της Δρος. Άννας Κωνσταντινίδου*

Ο Έλληνας πρωθυπουργός έκανε λάθη και μάλιστα πολλά, και το κυριότερο αυτών, ότι σε πολλές περιπτώσεις αναγκάστηκε να συμπλεύσει με την εσωκομματική του αντιπολίτευση, ώστε να την έχει σε καταστολή, γιατί πολύ απλά ήθελε να βάλει σε μία τροχιά ένα ξεχαρβαλωμένο και βιασμένο Κράτος από μία δεκαετή, οικονομική Κρίση και παράλληλα ένα Κράτος που είχε χάσει την εθνική αξιοπρέπειά της. Στόχος του ήταν η Ελλάδα και όχι το Κόμμα, για αυτό και επέλεξε τους συνεργάτες του με κριτήριο την ικανότητα και την εργασιακή εμπειρία κι όχι “άτομα του κομματικού σωλήνα”.

Και μόνο που ο Κυριάκος Μητσοτάκης άρχισε να επενδύει όχι μόνο με λόγια, αλλά με έργα στις Ένοπλες Δυνάμεις απέδειξε και αποδεικνύει εμπράκτως ότι οι “σειρήνες” ακόμα και εντός του κόμματός του που προσδοκούν μία “παρά φύσει” εκχώρηση εθνικών δικαίων στο γειτονικό μας Κράτος, απλά τον αφήνουν παγερά αδιάφορο.

Διότι εάν στόχος του Έλληνα πρωθυπουργού ήταν μία ανάλογη, κατάπτυστη Συμφωνία των Πρεσπών για το Αιγαίο, ούτε νέα οπλικά συστήματα θα αγόραζε, ούτε θα υπέγραφε αμυντικές συμφωνίες με δύο ισχυρές Δυνάμεις (τη Γαλλία και τις ΗΠΑ), ούτε μέσω των συμφωνιών αυτών θα επιδίωκε την “ανασύνταξη” της εγχώριας, αμυντικής βιομηχανίας, ούτε θα τοποθετούσε επικεφαλής των Ενόπλων Δυνάμεων και των Κλάδων τους την αφρόκρεμα των αξιωματικών, ούτε θα επιδίωκε προσέγγιση με τον Αραβικό Κόσμο, ούτε θα υπέγραφε ενεργειακές συμφωνίες, ούτε θα επένδυε στις ελληνοκυπριακές σχέσεις, ούτε θα τον εμπιστευόταν και θα τον σεβόταν η Ελληνική Διασπορά.

Ο Κυριάκος Μητσοτάκης δεν προσαρμόστηκε και δεν συντάχθηκε με τους κυβερνητικούς προκατόχους του που με άλλοθι τις μνημονιακές δεσμεύσεις μας, ουσιαστικά επιδίωξαν τον αφοπλισμό της χώρας μας. Και αυτό φάνηκε από το γεγονός ότι πριν βγει η χώρα μας από τα Μνημόνια ήδη ο Έλληνας πρωθυπουργός είχε προβεί στον στρατιωτικό επαναξοπλισμό του Κράτους μας.

Και αυτός είναι ένας από τους λόγους που πολεμάται ασύστολα το πρόσωπο, Κυριάκος Μητσοτάκης. Γιατί αυτοί που τον πολεμούν, και το δυστύχημα είναι ότι κάποιοι εξ αυτών προέρχονται από το δικό του κόμμα, έχουν χάσει τα κάθε είδους οφφίκια όλων αυτών των δεκαετιών που είχαν μάθει σε ένα Κράτος μίζας και αναξιοκρατίας που απώτερος στόχος τους ήταν, εκτός των άλλων, ο ανθελληνισμός και αφελληνισμός της Πολιτείας.

Ποιοι είναι τώρα όλοι αυτοί που πολεμούν το πρόσωπο του Κυριάκου Μητσοτάκη:

1. Προφανώς, η αξιωματική αντιπολίτευση που οι ίδιοι οι βουλευτές της σε δημόσιες δηλώσεις τους αναφέρουν, ότι έχουν τη “συνταγή” για ανάλογες Πρέσπες για το Αιγαίο. Όπως επίσης, προσδοκούν τον αφελληνισμό της Ελλάδας με την “ελληνοποίηση” μεταναστευτικών ομάδων που ζούνε στο εσωτερικό μας. Άλλωστε, συχνά βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ, σε συγκεντρώσεις μεταναστών τούς περιγράφουν τη μεταναστευτική πολιτική του κόμματός τους σε περίπτωση ανάληψης της εξουσίας,
2. Είναι πολιτικά κόμματα, κάποια εκ των οποίων προσδιορίζονται ως “πατριωτικά”, μάλιστα διεκδικώντας την ψήφο του ελληνικού λαού, εξυπηρετώντας συμφέροντα τρίτων κρατών και κυρίως της Ρωσίας. Γιατί εάν δούμε, πότε οι πολιτικές αυτές συνιστώσες του ελληνικού κατεστημένου στοχοποίησαν το πρόσωπο του πρωθυπουργού, γίνεται αντιληπτό ότι λειτουργούν ως “πράκτορες” συγκεκριμένου Κράτους και δη, της Ρωσίας. Και φυσικά, υπήρχαν Έλληνες και Ελληνίδες, μία εξ αυτών κι εγώ, που προβάλλαμε μία εξισορροπιστικη στάση στο ρωσο-ουκρανικό πόλεμο με γνώμονα ωστόσο τη διαχρονική στάση και κυρίως της τελευταίας τριετίας των ουκρανικών κυβερνήσεων απέναντι στην ιστορική μειονότητά μας στο ουκρανικό έδαφος. Αυτό, όμως, είναι τελείως διαφορετικό από τον τρόπο που οι αυτοαποκαλούμενες “πατριωτικές” συνιστώσες και μάλιστα χρησιμοποιώντας ακόμα και ευυπόληπτα άτομα του δημόσιου βίου, προσπαθούν με το μανδύα και τη βιτρίνα λέξεων που ομολογουμένως έχουν εξασθενήσει από το λεξιλόγιο του Έλληνα, με ύπουλο τρόπο να προάγουν και να “εντοιχίσουν” τη ρωσική προπαγάνδα εντός του ελληνικού κατεστημένου.
3. Είναι δημοσιογράφοι και συνιστώσες που ευαγγελίζονται μία σύμπραξη κυβερνητική, ανάλογη με αυτήν του 2015, ένα υποτιθέμενο “πατριωτικό” κόμμα με ένα αριστερό πεποιθήσεων, ώστε να είναι πιο εύκολη η εκποίηση του Αιγαίου, όπως άλλωστε έγινε το 2018, με την εκποίηση του ιστορικού ονόματος της Μακεδονίας. Και κάθε άλλο, παρά η αποχώρηση του εταίρου της τότε συγκυβέρνησης έδειχνε μία πατριωτική στάση από μέρους του, αλλά αντίθετα επιτάχυνε τις θεσμικές διαδικασίες, ώστε η Συμφωνία των Πρεσπών να κυρωθεί από το Ελληνικό Κοινοβούλιο
4. Είναι δημοσιογράφοι του αμυντικού ρεπορτάζ και οπλικές εταιρείες ξένων συμφερόντων που τόσα χρόνια διαχειρίζονταν τα οπλικά μας ζητήματα, δημιουργώντας και κυρίως μετά το νόμο του 2011, πρόβλημα στην εγχώρια αμυντική μας βιομηχανία (που αναγκαζόντουσαν εξαιτίας τους, ελληνικές ιδιωτικές και δημόσιες εταιρείες να κλείνουν, αφήνοντας χωρίς δουλειά Έλληνες πολίτες). Είναι αυτές οι εταιρείες και τα δημοσιογραφικά παπαγαλάκια τους που ο Έλληνας πρωθυπουργός μαζί με τον Αρχηγό ΓΕΕΘΑ δεν τους αφήνουν να λειτουργούν ξέφραγα σε βάρος του Έλληνα φορολογούμενου, πληρώνοντας χωρίς να γνωρίζει τι χαράτσια πληρώνει που μπαίνουν σε συγκεκριμένες τσέπες.
5. Είναι αυτοί που εκμεταλλεύονται τον πόνο του Έλληνα, που παίζουν με τα καθημερινά προβλήματά του, με τις τραγωδίες του (η λέξη παντοιοτρόπως ερμηνευόμενη), οι οποίοι όχι μόνο δεν είχαν ποτέ λύση για τα προβλήματά του, αλλά επένδυαν και επενδύουν στον πόνο του, όταν ο ελληνικός λαός καταρρακώνεται. Και φαίνεται ότι επενδύουν στον πόνο και τη διαρκή αποτυχία, γιατί λειτουργούν με “μανιφέστα” άλλων εποχών κι όχι με πρόγραμμα και σχέδιο για τη βελτίωση των συνθηκών διαβίωσής του Έλληνα πολίτη. Είναι αυτοί που έκλεισαν τις ελληνικές τράπεζες εν μια νυκτί, και εκχώρησαν τα δάνεια σε ξένα funds…που ωστόσο, με περισσό θράσος το “παίζουν” τιμητές.
6. Είναι οι εσωκομματικοί αντίπαλοι που, όταν κυβέρνησαν δεν κατόρθωσαν να δημιουργήσουν στον ελληνικό λαό συνθήκες εμπιστοσύνης στην Πολιτεία και τους Θεσμούς της.
7. Είναι οι επιστημονικοί κύκλοι που θέλουν και επιδιώκουν, ακόμα και κάποιοι που αποκαλούνται “πατριωτικοί” (αλλά παρά φύσει εμμέσως συμπράττουν (!!!) ακόμη και με μη πατριώτες) στην εκχώρηση των εθνικού, αιγαιακού αποτυπώματός μας.

Η λίστα είναι μεγάλη, και όλα τα παραπάνω είναι απλά πινελιά επισήμανσης στους κυριότερους αντιπάλους του προσώπου, Κυριάκος Μητσοτάκης. Ένας Μητσοτάκης που έχει κάνει πολλά λάθη, που έπρεπε να δώσει ακόμα μεγαλύτερη έμφαση στην καθημερινότητα τού Έλληνα πολίτη, στα δάνειά του, τις οικονομικές υποχρεώσεις του, τη διαβίωσή του, την επιβίωσή του.

Όμως, αναμφισβήτητο είναι, ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης είναι από τους πολιτικούς των τελευταίων δεκαετιών που έκανε και κάνει τα αδύνατα δυνατά, για να κοιτάζει τον Έλληνα στα μάτια, που απέδειξε ότι έχει τη θέληση να “χτίσει” ένα κατεστραμμένο από κάθε άποψη Κράτος, το οποίο παρέλαβε το 2019. Κι ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης δούλεψε για να πετύχει συνθήκες καλύτερες για τον πολίτη, φαίνεται από το γεγονός ότι τη μικρότερη αντιπολίτευση την έχει από ένα κόμμα που εκπροσωπεί το λαϊκό κίνημα, και είναι το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας…

* Η Άννα Κωνσταντινίδου είναι Ιστορικός- Διεθνολόγος, Διδάκτωρ Δημοσίου Δικαίου & Πολιτικής Επιστήμης της Νομικής Σχολής ΑΠΘ, Επιστημονική Συνεργάτιδα του ΑΠΘ, διδάσκουσα στην Ανώτερη Διακλαδική Σχολή Πολέμου (ΑΔΙΣΠΟ) και τη Σχολή Εθνικής Άμυνας (ΣΕΘΑ).