Από τη ΓΙΟΥΛΗ ΤΣΑΚΑΛΟΥ

Ενα αόρατο νήμα συνδέει τις ζωές των τριών πρωταγωνιστών, όχι µόνο στο παρόν, αλλά και στο μέλλον τους, το οποίο και θα τις καθορίσει. Φίλες από το σχολείο, σφράγισαν τη φιλία τους ζώντας παράλληλα, αλλά και κοντά η μία στην άλλη, δημιουργώντας σχέσεις και δεσμούς υπερνικώντας τις δυσκολίες της καθημερινότητας, χτίζοντας δίχτυ εμπιστοσύνης μεταξύ τους.

Μυστικά και ψέματα

Η Δέσποινα χάνει τον άντρα της έπειτα από σύντομη σοβαρή αρρώστια. Θα ταξιδέψει στο Πήλιο μαζί µε τη Λιάνα και την Πέπη, που της συμπαραστέκονται, για να ξεκαθαρίσουν τα πράγματά του στο εξοχικό σπίτι που ήταν για χρόνια το ησυχαστήριό του. Οι τρεις τους καλούνται να διαχειριστούν την απουσία του Μάνου, αλλά και τις δικές τους απώλειες, παλιά ανεξόφλητα πένθη, καταχωνιασμένες µνήµες, μυστικά και ψέματα που ανατρέπουν τις ισορροπίες μεταξύ τους. Οι συζητήσεις και οι μύχιες σκέψεις τους, καθώς μοιράζονται σκηνές από το παρελθόν σαν ένα εσωτερικό ταξίδι ενάντια στον χρόνο, φωτίζουν αισθήματα και πράξεις. Αναλογίζονται όσα έχουν χάσει, όσα δεν πρόφτασαν ή όσα απερίσκεπτα επέτρεψαν να φύγουν µέσα από τα χέρια τους.

Η συγγραφέας προσφέρει σκόπιμα χώρο και αφήνοντας μισάνοιχτη την πόρτα της ζωής των τριών γυναικών προσκαλεί τον αναγνώστη να κάνει το δικό του εσωτερικό ταξίδι και να μοιραστεί μαζί τους τη στυφή γεύση της απουσίας.

Οι ζωντανοί διάλογοι των τριών, οι εσωτερικοί μονόλογοι/σκέψεις της Πέπης εναλλάσσονται με τις βουτιές στο παρελθόν και τον χρησιμοποιημένο αόριστο -μικρά κεφάλαια αυτόνομα- που μας επιτρέπουν να κατανοήσουμε τους χαρακτήρες των τριών φιλενάδων και μας ωθούν κι εμάς, ως αναγνώστες, να αναζητήσουμε τη φωτεινή ή την εγωιστική πλευρά µας – ακόµα και όσοι θεωρούμε τους εαυτούς µας ξεχωριστά όντα, µε ανεπτυγµένη κοινωνική αντίληψη και αυτογνωσία.

Η Δέσποινα, η Πέπη, η Λιάνα αναθεωρούν όσα μέχρι πρόσφατα αισθάνθηκαν και έζησαν, βρίσκονται αντιμέτωπες με τη βαριά απουσία του Μάνου. Ο θάνατός του γίνεται η αφορμή να σταθούν η μία απέναντι από την άλλη, να ρίξουν από πάνω τους τα ρούχα της αθωότητας και να αναγνωρίσουν τα προσωπεία που τους επιβάλλουν οι κοινωνικές συνθήκες. Ο απαστράπτων γάμος χάνει την αίγλη και τη λαμπρότητά του, ξεθωριάζει μακριά από τα φώτα της γαμήλιας τελετής, η εφηβική φιλία ενηλικιώνεται, χάνει τη φρεσκάδα της, περπατάει στον δρόμο της εμμηνόπαυσης. Η επαγγελματική καταξίωση δεν έρχεται, ο προσωπικός μύθος ακυρώνεται. Κι έτσι η καθεμιά έρχεται αντιμέτωπη με το άλλο, το διαφορετικό πρόσωπό της, αυτό που έκρυβε με τόση έγνοια τόσο καιρό. Και γεννιέται εύλογα το ερώτημα: Είμαστε αυτό που θέλουμε να βλέπουν οι άλλοι ή αυτό που θέλουν εκείνοι να βλέπουν σ’ εμάς; Ή και τα δύο;

