Η Ελληνίδα καλλιτέχνης, μιλάει αποκλειστικά στο Eleftherostypos.gr για τις εξετάσεις που έχει δώσει με επιτυχία στον χώρο της τέχνης, ενώ ήδη έχει δείξει το ταλέντο της και εκτός συνόρων.
Η Αγγελική Αγγελίδη, έχει παρουσιάσει τις ατομικές εκθέσεις της εκτός από την Ελλάδα, στην γειτονική Άγκυρα, στο Παρίσι, στο Ευρωπαϊκό κοινοβούλιο των Βρυξελλών, στην commission, και είναι η πρώτη καλλιτέχνης, της οποίας τα έργα παρουσιάστηκαν στο κτίριο της Εξωτερικής πολιτικής στις Βρυξέλλες, αποσπώντας εξαιρετικές κριτικές!
‘Εχοντας πάντα δίπλα της σημαντικούς ιστορικούς να υπογράφουν τους καταλόγους της, κερδίζει κοινό και κριτικούς τέχνης, λόγω των ιδιαίτερων συνδυασμό χρωμάτων που χρησιμοποιεί με απίστευτη άνεση, οι οποίοι κατορθώνουν με ένα μαγικό τρόπο, να μεταδίδουν το συναίσθημα της χαράς, αλλά και λόγω των όμορφων ιστοριών που περιγράφει μέσα από αυτά!
Η γνωστή πλέον καλλιτέχνης, μας μιλάει για το πιο δύσκολο κομμάτι στην πορεία της μέχρι σήμερα, ενώ μας εξηγεί από πού πηγάζει η αγάπη της για την Κορέα, τον Ασιατικό Πολιτισμό, αλλά και το όνειρό της να δραστηριοποιηθεί εκεί.
Αγγελική, πρέπει να παραδεχτώ ότι αν κάποιος διαβάσει το βιογραφικό σου θα καταλάβει ότι είσαι ένας άνθρωπος πολυπράγμων και με πολλές ανησυχίες.
“Αν δει όντως κάποιος το βιογραφικό μου και δεν το προσπεράσει απλά, θα δει ότι ανέκαθεν ήμουν ανήσυχη! Είχα την τύχη να έχω ένα μυαλό, το οποίο δεν με άφηνε να ησυχάσω ποτέ. Άλλοι το λένε χάρισμα. Εγώ το ονομάζω ευλογία! Οι γονείς μου πάλι το ονόμαζαν πονοκέφαλο, διότι δεν ήξεραν τι θα τους «ξημερώσει» μαζί μου!
Πάντα φοβόντουσαν το τι θα ξεστομίσω, διότι ήξεραν ότι από την ώρα που αυτό θα έβγαινε προς τα έξω, ήταν θέμα χρόνου για να γίνει πράξη με όλες τις συνέπειες που θα είχε αυτό! Είμαι κανονικό ρομπότ! Δίνω εντολή στον εαυτό μου και την εκτελώ!”
Τι αποτελεί για εσένα πηγή έμπνευσης;
“Πηγή έμπνευσης για εμένα είναι το φως σε όλες τις διαστάσεις του! Κάθε τι έντονο είμαι εγώ και φαίνεται από τα δυνατά χρώματα και τον συνδυασμό τους! Πηγή έμπνευσης είναι ο άγνωστος δικός μου εσωτερικός «κόσμος» και η μακρινή Ασία κυρίως η Κορέα, με την οποία για κάποιον ακαταλαβίστικο λόγο, ταυτίστηκα απόλυτα!
Θέλω να μοιραστείς μαζί μας τη στιγμή που γεννήθηκε μέσα σου η ανάγκη να πάρεις για πρώτη φορά το πινέλο στο χέρι και να αποτυπώνεις κομμάτια από τον άγνωστο δικό σου «κόσμο» . Πώς ξεκίνησαν όλα λοιπόν;
“Τι να σου πω! Αυτή είναι μια ερώτηση που την κάνουν πάντα στους καλλιτέχνες, αλλά δεν νομίζω ότι υπάρχει απάντηση στην πραγματικότητα!
Πέθανε ο συγγραφέας Βασίλης Λιόγκαρης
Ένας καλλιτέχνης δεν γίνεται, γεννιέται!
