Εκεί στο Γκάζι, από τις 7 Ιουνίου και για κάθε Τετάρτη και Πέμπτη του καλοκαιριού, ο Φοίβος Δεληβοριάς, παρέα με πολλούς και ονομαστούς καλεσμένους, αλλά και με έναν μόνιμο θίασο – από μάγους, μπουρλέσκ χορεύτριες, τραγουδίστριες, κορίτσια με κιθαρόνια – και τέσσερις σπουδαίους μουσικούς, θα παρουσιάζει ένα μουσικοθεατρικό θέαμα ποικιλιών, δίνοντας και πάλι χρώμα στις νύχτες μας. Το εγχείρημα περιλαμβάνει και εβδομαδιαίoυς αγώνες νέων δημιουργών με καινούργια τραγούδια, κάτω από τον τίτλο Ζαρντινιέρα Academy.

Πώς θα δέσουν όλα αυτά; Κάτω από την μπαγκέτα του Φοίβου που γι’ άλλη μια φορά μας ξαφνιάζει ευχάριστα με τις ιδέες του και με τη διάθεσή του να δώσει διέξοδο στην ανάγκη μας να μαζευτούμε πάλι κάπου ένα βράδυ. Στόχος να γίνει «Η ταράτσα» το στέκι του καλοκαιριού, για όλες τις ηλικίες – και κυρίως για τους πρώιμα ώριμους και τους αιώνια νέους – και για όλα τα φετίχ.

«Οταν ήμουν μικρό παιδί έξι χρονών, γύρω στο 1979-80, παρ’ όλο που και πάλι δεν υπήρχαν χρήματα και η μέση οικογένεια δυσκολευόταν πολύ στο τέλος του μήνα, αισθανόσουν ότι υπήρχε ένα ενιαίο φρόνημα ανάμεσα στους λαϊκούς ανθρώπους που γινόταν θέαμα», λέει ο Φοίβος Δεληβοριάς στον «Ε.Τ.» εξηγώντας την ιδέα του για την «Ταράτσα». «Η Αθήνα το καλοκαίρι ήταν γεμάτη από αναψυκτήρια, παραστάσεις Καραγκιόζη, επιθεωρήσεις, θερινά σινεμά με ελληνικές ταινίες, ακόμα και τα μπουζούκια ήταν αλλιώς.

Σε αυτό βασίστηκε και η ιδέα του τραγουδιού «Μπάσταρδος γιος» που έγραψα πέρσι. Αισθάνομαι ότι ανήκω σε μια γενιά της οποίας η αίσθηση της πόλης σήμερα δεν περιέχει αυτή τη λαϊκότητα που εκφράζεται μέσα από ένα είδος θεάματος. Ενιωσα την ανάγκη να φτιάξω ένα τέτοιο στέκι με ταλαντούχους καλλιτέχνες που έχουν κάνει αντίστοιχα θεάματα ποικιλιών. Παράλληλα θα καλώ και ανθρώπους που θαυμάζω από τον χώρο της μουσικής και του θεάτρου. Θα έρθουν από τη Γαλάνη και τον Σάββόπουλο, ως την Μποφίλιου και τους Imam Baildi. Και από τη Λένα Κιτσοπούλου ως τον Γιάννη Ζουγανέλη από τον χώρο του θεάτρου. Ολοι είναι σύγχρονοι άνθρωποι του θεάματος, οι οποίοι εξερευνούν, ο καθένας με διαφορετικό τρόπο, το λαϊκό θέαμα».

-Πιστεύεις ότι υπάρχει γενικότερη ανάγκη από το κοινό για τέτοια λαϊκά θεάματα;

Ναι βέβαια. Πιστεύω ότι από την αρχή της κρίσης οι άνθρωποι θέλησαν να εξερευνήσουν την ιστορία τους. Αυτό άλλες φορές έχει διχαστικό αποτέλεσμα και άλλες φορές ενωτικό. Οπως σήμερα που ενωθήκαμε όλοι κάτω από ορισμένα σύμβολα. Αισθάνομαι ότι η ελληνική ιστορία ήταν γεμάτη παγίδες, εμφυλίους, ξένες εξαρτήσεις, χρέη. Αλλά μέσα σ’ αυτή την πορεία υπήρχαν άνθρωποι που δημιουργούσαν μικρά ξέφωτα. Από το Κύτταρο ως τα μαγαζιά του Ζαμπέτα και από τον Αττίκ ως το υπόγειο θεατράκι του Κουν. Αυτό κάνουμε κι εμείς στην «Ταράτσα»…

