Γράφει ο Στέργιος Πουλερές

Αναβίωση σε κάτι που έχει βιωθεί δεν είναι δύσκολο. Αναβίωση όμως σε κάτι που δεν έχει βιωθεί, εκεί είναι το μεγάλο επίτευγμα. Πρόκειται για μια παράσταση που ταξιδεύει τις αισθήσεις στο παλιό ελληνικό σινεμά, στην δική μας οριοθετημένη εποχή παραγωγής ταινιών. Το κάνει όμως αφήνοντας απ΄έξω τα όποια στοιχεία εκείνου του σινεμά δεν θα είχαν θέση στο σήμερα και ενισχύει τα διαχρονικά χαρακτηριστικά.

Το κάνει τόσο για εκείνους που έζησαν εξ απαλών ονύχων αυτές τις δεκαετίες, το κάνει όμως και για τους επόμενους χρονικά. Αυτούς που έμαθα το ελληνικό σινεμά από τα απογεύματα του Σαββατοκύριακου στην τηλεόραση. Το κάνει ακόμα και γι΄αυτούς που δεν είχαν ούτε αυτή την επαφή της χρονικής απόστασης. Απλώς γι΄αυτούς η παράσταση Το Δικό μας Σινεμά εισάγεται στο μυαλό τους με τις φωνές και τις φιγούρες των πρωταγωνιστών.

Ένα μουσικό και αφηγηματικό ταξίδι από την μεταπολεμική Ελλάδα μέχρι και την ολοκλήρωση της δικτατορίας, το οποίο επενδύθηκε με τρόπο ώστε να μην περιοριστεί στο σινεμά. Το σινεμά ήταν ο μίτος για όλο το κοινωνικό και πολιτικό πλαίσιο της χώρας. Επί σκηνής βλέπεις κι ακούς τους ηθοποιούς να τραγουδάνε, να συζητάνε, πίσω σε μια μεγάλη οθόνη βλέπεις την πλαισίωση με χαρακτηριστικές εικόνες της κάθε Ελλάδας.

Γενικώς, οι δύο δημιουργοί Ρέππας-Παπαθανασίου και η παραγωγή του κυρίου Μαροσούλη πόνταραν πάρα πολύ στο υπερθέαμα των αισθήσεων. Εξάλλου, με τον θίασο που είχαν να διαχειριστούν, είχαν λυμένα χέρια. Δεν χρειαζόταν να καταναλώσουν πολύ φαιά ουσία στην καθοδήγησή τους. Αρκεί μια κατεύθυνση και το υπόλοιπο το κατακτούν. Είτε οι πιο μυημένοι όπως ο Σπύρος Παπαδόπουλος, ο Παύλος Χαϊκάλης, η Κατερίνα Λέχου, ο Μέμος Μπεγνής, είτε οι λιγότερο μυημένοι που καταφέρνουν εξίσου να λάμψουν.

Εκείνη που κλέβει τρόπον τινά τις εντυπώσεις είναι η Παρθένα Χοροζίδου κι από κοντά την ακολουθούν η αδυναμία μου η Ευγενία Σαμαρά που εδώ κι ένα χρόνο παίρνει διαρκώς ό,τι της αξίζει θεατρικά, και η Σύλβια Δεληκούρα.

Το Δικό μας Σινεμά είναι μια παράσταση που τελικά δεν ζητάει από τον θεατή τίποτα περισσότερο από το ψυχικό του άδειασμα. Να δημιουργήσει δηλαδή έναν τεράστιο χώρο για να το καταλάβει αυτό το υπερθέαμα. Υπερθέαμα όχι τόσο με την αμερικανική έννοια του fancy, όσο με την συναισθηματική αξία της παράστασης. Άλλωστε, με αυτό το διακύβευμα στεκόμαστε όλοι οι θεατές απέναντι στη σκηνή. Αυτό αγωνιούμε να καλύψουμε για να μας απαλύνει τη ζωή που στέκεται έξω από την ομορφιά της τέχνης, της αφήγησης, της πλαισίωσης!

Ταυτότητα Παράστασης:

Σκηνοθεσία: Θανάσης Παπαθανασίου, Μιχάλης Ρέππας, Φωκάς Ευαγγελινός

Σκηνικά: Αθανασία Σμαραγδή

Κοστούμια: Έβελυν Σιούπη

Χορογραφίες: Φωκάς Ευαγγελινός

Πρωτότυπη μουσική-ενορχήστρωση-μουσική διεύθυνση: Γιώργος Ζαχαρίου

Μουσική διδασκαλία: Χάρης Γεωργίου

Φωτισμοί: Ελευθερία Ντεκώ

Video design-προβολές: Κάρολος Πορφύρης

Βοηθός σκηνοθέτη: Γιώργος Τσούρμας

Βοηθός Χορογράφου: Μάρκο Γιακουμόγλου

Βοηθός σκηνογράφου: Δημήτρης Αγγέλης

Βοηθός ενδυματολόγου: Σταυριέλενα Δημητρακοπούλου

Hair styling: Μαρίνα Καμπριγιάννη

Φωτογραφίες: Γιώργος Καλφαμανώλης

Video και τηλεοπτικά σποτ: Σταμάτης Γιαννουλάκης

Art Director: Θοδωρής Λαλάγκας

Κινηματογραφικός σύμβουλος: Ιάσων Τριανταφυλλίδης

Οργάνωση παραγωγής: Θάνος Παφιώλης

Διεύθυνση παραγωγής: Θανάσης Μαροσούλης

Παραγωγή: Ηλίας Μαροσούλης, Άγγελος Κοταρίδης

ΠΡΩΤΑΓΩΝΙΣΤΟΥΝ:

Σπύρος Παπαδόπουλος, Δέσποινα Βανδή, Παύλος Χαϊκάλης, Κώστας Κόκλας, Κατερίνα Λέχου, Μέμος Μπεγνής, Γιώργος Χρανιώτης, Σύλβια Δελικούρα, Παρθένα Χοροζίδου, Ευγενία Σαμαρά, Μαριλού Κατσαφάδου, Μαριαλένα Ροζάκη, Γιώργος Τσούρμας, Γιάννης Ρούσος, Δημήτρης Γαλάνης και σε ξεχωριστούς ρόλους η Πηνελόπη Πιτσούλη, η Ελένη Γερασιμίδου και ο Γιώργος Κωνσταντίνου.

Πληροφορίες: Θέατρο Άλσος, Ευελπίδων 4, Κυψέλη, Πεδίον του Άρεως, Τετάρτη-Κυριακή στις 21:00 μέχρι τις 14 Ιουλίου, Διάρκεια Παράστασης: 3 ώρες, Τιμές εισιτηρίων: 7,5 €- 70 €