Ένας πραγματικός καλλιτέχνης έχει μεγαλείο ψυχής και καλλιέργεια, την οποία κάποιος μπορεί να την διακρίνει από πολύ μικρή ηλικία! Θα σου πω ένα παράδειγμα.
Όταν ήμουν μικρή, έφτιαχνα τα φορέματα για τις κούκλες μου χωρίς να μου δείξει κανένας και αντί να τα ράψω, χρησιμοποιούσα κόλλα! Από το δημοτικό κιόλας, έγραφα ποιήματα, τα οποία με έβαζαν δάσκαλοι και καθηγητές μέχρι και το λύκειο να τα απαγγέλλω στις εθνικές εορτές! Έφτιαχνα σενάρια το βράδυ στο μυαλό μου και το πρωί ανυπομονούσα να τα πω στις φίλες μου για να τα κάνουμε σκετς!
Δεν πίστεψα ποτέ ότι η τέχνη, η οποία στην πραγματικότητα αντικατοπτρίζει την ψυχή μας, μπορεί να γίνει επάγγελμα, εκτός αν μπορείς να διδάξεις ένα κομμάτι της, το οποίο και είναι δυνατόν και απαραίτητο να διδαχθεί!
Έτσι λοιπόν, κράτησα την τέχνη σαν ψυχική ανάταση και επέλεξα σαν επάγγελμα κάτι που να μπορώ να βγάζω χρήματα! Βέβαια, αξίζει να πω, ότι είχα την τύχη να έχω δίπλα μου έναν σύζυγο, ο οποίος έριξε “φως” στον δρόμο μου, όταν έκλεισα επαγγελματικά τον κύκλο που είχα ανοίξει και αποφάσισα ότι θέλω να ασχοληθώ με εμένα!
Έτσι άρχισαν όλα!”.
Άρα η οικογένεια σου έχει σηματοδοτήσει την μέχρι τώρα πορεία σου;
”Ο άνδρας μου και η οικογένειά μου είναι το φως στην ζωή μου! Είναι οι άνθρωποι που με στηρίζουν με όλη τους την ψυχή! Η πίστη τους σε εμένα, ήταν η κινητήρια δύναμη για να φτιάξω ότι έχω καταφέρει μέχρι τώρα!”
Θέλω να μοιραστείς μαζί μας τις στιγμές μέσα στο ατελιέ που είσαι μόνη και το μυαλό σου δημιουργεί σκέφτεται. Θέλω να μας μεταφέρεις εκεί μέσα απ’ την περιγραφή σου.
“Το ατελιέ μου είναι ο κόσμος μου!
Ένας δικός μου ακαταλαβίστικος κόσμος, μέσα στον οποίο έχω το δικαίωμα να σκεφτώ κάθε τι παράδοξο, χωρίς να με κρίνει κανένας! Σε αυτόν τον χώρο, έχω κάνει τις μεγαλύτερες σκέψεις μου, έχω σβήσει τα όρια του εαυτού μου και έχω φανταστεί το ποιος άνθρωπος θέλω να είμαι!
Την ώρα που θα μπω στο ατελιέ, βάζω κορεάτικη μουσική διότι από την μια με χαλαρώνει μεν, αλλά από την άλλη θέλω να έχω επαφή με την γλώσσα και μετά ξεκινάω το ταξίδι στα δικά μου «πέρατα της γης»
Τότε, επειδή καθαρίζει το μυαλό και η ψυχή μου, έχω πάρει τις μεγαλύτερες αποφάσεις! Τις πιο σωστές! Το ατελιέ μου για εμένα είναι σαν ένα μεγάλο λούναπαρκ, στο οποίο μπαίνω μόνη μου, οπότε έχω ανάμεικτα συναισθήματα: Χαίρομαι, φοβάμαι, αλλά αντιμετωπίζω τους φόβους μου, αναπνέω τον δικό μου αέρα και είμαι ευτυχισμένη!”
Πόσο δύσκολο ήταν να έρθεις σε επαφή με τον ασιατικό πολιτισμό;
“Φυσικά φαινόταν σαν ένα άπιαστο όνειρο, αλλά το θέμα είναι, ότι εγώ δεν πίστεψα ποτέ σε άπιαστα όνειρα και αυτή η άγνοια κινδύνου με οδήγησε σήμερα εδώ!
Έχω δουλέψει απίστευτα πολύ!
Αφότου τελείωσα την σχολή, διάβαζα συνεχώς, έκανα εξάσκηση, μάθαινα κορεατικά και μετά έπρεπε να εμπνευστώ! Το πιο δύσκολο για έναν καλλιτέχνη είναι η έμπνευση!
Πρώτος λόγος είναι ότι για να μάθεις τον πολιτισμό μιας χώρας, πρέπει να ξεκινήσεις από την γλώσσα του, διότι εκεί θα ανακαλύψεις κώδικες που σου ξεκλειδώνουν μονοπάτια που δεν φαντάζεσαι και δεύτερος λόγος ήταν το όνειρο μου το οποίο και έχω ξεστομίσει: «Να δραστηριοποιηθώ στην Κορέα.”
Θέλω να μου πεις, ποιο ήταν το πιο δύσκολο κομμάτι όλης αυτής της πορεία σου μέχρι σήμερα;
“Θα σου πω: Από αυτήν την ιστορία έπρεπε να φύγουν κάποιοι από την ζωή μου, διότι οι άνθρωποι αντέχουν μέχρι κάποιου σημείου την επιτυχία του άλλου και ειδικά όταν είναι ταχύτατη, αλλά δεν πειράζει, διότι απέκτησα πολύ περισσότερους!
Το δύσκολο κομμάτι για εμένα ήταν να αφήνω μεν τα «βαρίδια» να φεύγουν από πάνω μου, αλλά ο πόνος ήταν σαν να αλλάζεις δέρμα! Τώρα όμως είμαι πάρα πολύ καλά και δεν με αγγίζει τίποτα! Πάμε για άλλα και πίστεψέ με, είναι πολλά, διότι ότι ονειρεύτηκα, το ξεστόμισα!”
Τώρα δεν μπορώ να μη ρωτήσω τι έπεται ως συνέχεια μετά από την δυναμική σου αυτή πορεία και μάλιστα σε τόσο μικρό χρονικό διάστημα.
“Ετοιμάζω πολλά πρώτα ο Θεός και μεγάλα, τα οποία θα ανακοινώνονται με την σειρά. Δουλεύω νύχτα μέρα, δημιουργώ, αναπροσαρμόζω παλιά έργα τα οποία δεν έχουν παρουσιαστεί ποτέ, διδάσκομαι νέα πράγματα, διότι πιστεύω ότι δεν πρέπει να χάνω χρόνο και θέλω να προχωρήσω γρήγορα!
Δεν υπάρχει κάποιος νόμος που να σου λέει το όριο της ταχύτητας, γι’ αυτό έχω κατηγορηθεί κατά καιρούς ότι ίσως τα έργα να μην τα δημιουργώ εγώ! Δεν δίνω καμία σημασία, διότι με αυτό τον τρόπο μου αποδεικνύουν ότι όντως είμαι «εξωγήινη».
Πολύ καλό για να είναι αληθινό! Κι αυτό αποδοχή θεωρείται! Πάντως οφείλω να πω, ότι δεν έχω βοήθεια ούτε για να μου πλένουν τα πινέλα! Μπορεί να τελειώσω έργο σε μια εβδομάδα, αλλά μπορεί να ζωγραφίσω και κάτι μέσα σε έναν μήνα! Υπάρχει έργο που μου έχει πάρει και έξι μήνες!
Αν δεν απατώμαι πριν καιρό είχες κάνει και ένα ταξίδι στην Σεούλ, ποιος ήταν ο σκοπός του;
Παρακολούθησα μια ακαδημία για digital virtual art, (την οποία παρακολουθώ μέχρι και σήμερα, στις 2:30 το πρωί σε Ελληνική ώρα)και ένα κολέγιο για την γλώσσα, αλλά εκτός αυτού ήθελα να ζήσω αυτήν την χώρα απ’ όλες τις πλευρές!
Να περπατήσω, να μυρίζω, να φάω, να ζήσω σαν Κορεάτισσα!
Να την αφουγκραστώ!
