Θεσσαλονίκη- Αθήνα- Κάιρο. Τρεις πόλεις σταθμοί στη ζωή  του Χρίστου Γ. Παπαδόπουλου. Η πρώτη, η πόλη που γεννήθηκε κι έζησε δουλεύοντας από κλητήρας ως διαχειριστής αποθήκης χημικών και «η πόλις» που τον ακολουθεί, η δεύτερη, η πόλη που διορίστηκε ως δάσκαλος κι έζησε δέκα χρόνια, και η τελευταία, η πόλη όπου ζει εδώ και μια δεκαετία σχεδόν και θεωρεί καρμικό του προορισμό, εργαζόμενος ως διευθυντής του Ελληνικού Πολιτιστικού Κέντρου Καΐρου.

«Η γλώσσα της φυγής», η πρώτη ποιητική του συλλογή, γράφτηκε στο μεσοδιάστημα ανάμεσα στις δύο φυγές του. Ξεκίνησε να γράφεται το 1997 όταν έφυγε από τη Θεσσαλονίκη για Αθήνα και ολοκληρώθηκε δέκα χρόνια αργότερα, λίγο πριν φύγει για το Κάιρο.

Τόποι, άνθρωποι, σχέσεις, νοσταλγία για ό,τι έφυγε, γίνονται δρόμοι που συνθέτουν το ταξίδι του στον χώρο, στο χρόνο, στη μνήμη και στην ελληνική γλώσσα, εν αναμονή του μέλλοντα στην μητρική γλώσσα των ονείρων του, τη γλώσσα της φυγής.

Τα 38 ποιήματα της συλλογής, φυλαγμένα για χρόνια στο συρτάρι του, εμπιστεύτηκε στην Μικρή  Άρκτο και κυκλοφορούν με το εξώφυλλο που επέλεξε, το ζωγραφικό έργο του Ανδρέα Γεωργιάδη από την ενότητα Διασχίζοντας τον Νείλο, να επισφραγίζει  το ταξίδι του με μια ποιητική  απεικόνιση του προορισμού στον ενεστώτα χρόνο.

Η συλλογή  τιμήθηκε με το πρώτο βραβείο στον Πανελλήνιο διαγωνισμό ποίησης «Κούρος Ευρωπού»  το 2007, με πρόεδρο της επιτροπής  βράβευσης την πανεπιστημιακό και ποιήτρια Ζωή Σαμαρά και εισηγητή τον πανεπιστημιακό Δημήτρη Κόκορη.

Ο Χρίστος Γ. Παπαδόπουλος πρωτοεμφανίστηκε ως στιχουργός το 1993 και οι στίχοι του χαρακτηρίζονται από μια ποιητική ατμόσφαιρα. Καθόλου τυχαία ο Μάνος Χατζιδάκις, το 1992,  ονόμασε έναν κύκλο τραγουδιών του σε μουσική Δ. Μαρκατόπουλου κι ερμηνεία Παντελή Θεοχαρίδη «Τα τραγούδια του χαμένου ποιητή» (Σείριος 2001). Ως στιχουργός ξεκίνησε και τη συνεργασία του με τη Μικρή Άρκτο με το βιβλίο –cd «Το φτερό του δράκου» (13 μουσικά παραμύθια) που εκδόθηκε το 2010. Ακολούθησε «Το παραμύθι της τετράγωνης λογικής», ένα αλληγορικό  παραμύθι για μικρούς και μεγάλους, το 2013.