Και η αλήθεια είναι ότι η συγκεκριμένη κατηγορία, ίσως, να παρουσιάζει μεγαλύτερο ενδιαφέρον ακόμα και από εκείνη που οδηγεί στην κατάκτηση του Οσκαρ καλύτερης ταινίας. Μάλιστα, δεν αποκλείεται κάποιες από τις ταινίες που θα διεκδικήσουν το Οσκαρ καλύτερης διεθνούς ταινίας να τις δούμε να διεκδικούν και το μεγαλύτερο βραβείο της βραδιάς, όπως είχε γίνει με τα «Παράσιτα» πρόπερσι και το «Roma» πριν από τρία χρόνια. Μέχρι να ξεδιαλύνει η κατάσταση με την ανακοίνωση των υποψηφιοτήτων, ας δούμε ποιες ταινίες συγκεντρώνουν τις περισσότερες πιθανότητες να πιάσουν μια θέση στην πεντάδα και ποιες την έχουν ήδη κλείσει εδώ και καιρό.

» Το μεγάλο φαβορί για το Οσκαρ καλύτερης διεθνούς ταινίας φαίνεται να είναι το ιαπωνικό «Drive my car» του Ριουσούκε Χαμαγκούτσι. Η ταινία επαινείται διαρκώς και έχει μακρά πορεία, που έχει ξεκινήσει από το Φεστιβάλ των Καννών κερδίζοντας τρία βραβεία, ανάμεσά τους εκείνο του σεναρίου, και συνεχίστηκε με την επικράτησή της στις Χρυσές Σφαίρες, ενώ οι ενώσεις των κριτικών στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού τη βραβεύουν και σε άλλες κατηγορίες εκτός από εκείνη της καλύτερης ξενόγλωσσης ταινίας. Το μόνο που μένει να δούμε είναι αν αντίστοιχη μοίρα θα έχει και από την ψηφοφορία των μελών της Ακαδημίας.

» Το «Flee» από τη Δανία του Γιόνας Πόχερ Ρασμούσεν είναι μια ξεχωριστή περίπτωση και δεν θα αποτελέσει έκπληξη αν τελικά πάρει το Οσκαρ μέσα από τα χέρια του Ιάπωνα σκηνοθέτη. Πρόκειται για ένα animation ντοκιμαντέρ, όπου ο σκηνοθέτης συνομιλεί με έναν Αφγανό πρόσφυγα, ο οποίος του περιγράφει τη διαδρομή του τα τελευταία είκοσι χρόνια. «Εζησε με αυτήν την ιστορία ως μυστικό επί πολλά χρόνια. Το γεγονός ότι πλέον το παρελθόν με το παρόν του συναντήθηκαν του έχει δώσει μεγάλη ανακούφιση», λέει ο Ρασμούσεν για τον Αμίν Ναουάμπι, όπως είναι το ψευδώνυμό του. Η ταινία φαίνεται να διεκδικεί υποψηφιότητες και για τα Οσκαρ καλύτερου animation και ντοκιμαντέρ.

» Το «The worst person in the world» του Γιοακίμ Τρίερ από τη Νορβηγία είναι από τις πιο feel good ταινίες των τελευταίων ετών, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν θίγει καίρια ζητήματα που μας απασχολούν όλους σε κάποια στιγμή της ζωής μας. Το κάνει όμως με τις σωστές δόσεις ελαφρότητας έτσι, ώστε το φιλμ να παραμένει δροσερό και φρέσκο, όπως το πρόσωπο της Γιούλια, τη ζωή της οποίας παρακολουθούμε. Η ταινία απέσπασε πολύ καλά σχόλια από την κριτική όταν έκανε πρεμιέρα στις Κάννες, όπου η πρωταγωνίστρια, Ρενάτε Ρίνσβε, κέρδισε το βραβείο καλύτερης γυναικείας ερμηνείας. «Ο κόσμος βλέπει τον εαυτό του σε αυτήν την ιστορία και νομίζω ότι αυτό είναι το σπουδαιότερο που μπορείς να πετύχεις με μια ταινία», λέει η ίδια.

» Ο Ιρανός Ασγκάρ Φαραντί έχει ήδη δύο χρυσά αγαλματίδια διεθνούς ταινίας στη συλλογή του για το «Ενας χωρισμός» (2011) και τον «Εμποράκο» (2016) και φέτος ευελπιστεί να τα τριτώσει με το «Ενας ήρωας», που έφυγε από τις Κάννες με το Μεγάλο Βραβείο της επιτροπής. Στη νέα του ταινία ο Φαραντί μάς συστήνει τον Ραχίμ, ο οποίος πνίγεται στα χρέη μέχρι που η σύντροφός του βρίσκει μία τσάντα με μεγάλο χρηματικό ποσό. Θα τα χρησιμοποιήσει για να διώξει το βάρος από τους ώμους του ή θα αναζητήσει εκείνον στον οποίο ανήκει το ποσό;

» Το φιλμ «Το χέρι του Θεού» του Πάολο Σορεντίνο φαίνεται ότι θα έχει μια θέση στην πεντάδα των υποψηφιοτήτων για το Οσκαρ καλύτερης διεθνούς ταινίας. Αν και δεν είναι η καλύτερη ταινία του Ιταλού δημιουργού, αποτελεί μια χορταστική ιστορία ενηλικίωσης στην οποία ο Σορεντίνο κατάφερε να περάσει απευθείας πολλά από τα εφηβικά του βιώματα, είτε αυτά προκαλούν το γέλιο είτε τα δάκρυα.

ΞΕΧΩΡΙΖΟΥΝ ΚΑΙ ΑΥΤΕΣ

Τρεις ακόμη ταινίες διεκδικούν θέση στην πεντάδα. Το «I’m your man» της Μαρία Σρέιντερ (Γερμανία), το «Compartment No.6» του Γιούχο Κουοσμάνεν (Φινλανδία) και η «Μεγάλη απόδραση» του Σεμπάστιαν Μάιζε (Αυστρία).

Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου

Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, ανά πάσα στιγμή στο EleftherosTypos.gr