αυτή τη φορά δεν είναι έργα για σόλο βιολί, αλλά τα κοντσέρτα του Μπαχ, τα οποία όμως δεν θα τα παρουσιάσουμε με τον παραδοσιακό τρόπο με την έννοια της ορχήστρας, αλλά με ένα μικρό σύνολο που απαρτίζεται από έξι εκλεκτούς μουσικούς: δύο βιολιά, μία βιόλα, ένα τσέλο, ένα κοντραμπάσο, ένα τσέμπαλο. Βάσει της παρτιτούρας η κάθε φωνή που υπάρχει στο έργο εκπροσωπείται από έναν μουσικό. Είναι κάτι που ήθελα από καιρό να το κάνω, αλλά δεν είχα βρει κυρίως τα κατάλληλα πρόσωπα, ούτε την κατάλληλη ευκαιρία για να το παρουσιάσω. Οι μουσικοί που συνυπάρχουμε σε αυτή τη βραδιά πέρα από την υψηλή δεξιοτεχνία, έχουν επίσης οξυμμένη μουσική αντίληψη, ευαισθησία και πολλές ακόμα ικανότητες. Στην ουσία είναι σαν να είμαστε επτά σολίστ στη σκηνή μαζί. Είναι μεγάλη μου η χαρά, καθώς οι έξι συνάδελφοι μουσικοί είναι Ελληνες, που έχουν σπουδάσει στην Ελλάδα, ενώ στη συνέχεια έφυγαν και διακρίθηκαν στο εξωτερικό. Είναι μια πολύ δυνατή ομάδα, μια ομάδα ελπίδας για τη χώρα μας, κάτι που με χαροποιεί ιδιαίτερα.»

Μετά την περσινή βραδιά στην Επίδαυρο, φέτος στο Ηρώδειο. Ποια είναι τα συναισθήματά σας γι’ αυτούς τους χώρους;

«Αλλη η Επίδαυρος, άλλο το Ηρώδειο. Πέραν του ότι είναι ανοιχτοί χώροι και αρχαίοι, κατά τα άλλα το ένα είναι ελληνικό θέατρο, το άλλο ρωμαϊκό και μεταγενέστερο. Διαφορετική η ατμόσφαιρα στο ένα και στο άλλο, το κτίσιμο, η αρχιτεκτονική, η δομή. Μας θυμίζουν τα θέατρα αυτά κυρίως της Επιδαύρου, τη θεραπευτική αποστολή που είχαν οι Τέχνες στην αρχαία εποχή και που εμείς σήμερα αγνοούμε. Δεν έχουμε ακόμα καταφέρει να κατανοήσουμε γιατί έχουν αυτήν τη διάσταση οι Τέχνες. Τα θέατρα που εμείς αντιμετωπίζουμε ως χώρους ψυχαγωγίας και διασκέδασης, ήταν στην εποχή που δημιουργήθηκαν και θεραπευτικά κέντρα.

Νιώσατε αυτή τη θεραπευτική διάσταση στην Επίδαυρο;

Καθώς αυτοί οι χώροι λειτουργούν ακόμα, μας δίνουν την ευκαιρία να παίξουμε σε αυτούς και να νιώσουμε την ενέργειά τους. Τόσο η Επίδαυρος όσο και όλα τα αρχαία θέατρα, όπως και οι τοποθεσίες που επέλεγαν οι αρχαίοι για να χτίσουν τις πόλεις τους, δεν ήταν τυχαίες. Σου ασκούν έναν ειδικό μαγνητισμό, μια ξεχωριστή ενέργεια. Το πρόβλημα για εμάς του σύγχρονους είναι ότι δεν είμαστε εκπαιδευμένοι να αφουγκραζόμαστε τους χώρους στους οποίους πηγαίνουμε. Εμείς συνήθως εισβάλλουμε με την παρουσία μας σε τέτοιους χώρους. Ενώ θα έπρεπε κανείς να πλησιάζει αυτούς τους χώρους με τις κεραίες του ανοιχτές, ως δέκτης. Και αυτό, επειδή δεν είμαστε εκπαιδευμένοι. Παρ’ όλα αυτά, αν κάποιος σταθεί με ησυχία και σιωπή σε οποιονδήποτε από αυτούς τους χώρους, νιώθει πάντοτε μια ιδιαίτερη δόνηση και ενέργεια που εκπέμπει η γη σε αυτά τα σημεία. Η Επίδαυρος είναι ένας τέτοιος χώρος, όπως και η Ακρόπολη και το Ηρώδειο, καθώς είναι στον ίδιο βράχο.

Πώς σας φαίνεται που φέτος οι συναυλίες πραγματοποιούνται με πληρότητα κοινού 100% και φαίνεται να έχουμε ξαναβρεί κατά κάποιο τρόπο τους ρυθμούς μας;

Είμαι επιφυλακτικός. Δεν ξέρω κατά πόσο έχουμε επανέλθει… Σύμφωνα με αυτά που διαβάζω, ακούω και βλέπω γύρω μου δεν έχουμε επανέλθει. Πλέον, έχουμε την επιλογή για το τι είδους κοινωνική συμπεριφορά θα έχουμε, δεν επιβάλλονται μέτρα και περιορισμοί και ελπίζω να μην ξαναγίνει αυτό, γιατί δεν είναι ευχάριστο, αλλά από την άλλη νομίζω όλοι σκεφτόμαστε όταν πηγαίνουμε κάπου ότι ακόμα υπάρχει αυτή η πανδημία και ότι υπάρχει πιθανότητα να κολλήσουμε. Θεωρώ ότι ακόμα ο κόσμος είναι προσεκτικός. Υπάρχει παράλληλα μια τεράστια ανάγκη εκτόνωσης της δυσκολίας που περάσαμε τα προηγούμενα χρόνια και θεωρούμε δικαίωμά μας -και είναι- να πάμε κάπου και να περάσουμε καλά. Με τη διαφορά ότι αν αγνοήσουμε τις συνθήκες και την εποχή που ζούμε, μπορεί να έχουμε συνέπειες. Δεν θέλω να κάνω αρνητικές προβλέψεις και σκέψεις, αλλά πρέπει να προσέχουμε και να έχουμε σωστή κοινωνική συμπεριφορά. Είναι βέβαια και θέμα τύχης… Δεν έχει περάσει ακόμα η πανδημία. Αν θεωρούμε κάτι τέτοιο είναι σαν να στρουθοκαμηλίζουμε. Υπάρχει βέβαια και η ψυχολογική υγεία που είναι πολύ σημαντική και ουσιαστικά αυτή εγγυάται και τη σωματική υγεία.

Εχετε κτίσει μια σχέση συνέπειας και εμπιστοσύνης με το ελληνικό όσο και με το διεθνές κοινό. Πώς νιώθετε εσείς αυτή τη σχέση με το ελληνικό κοινό;

Δεν ξεχωρίζω το ελληνικό από το διεθνές κοινό. Βεβαίως γεννήθηκα και μεγάλωσα στην Ελλάδα, εδώ ξεκίνησα τη σταδιοδρομία μου. Ομως, το κοινό είναι παντού. Η προτεραιότητά μου είναι η κοινωνία με το κοινό της μουσικής. Με τους ανθρώπους που έρχονται στις συναυλίες και κοινωνούμε την ουσία της μουσικής.

Τα επόμενα σχέδιά σας;

Φεύγω αμέσως μετά και παίζω στο Μόναχο και στη συνέχεια στο Παρίσι στη συναυλία που γίνεται την 14^η Ιουλίου κάτω από τον Πύργο του Αϊφελ, μετά στην Ελβετία και ύστερα στην Αμερική.

 Info: Λεωνίδας Καβάκος Κοντσέρτα για βιολί του Μπαχ. Ωδείο Ηρώδου Αττικού, 6 Ιουλίου. Μουσικοί: Αλέξανδρος Σακαρέλλος, Νωέ Ινούι βιολί, Ηλίας Λιβιεράτος βιόλα, Τιμόθεος Γαβριηλίδης-Πέτριν βιολοντσέλο, Μιχάλης Σέμσης κοντραμπάσο, Ιάσων Μαρμαράς τσέμπαλο. Εισιτήρια 5-9- ευρώ. Προπώληση: aefestival.gr, viva.gr & public.gr

Ειδήσεις σήμερα

Οξεία ηπατίτιδα στα παιδιά: Νεκρό 13 μηνών μωρό – Το πρώτο θύμα στην Ελλάδα

Δίκη Χρυσής Αυγής: «ΟΧΙ» στην αποφυλάκιση του Γιάννη Λαγού κι άλλων τριών – «Είσαι δολοφόνος» του φώναξε η Μάγδα Φύσσα