Και μετά να εμπνευστώ από αυτά που έζησα…για να τα αποτυπώσω όλα στην έκθεση μου τον Απρίλιο
Στην Κορέα, γνώρισα πολύ σημαντικούς ανθρώπους με τους οποίους συναναστράφηκα το διάστημα που ήμουν εκεί, έκανα πολλούς φίλους τους οποίους και συνάντησα στο Μιλάνο σε μια τεράστια εκδήλωση που είχαν διοργανώσει κάποιοι από τους πιο ισχυρούς ανθρώπους του επιχειρην και από τους οποίους είχα λάβει πρόσκληση!
Αξίζει να πω, ότι το να προσκαλείς στην Κορέα, το θεωρούν ένδειξη τιμής και αποδοχής! Στα μέσα του περασμένου Δεκέμβρη μάλιστα, έκανα ένα μεγάλο Dinner, με προσκεκλημένους εκτός των άλλων και τους συγκεκριμένους Κορεατες, τους οποίους συναναστράφηκα το διάστημα που βρισκόμουν στην χώρα τους και οι οποίοι, έκαναν δώδεκα ώρες πτήσεις, μόνο και μόνο για να παρευρεθούν στο κάλεσμα μου και να φύγουν την επόμενη ημέρα! Αισθάνθηκαμε μεγάλη τιμή όλη η οικογένεια μας!
Το Πάσχα θα είμαστε στην Σεούλ και αισθάνομαι ότι θα βρισκόμαστε σε μια παρά πολύ οικεία χώρα!
Πόσο δύσκολο ήταν να κλείσεις έκθεση στην Κορέα;
Θα έλεγα ότι ήταν σχεδόν ακατόρθωτο! Οι Κορεατες είναι ένας λαός ο οποίος, γενικά δεν εμπιστεύεται εύκολα και κυρίως, δεν επενδύει σε ξένους καλλιτέχνες.
Επίσης, είναι ένας λαός, ο οποίος δεν μπορεί να διαχειριστεί την διαχυτικότητα και τον αυθορμητισμό που έχουμε εμείς οι Έλληνες και σου το λένε ευθέως, οπότε σαφώς και ήταν πολύ δύσκολο. Παρ όλα αυτά, έμεινα αρκετό διάστημα και στο τέλος τους «κέρδισα», κλείνοντας ένα μεγάλο συμβόλαιο με μια από τις μεγαλύτερες γκαλερί της Σεούλ, αλλά ταυτόχρονα πήρα θετική απάντηση και από άλλη μια μεγάλη γκαλερί, η οποία είναι αντίστοιχη της ΜΙRO στο Λονδίνο και με την οποία θα συνεργαστώ στο μέλλον!
Είμαι πολύ ευτυχισμένη για όλο αυτό, διότι κοπίασα πολύ και κατέκτησα έναν από τους πιο μεγάλους μου στόχους!
Να σημειωθεί ότι η Ελληνίδα ζωγράφος, θα βρίσκεται για την μεγάλη ατομική της έκθεση στην Σεούλ, στις 13 Απριλίου 2023 καθώς επίσης, ετοιμάζεται να γίνει μια μεγάλη press conference προς τιμήν της, με καλεσμένους όλο τον Κορεατικό τύπο και τα περιοδικά.
Επίσης, λόγω του εορτασμού των 70 ετών από την ανεξαρτησία της Κορέας και την συμβολή της Ελλάδας σε αυτή, θα προσφωνήσει την έκθεση η Ελληνίδα πρέσβης στην Σεούλ Κ. Νινετα Λούπα, η οποία θα μιλήσει για την Ελληνοκορεατικη φιλία!
Να τονίσουμε επίσης, ότι η δική μας Καλλιτέχνιδα, θα ολοκληρώσει τον κύκλο των εκθέσεων για το 2023 τον Ιούνιο, με την ατομική έκθεση που ετοιμάζει για το Λονδίνο και την συμμετοχή της σε άλλες δυο international εκθέσεις στην Ulsan και στην Σεούλ της Κορέας!
Οι ανθισμένες κερασιές, η ειδική τεχνοτροπία των λουλουδιών της, καθώς και η ικανότητα του να περιγράφει ιστορίες και παροιμίες της Ανατολής, θα βρουν τον δρόμο για την γενέτειρα της έμπνευσή της.