Φιλικός, ευγενέστατος και διαλέγοντας τις λέξεις για να απαντήσει στις ερωτήσεις μας, ο Γιάννης Βούρος μίλησε στον «Ε.Τ.» της Κυριακής για τον ρόλο του ως πατέρας στην παράσταση και την καθημερινότητά του, το «πείραμα» Κασσελάκη και τις πιθανότητες που η μεγάλη του αγάπη, η ΑΕΚ, έχει να πάρει το φετινό πρωτάθλημα.
Τι θα δούμε στη «Λυσσασμένη γάτα»;
Η παράσταση δεν έχει νεοεισερχόμενους νεωτερισμούς και θολές πρωτοπορίες. Είναι κλασικά ανεβασμένη με εστίαση στην ψυχή των ηρώων. Τα έργα του Τενεσί Ουίλιαμς εκεί στοχεύουν, πέρα από το όποιο περιτύλιγμα. Ολη η παράσταση στήνεται με κυρίαρχη τάση τέτοια που να καταλάβει ο θεατής τι κουβαλάει ο κάθε χαρακτήρας στη σκηνή, τις σκοτεινές και τις φωτεινές του πλευρές, κυρίως τις σκοτεινές, γιατί το έργο πραγματεύεται την αλήθεια και τα ψέματα του καθενός.
Πώς προσεγγίσατε τον ρόλο του πατέρα της οικογένειας της «Λυσσασμένης γάτας» που υποδύεστε;
Ο ρόλος του πατέρα είναι εντελώς κόντρα ρόλος. Ετσι κι αλλιώς, όταν καλείσαι να συμμετέχεις σε παραστάσεις αρχαίου δράματος, μπαίνεις σε αυτές τις αποστάσεις και την κόντρα που μπορεί να έχεις με τον κάθε ήρωα. Θα μπορούσα να πω ότι είναι ένας ήρωας που ακουμπάει στις αξίες της αρχαίας τραγωδίας. Ενας εγωκεντρικός, αυταρχικός, αλαζόνας πατέρας, που δεν διστάζει με σκληρή γλώσσα να υποβιβάσει τους άλλους. Η παρουσία του καθορίζει την εξέλιξη του έργου με αυτά που λέει, με αυτά που πιέζει τον γιο του να ομολογήσει. Είναι ο καταλύτης για να αποκαλυφθούν ορισμένα πράγματα μέσα στην οικογένεια, όχι με τον καλύτερο τρόπο. Γι’ αυτό λέω ότι είναι κόντρα ρόλος σε σχέση με τον δικό μου χαρακτήρα και σε ό,τι έχω κάνει μέχρι σήμερα.
Εχετε κοινά στοιχεία μαζί του ως πατέρας κι εσείς;
Δεν έχω καμία σχέση στην πραγματικότητα μαζί του. Η δική μου η πατρότητα στηρίζεται στη συζήτηση, στην τρυφερότητα, στη συμπαράσταση, στις εξομολογητικές στιγμές από την πλευρά μου και την πλευρά των παιδιών. Σε καμία περίπτωση, ούτε ως όλον ούτε επιμέρους έχει σχέση αυτός ο ήρωας μ’ εμένα ως πατέρα.
Πόσο μας αφορά σήμερα αυτό το έργο που γράφτηκε στη δεκαετία του ’50;
«Οταν η ποίηση γίνεται παιχνίδι για παιδιά» - Ο Νίκος Μαθιουδάκης και ο Μάνος Μπονάνος μιλούν στον «Ε.Τ.»