Ερωτες

Ερχεται η στιγμή να παλέψουν με την απώλεια που στοιχειώνει και τις δικές τους ζωές. Τις δικές μας ζωές. Γιατί είμαστε οι απώλειές μας. Ληγμένοι έρωτες, προδομένες φιλίες, γονείς με ξεφτισμένη μνήμη και γονείς που έφυγαν, η νιότη μας, τα πένθη που δεν ξοφλήσαμε. «Απουσία. Τι βαριά λέξη! Με τόσο κενό μέσα της, αλλά τόσο βαριά! Ασήκωτη!» (σελ. 118).

Από μικρά παιδιά μάθαμε να χάνουμε και να κερδίζουμε στο παιχνίδι, αλλά στις δύσκολες στιγμές αδυνατούμε να διαχειριστούμε την απώλεια, αναζητούμε τη βοήθεια, το δεκανίκι των άλλων, γιατί εκείνο που χάνουμε στην ουσία είναι η δύναμη στον εαυτό μας. Μπορούμε, τελικά, ν’ αποδεχτούμε το πεπρωμένο μας και, όταν πιστέψουμε ότι τα έχουμε χάσει όλα και δεν έχουμε τίποτα πια να περιμένουμε, μια αλήθεια θ’ ανατρέψει τη ζωή μας για πάντα! Ή ένας έρωτας. Δεν είναι ποτέ αργά να αδράξουμε μια δεύτερη ευκαιρία. «…Σβήστηκαν μεμιάς όλα τα χρόνια που περίμενα στη γωνία, ξανάνιωσα, γέμισα χυμούς εκεί που άλλες στραγγίζουν και ραγίζουν σαν αχρείαστα κύπελλα» (σελ. 141).

«Για πόσο όμως; Γιατί όσο περνάει ο καιρός κατανοούμε όλο και περισσότερο ότι ο χρόνος που χάνουμε είναι ό,τι πιο πολύτιμο έχουμε» (σελ. 228). Κι αυτόν τον χρόνο πρέπει να μάθουμε να τον διαχειριζόμαστε για να βρούμε την αρμονία και τη γαλήνη. Γιατί καθετί που τελειώνει σηματοδοτεί μια καινούργια αρχή.

Η Ιφιγένεια Θεοδώρου με ένα μικρής έκτασης βιβλίο καταφέρνει να ξεδιπλώσει τους χαρακτήρες της με ένα τέλος απροσδόκητο, που «Το λίγο που τελειώνει» θα θέλαμε να διαρκέσει πολύ.

Info

«ΤΟ ΛΙΓΟ ΠΟΥ ΤΕΛΕΙΩΝΕΙ»

ΙΦΙΓΕΝΕΙΑ ΘΕΟΔΩΡΟΥ

ΕΚΔΟΣΕΙΣ: «ΠΑΤΑΚΗ»

ΣΕΛ.: 256

Ακολούθησε το eleftherostypos.gr στο Google News και μάθε πρώτος όλες τις ειδήσεις 

Ειδήσεις σήμερα

• Αλέκος Φασιανός: Μια σχολή μόνος του – Η κληρονομιά που μας αφήνει
• Το παρασκήνιο της ακύρωσης του αγωγού EAST MED – Η αμερικανική τορπίλη και ο ρόλος Τουρκίας-Ρωσίας
• Τα σενάρια της αυτοδυναμίας της ΝΔ – Ο «E.T.» αναλύει τις δημοσκοπήσεις με τη βοήθεια του εκλογικού αναλυτή Πάνου Σταθόπουλου
• Σεισμός στο Άγιο Όρος: «Η τάφος του Β. Αιγαίου δίνει μεγάλους σεισμούς»
• Εκθετος ο Τσίπρας μετά τη στήριξη στο alter ego
• ΕΝΦΙΑ: Οι 7 αλλαγές – Πόσο μειώνεται και για ποιους ιδιοκτήτες

Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, ανά πάσα στιγμή στο EleftherosTypos.gr