Τα διηγήματα θα σας κρατήσουν συντροφιά τον Αύγουστο και τον Σεπτέμβριο.

Επιμέλεια: Ελπιδοφόρος Ιντζέμπελης

Η άγνωστη

Το θερμόμετρο είχε σκαρφαλώσει στα ύψη. Το διαμέρισμα έλιωνε από τον δυνατό καύσωνα. Πήρα μια μπίρα από το ψυγείο και άνοιξα την πόρτα στο μπαλκόνι. Ενα δροσερό αεράκι με καλωσόρισε. Κάθισα σε μια καρέκλα και ήπια μια γουλιά από το μπουκάλι.

Τα στήθη μου δροσίστηκαν και ένιωσα μια ανακούφιση. Εριξα μια ματιά κάτω στη λεωφόρο. Τα αυτοκίνητα σχημάτιζαν μια σειρά. Στο φανάρι υπήρχε μια σύγχυση, αφού οι οδηγοί και οι πεζοί έμοιαζαν βιαστικοί για να περάσουν το δρόμο. Παρατήρησα το πρώτο αυτοκίνητο που είχε σταματήσει στο φανάρι. Είναι πράσινο και είναι η ίδια μάρκα που είχα πρωτοδεί πριν από λίγα χρόνια. Ενιωσα ένα σφίξιμο και ξεκούμπωσα το πουκάμισο. Ηπια μια δεύτερη γουλιά και το μυαλό μου πήγε σε εκείνο το γεγονός που δεν το έχω ξεχάσει ακόμη.

Καρδιά του χειμώνα, Φλεβάρης. Η θερμοκρασία κάτω από το μηδέν και το κρύο να σού διαπερνά το κορμί. Οι δρόμοι άδειοι, οι άνθρωποι κλεισμένοι στη θαλπωρή του σπιτιού.

Ημουν βραδινός και είχα σχολάσει από τη δουλειά. Περπατούσα μόνος και ήθελα λίγα μέτρα για να φτάσω στο δρόμο που οδηγούσε στο σπίτι μου. Ξαφνικά ένα αυτοκίνητο σταμάτησε, στο φανάρι. Ο οδηγός λογομάχησε με μια κοπέλα, κάποια στιγμή τη γρονθοκόπησε, την έσπρωξε και την πέταξε έξω. Επειτα άνοιξε τη μηχανή και, σαν να τον κυνηγούσαν, πάτησε γκάζι και εξαφανίστηκε από προσώπου γης. Γρήγορα κράτησα στη μνήμη μου τον αριθμό του αυτοκινήτου. Στην αρχή κοίταξα με απορία την κοπέλα, μετά κινήθηκα προς αυτή. Ηταν χτυπημένη στο πρόσωπο με μελανιές και αίματα. Προσπάθησα να τη βοηθήσω να σηκωθεί. Κάπου τα έχασε και έμεινε αμήχανη. Τη ρώτησα πού θέλει να πάει, δεν απάντησε. Πρόσεξα ότι άρχισε να τρέμει από το κρύο. Καθώς προχωρούσαμε πρόσεξα ότι περπατούσε αργά γιατί κούτσαινε.

Βλέποντας ότι δεν απαντούσε, της πρότεινα να την πάω στο σπίτι. Με ακολούθησε και κατευθυνθήκαμε στο διαμέρισμά μου. Με το που ανεβήκαμε με τον ανελκυστήρα και φτάσαμε στο διάδρομο, μια ζέστη με συνεπήρε. Δούλευε το καλοριφέρ από την κεντρική θέρμανση και έβγαλα το πανωφόρι μου. Πήγα να βγάλω το κλειδί μου από την τσέπη για να ανοίξω την εξώπορτα και αισθάνθηκα ότι η γυναίκα μού έφυγε από τα χέρια. Λιποθύμησε και έπεσε στο πάτωμα. Τα έχασα! Γύρισα πίσω και χτύπησα το κουδούνι του γείτονα. Εκείνος αλαφιασμένος μου άνοιξε την πόρτα φορώντας τις πιτζάμες του. Με κοίταξε με έκπληξη και του πρότεινα να με βοηθήσει να την κατεβάσουμε και να την πάμε στο νοσοκομείο. Τη βάλαμε στο αυτοκίνητό του και φτάσαμε στον Ευαγγελισμό. Του είπα να με περιμένει και έτρεξα μέσα για να στείλουν τους νοσοκόμους να τη μεταφέρουν μέσα στο κτίριο του νοσοκομείου. Επειτα τον ευχαρίστησα και πήγα και εγώ στη γραμματεία του νοσοκομείου.

Εκεί δήλωσα τι συνέβη και έγραψα τον αριθμό κυκλοφορίας του αυτοκινήτου, το χρώμα και τι μάρκα ήταν. Ακόμη ότι άκουσα τον οδηγό που χτύπησε τη γυναίκα να τη φωνάζει Χριστίνα. Ακολούθησε ο γιατρός, που μου εξήγησε ότι θα κρατήσουν την ασθενή στο νοσοκομείο για νοσηλεία και ότι έχει κακώσεις από σοβαρά χτυπήματα. Μου είπε να καθίσω στον απέναντι καναπέ και να περιμένω την Αστυνομία. Μετά από μισή ώρα ήρθε ένας αστυνομικός, που με ρώτησε για το γεγονός και για την άγνωστη γυναίκα. Μου ζήτησε να κάνω κατάθεση με τα στοιχεία που γνώριζα. Κράτησε το τηλέφωνό μου και μου είπε να τον ειδοποιήσω αν μάθω κάτι άλλο.

Το πρωί πριν πάω στη δουλειά μου πέρασα από τον Ευαγγελισμό για να μάθω για την υγεία της γυναίκας. Η νοσοκόμα που μου μίλησε ήταν έντρομη. Μου είπε ότι η ασθενής το έσκασε από το νοσοκομείο. Εμεινα άναυδος!

Επιασα το μέτωπό μου και αναρωτήθηκα τι περίεργο να συμβαίνει με αυτή την κατάσταση.
Την επόμενη ημέρα άκουσα στις ειδήσεις ότι η Χριστίνα Π., ετών 22, σκότωσε το αφεντικό της ετών 56. Σύμφωνα με τον δημοσιογράφο, η γυναίκα περίμενε το θύμα έξω από το γραφείο του. Στην ομολογία της έγραψε:

«Το αφεντικό με εκμεταλλευόταν, δούλευα πολλές ώρες και είχε ερωτική σχέση μαζί μου. Προσπάθησα να απομακρυνθώ από αυτό, με έδειρε και με βίασε! Η συμπεριφορά του ήταν τυραννική. Δεν με άφηνε να πάρω ανάσα. Τελευταία έπρεπε να τον ακολουθώ ακόμη και με το αυτοκίνητο όπου κι αν πήγαινε. Ενιωθα φυλακισμένη. Πριν από λίγες ημέρες με χτύπησε άσχημα μέσα στο αυτοκίνητο. Επειτα με πέταξε στο δρόμο αδιαφορώντας αν με πατήσει άλλο αυτοκίνητο ή αν τα καταφέρω και βρω κάπου να κοιμηθώ ή να ηρεμήσω το κορμάκι μου. Ηταν η κόλασή μου. Επρεπε κάτι να κάνω. Ή εγώ η αυτός, αποφάσισα. Βρήκα ένα παλιό όπλο και τον περίμενα. Εξω από γραφείο. Ημουν κρυμμένη στη σκάλα. Τον περίμενα και κάποια στιγμή καθώς τον σημάδευα με αντίκρισε στο πρόσωπο και τρόμαξα. Πάτησα τη σκανδάλη και ενώ έτρεμα δεν έχασα το στόχο μου. Τον είδα να πέφτει κάτω στο δάπεδο. Αφησα το όπλο και πήγα στο κοντινότερο αστυνομικό τμήμα. Τους ανέφερα την πράξη μου και ακολούθησα τις οδηγίες τους. Συγγνώμη αν αφαίρεσα μια ζωή…».

Με τα τελευταία λόγια αισθάνθηκα σαν κάτι να διαπέρασε επάνω μου. Κατάλαβα ότι δράστις ήταν η άγνωστη γυναίκα που γνώρισα προχθές. Ημουνα αποσβολωμένος. Δεν ήξερα τι να πω. Σηκώθηκα όρθιος και πήγα προς την πόρτα. Τότε είναι που μου πέρασε η σκέψη. Θα πάω να καταθέσω τι είδα εκείνη τη βραδιά. Πρέπει να έχει και ένα ελαφρυντικό.

Φόρεσα το παλτό και πήγα στο αστυνομικό τμήμα.

Είμαι έξω από τον αξιωματικό υπηρεσίας. Σε λίγο θα μπω μέσα. Μια κατάθεση για εκείνη θα τη βοηθήσει από την όλη κατάσταση που δημιούργησε.

WHO IS WHO  Ελπιδοφόρος Ιντζέμπελης

Ο Ελπιδοφόρος Ιντζέμπελης γεννήθηκε στην Αθήνα. Σπούδασε τις επιστήμες της Παιδαγωγικής και της Θεολογίας. Πραγματοποίησε μεταπτυχιακές σπουδές στο Μπέρμιγχαμ και μετεκπαιδεύτηκε στο Μόναχο. Εχει εκδώσει τρεις συλλογές διηγημάτων και πέντε μυθιστορήματα. Τελευταία βιβλία του είναι: «Κωνσταντίνος Καραθεοδωρή, μυθιστορηματική βιογραφία», εκδόσεις Μένανδρος, και «Οι σημειώσεις του φαροφύλακα», εκδόσεις Στοχαστής.