Το έργο έχει παιχτεί στο παρελθόν και πιο πρόσφατα στο ΚΘΒΕ. Οταν συμμετέχω σε μια παράσταση, προσπαθώ αυτή να έχει έναν ουμανιστικό χαρακτήρα, να αφορά σε πράγματα που μπορούν να αφυπνίσουν συνειδήσεις, να προκαλέσουν συζητήσεις, ακόμα και αντιπαραθέσεις. Αυτός είναι ο προορισμός της τέχνης. Αυτό το έργο έχει αυτά τα στοιχεία και είμαι σίγουρος ότι βγαίνοντας από μια καλή παράσταση που να έχει μεταφερθεί το μήνυμα, θα προκαλέσει τη συζήτηση ανάμεσα στους θεατές. Επομένως, το δελεαστικό είναι αυτό, ότι έχεις ένα έργο που φέρει προς συζήτηση μηνύματα και πράγματα που ενδεχομένως κάποιοι να τα έχουν ζήσει και μέσα στις οικογένειές τους. Από την άλλη, είναι δελεαστικό για τον εκάστοτε θιασάρχη, σκηνοθέτη και παραγωγό που θέλει να συμμετάσχει στην παρέα των καλλιτεχνών που προσφέρουν τέτοιου είδους θεάματα.
Πώς σας φαίνεται το θέατρο στη χώρα μας σήμερα;
Πιστεύω στο εν τω πολλώ το ευ. Συνηθίζουμε να λέμε ότι έχουμε πολλές παραστάσεις και πολλές μικρές σκηνές, αλλά δεν πειράζει. Πειράζει όταν αυτά τα θεάματα είναι ευτελή. Από αυτές τις μικρές ομάδες των παιδιών που καταθέτουν το όνειρό τους μπορεί να προκύψει ο νέος Τσαρούχης, ο νέος Μινωτής, ο νέος Μίμης Πλέσσας, ο νέος Νίκος Γκάτσος. Αρκεί να έχουμε τα μάτια μας ανοιχτά για να ανακαλύψουμε αυτά τα ταλέντα που μπαίνουν στον χώρο. Από την άλλη, με την πανδημία στοιχειοθετήθηκαν δύο πράγματα: Πρώτον, ότι η τηλεόραση πήρε την εκδίκησή της, καθώς προσέφερε υψηλής αισθητικής θεάματα και, δεύτερον, αυτή η μόδα του live streaming, βλέπω θέατρο με 5 ευρώ, δεν είναι καλή για το θέατρο, γιατί τη σχέση πλατείας-σκηνής δεν μπορείς να τη ζήσεις από το σπίτι σου σε έναν καναπέ. Διαλύεται η μαγεία του θεάτρου. Πιστεύω ότι τελικά το θέατρο προχωρά με θετικό πρόσημο.
«Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει διαλυθεί εδώ και χρόνια»
Πώς σχολιάζετε την πολιτική κατάσταση στη χώρα μας σήμερα; Η αντιπολίτευση ψάχνει τον βηματισμό της, ενώ έντονες αντιδράσεις πλέον ακούγονται και για τα πεπραγμένα της κυβέρνησης.
Είχα πει μετά την είσοδο Κασσελάκη στην πολιτική σκηνή της χώρας, ανεξάρτητα από το κόμμα στο οποίο βρέθηκε, ότι ήταν θέμα χρόνου να ακυρωθεί αυτό το πείραμα. Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει διαλυθεί εδώ και χρόνια και δεν νομίζω ότι θα προκύψει κάποιος ηγέτης που θα επανενώσει όλες τις συνιστώσες της Αριστεράς.