Πώς ξεκίνησε η ιδέα της «Ταράτσας»;

Βρέθηκε αυτή η υπέροχη «Ταράτσα» που βρίσκεται στο Γκάζι σ’ έναν χώρο του Ηλία Μαροσούλη, που δεν την εκμεταλλεύτηκε ποτέ ως τώρα. Οταν πήγα και του είπα την ιδέα ενθουσιάστηκε. Κι εκείνος είχε ξεκινήσει ως ηλεκτρολόγος στα ταλέντα του Οικονομίδη και σε θερινές παραστάσεις του Λογοθετίδη. Αρχίσαμε να φυτεύουμε νυχτολούλουδα και αγγελικούλες. Η σκηνογράφος Ελλη Παπαγεωργακοπούλου έχει φτιάξει έναν καταπληκτικό χώρο με μπαρ και υπέροχη σκηνή με τα τραπεζάκια με μικρά αμπαζούρ, ένα πολύ διαφορετικό μέρος. Θα μπαίνεις στο ασανσέρ για να πας στην Ταράτσα και θα βγαίνεις σε μια άλλη Αθήνα. Αλλωστε έχει και την ωραιότερη θέα, βλέπεις την Ακρόπολη, τον Λυκαβηττό, το Αστεροσκοπείο, τη θάλασσα… Θα γίνει πιστεύω ένα καλοκαιρινό στέκι, ένα μέρος που θα λειτουργεί Ιούνιο, Ιούλιο και Σεπτέμβριο, κάθε Τετάρτη και Πέμπτη.

Θα έχετε και αγώνες τραγουδιού το Ζαρντινιέρα Academy. Αισθάνεσαι την ανάγκη να δώσεις την ευκαιρία σε νέους ανθρώπους να αναδειχτούν όπως την έδωσε σε εσένα όταν ήσουν 16 χρονών ο Μάνος Χατζιδάκις;

Αν το τραγούδι δεν αιμοδοτείται δεν πηγαίνει καλά. Γι’ αυτό είμαι καχύποπτος και ενάντιος με την έννοια του Play List των ραδιοφώνων γιατί δεν στηρίζουν, εκτός από πολύ σπάνια, νέους δημιουργούς και τραγούδια. Το Play List δημιουργεί ένα είδος κοινού πολύ συντηρητικό που θέλει να ακούει όλο τα ίδια και τα ίδια. Τα παλιά τραγούδια και τρεις-τέσσερις από τη νέα γενιά.

Γι’ αυτό το τραγούδι πρέπει να αιμοδοτείται. Να υπάρχουν σκηνές και πρόσωπα που θα ανανεώνονται συνεχώς. Αυτό κάνει καλό και στο παλιότερο τραγούδι. Γιατί κάθε δημιουργός έχει εκλεκτικές συγγένειες με παλιότερους δημιουργούς. Ηδη για τους διαγωνισμούς που θα κάνουμε στην «Ταράτσα» έχουν δηλώσει συμμετοχή πολλοί νέοι δημιουργοί. Κάθε βράδυ σε κάθε παράσταση θα παρουσιάζουν δύο νέα παιδιά. Το κοινό θα επιλέξει την τελευταία βραδιά στο πανηγυρικό φινάλε στις 28 Σεπτεμβρίου τους 12 καλύτερους. Οσοι νέοι συνθέτες-τραγουδοποιοί ενδιαφέρονται να συμμετάσχουν στους αγώνες τραγουδιού μπορούν να στείλουν το ντροπαλό ή το θαρραλέο τραγουδάκι τους σε mp3 μαζί με το βιογραφικό τους στο [email protected]. Αντε, μπορούν να στείλουν και δύο, όχι όμως περισσότερα, ως τις 17 Μαΐου. Οι τρεις πρώτοι θα βραβευτούν μεταξύ άλλων και με άμεση κυκλοφορία και ραδιοφωνικές μεταδόσεις του τραγουδιού τους.

Οσο για τα στάνταρτς των παραστάσεων: σε όλες θα εμφανίζεται εκτός από τον Φοίβο Δεληβοριά και ο Σπύρος Γραμμένος, οι οποίοι γράφουν και τα κείμενα μαζί με τον Κώστα Μανιάτη. Αρχειακό υλικό και σατιρικά τραγούδια από διάφορες εποχές προσφέρει ο Σιδερής Πρίντεζης, τα οποία θα διασκευάζονται. Η σκηνοθεσία είναι του Αγγελου Τριανταφύλλου.

ΔΕΣΠΟΙΝΑ ΣΑΒΒΟΠΟΥΛΟΥ

[email protected]

Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου