Στο νέο βιβλίο του Τάσου Μακράτου Η Αφή των Δεόντων απεικονίζονται ποιητικά τα Δέοντα, οι μεγάλες ηθικές αξίες και αρχές –προσωπικές και κοινωνικές– οι οποίες πρέπει να οδηγούν τη ζωή του ανθρώπου.

Η Ελευθερία και η Δικαιοσύνη, ο αγώνας μας για την κατάκτησή τους, το απροσκύνητον και το ασυμβίβαστον, η ορμή των εξεγερμένων νειάτων και η αγωνιστική εμπειρία των ωρίμων, το γεγονός της γραφής και τα κείμενά μας, συναποτελούν τον θεματογραφικό καμβά, πάνω στον οποίον απλώνεται η Ποίηση του Μακράτου.

Αγγίζουμε τα Δέοντα και βαραίνουν οι πλάτες μας, μας χαϊδεύουν τα εκπληρούμενα Δέοντα και οριστικό το μειδίαμά μας.

Ο Τάσος Μακράτος (λογοτεχνικό όνομα του Τάσου Μακρόπουλου) γεννήθηκε στον Πειραιά. Έλκει την καταγωγή του από Σμύρνη, Κεφαλλονιά και Μεσσηνία.

Σπούδασε Φιλολογία και Φιλοσοφία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και Μηχανολόγος – Ηλεκτρολόγος στο Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο. Τα χρόνια 1985-1986 έκανε μεταπτυχιακές Σπουδές Νεοελληνικής και Βυζαντινής Φιλολογίας στο Παρίσι, στο Πανεπιστήμιο της Σορβόννης (Paris IV).

Στα νεοελληνικά Γράμματα παρουσιάζεται με τη νεανική ποιητική του σύνθεση Ο Υπαίτιος (1974) και ακολουθούν έως σήμερα άλλα δέκα έργα του. Παράλληλα με την συγγραφική του δραστηριότητα, ως φιλόλογος – ερευνητής ασχολείται με έρευνα πάνω σε κείμενα Νεοελληνικής, Βυζαντινής και Γαλλικής Μεσαιωνικής Λογοτεχνίας (Φιλοσοφική Σχολή Πανεπιστημίου Αθηνών).

Το 1977 βραβεύεται στον λογοτεχνικό διαγωνισμό «Νεολαία ’77» με το Ποίημά του Ειρηνοβόλο Σπέρμα και το φθινόπωρο του 1982 ταξιδεύει και παραμένει επί 3μηνο στη Νέα Υόρκη, όπου το έως τότε λογοτεχνικό του έργο παρουσιάζεται στο Κέντρο Ελληνικού Πολιτισμού και στο Ελληνικό Ραδιόφωνο (WEVD) της Νέας Υόρκης από τον ποιητή Νίκο Σπάνια. Το 1996 λαμβάνει το Α’ βραβείο Ποίησης από την Διεθνή Ακαδημία Διάδοσης του Πολιτισμού της Ρώμης για τον ποιητικό του ύμνο προς τη γυναίκα Δοξαστικόν ες Αεί.