Από την άλλη, η αμφισβήτηση στο πρόσωπο του Νίκου Ανδρουλάκη φέρνει στην επιφάνεια ζητήματα πολιτικής ηθικής σχετικά με το πώς θα συμπεριφερθούν οι αμφισβητίες. Θα συμπαρασταθούν, θα συμπορευθούν, θα συμμαχήσουν ή θα πάνε σπίτι τους;
«Γλυκόπικρη η γεύση από την πολιτική»
Ποια γεύση σάς άφησε η θητεία σας ως δήμαρχος Νέας Φιλαδέλφειας;
Η γεύση από την πολιτική είναι γλυκόπικρη. Κάποιες φορές έρχονται στοιχεία που κινούνται μεταξύ παρανομίας και περιθωρίου και μπαίνουν μέσα στα πράγματα με φόρα επιπέδου πολιτικών κακοποιών και μετά αναρωτιέσαι αν αξίζει τον κόπο να αντιπαρατεθείς. Αν το κάνεις στο επίπεδό τους, έχεις χάσει. Προκειμένου να κρατήσεις το αξιακό σου σύστημα ενεργό, επιμένεις. Θεωρώ ότι αν επιμέναμε πολύ, θα είχε αλλάξει ο χάρτης των ανθρώπων που ασχολούνται με την πολιτική. Η απουσία ικανών ανθρώπων, με ισχυρή δόση αλτρουισμού και δοτικότητας, από τα ψηφοδέλτια έχει δώσει το περιθώριο να διεισδύουν άνθρωποι που κινούνται στην παρανομία και να δημιουργείται αυτό το δύσμορφο και δύσοσμο πολιτικό σκηνικό.
Η ομάδα που υποστηρίζετε, η ΑΕΚ, θα πάρει πρωτάθλημα φέτος;
Η ΑΕΚ, αντίθετα με τις φωνές που ακούγονται, είναι σε καλό δρόμο. Ετσι ξεκίνησε και πέρυσι και πρόπερσι. Είναι νέα τα στοιχεία της ομάδας, αλλάζει σταδιακά σύστημα, έχει πιο ποιοτικούς ποδοσφαιριστές και έχει έναν προπονητή που υπερασπίζομαι με… νύχια και με δόντια. Ξέρει το αντικείμενό του και πλέον ξέρει το ελληνικό πρωτάθλημα. Χρειάζεται υπομονή και ψυχραιμία και πιστεύω ότι θα έχει τον δρόμο που όλοι επιθυμούμε.
Λίγα λόγια για το έργο του Τενεσί Ουίλιαμς
Το έργο «Η λυσσασμένη γάτα» ανέβηκε πρώτη φορά το 1957 στη Νέα Υόρκη σε σκηνοθεσία Ηλία Καζάν και έγινε μεγάλη κινηματογραφική επιτυχία, με πρωταγωνιστές την Ελίζαμπεθ Τέιλορ και τον Πολ Νιούμαν, σε σκηνοθεσία Ρίτσαρντ Μπρουκς.
Το βραβευμένο με Πούλιτζερ έργο αφορά μία οικογένεια που έχει μαζευτεί στο πατρικό σπίτι, για να γιορτάσει τα γενέθλια του μπαμπά, ο οποίος πάσχει από καρκίνο. Ο μικρότερος γιος είναι αλκοολικός και δεν έχει καμία ερωτική ζωή με τη γυναίκα του. Ο μεγαλύτερος, παντρεμένος και αυτός με πέντε παιδιά, διεκδικεί ένα μεγάλο μέρος της περιουσίας του πατέρα.
Το ψέμα, η υποκρισία, η σκληρότητα και η βία αρχίζουν αυτό το βράδυ να βγαίνουν στην επιφάνεια.
Το έργο «Η λυσσασμένη γάτα» του Τενεσί Ουίλιαμς παραμένει επίκαιρο, χάρη στα νευραλγικά θέματα και τους πολυδιάστατους χαρακτήρες του. Παρά το γεγονός ότι γράφτηκε το 1955, το έργο συνεχίζει να γοητεύει το κοινό και να προκαλεί προβληματισμό, επιβεβαιώνοντας τη διαχρονική του αξία.
Ειδήσεις σήμερα
Σκάνδαλο: Άγριος ξυλοδαρμός από γνωστό σκηνοθέτη – Τι συνέβη με έναν 70χρονο; (βίντεο)
Στο Περιστέρι o Κυριάκος Μητσοτάκης τις εορταστικές εκδηλώσεις της 28ης Οκτωβρίου