Θεμελιώδεις έννοιες και χαρακτηριστικά, όπως της πρόληψης, της κουλτούρας, της διορατικότητας, σχετίζονται σε μεγάλο βαθμό με τις Τοπικές Αυτοδιοικήσεις.

Από την προσβασιμότητα έως τις υποδομές και το περιβάλλον, η ποιότητα ζωής στην πόλη καθορίζει αντίστοιχα το επίπεδο της καθημερινής διαβίωσης του πολίτη. Ειδικά η προσβασιμότητα συνιστά ένα από τα πιο σημαντικά ζητήματα, όταν μάλιστα αναφερόμαστε σε αστικούς πολυπληθείς δήμους.

Ακούγοντας τη λέξη «προσβασιμότητα», οι περισσότεροι θεωρούν πως αφορά έναν πολύ περιορισμένο αριθμό ατόμων. Πρόκειται για συχνή παρεξήγηση και, δυστυχώς, διαμορφώνει αντίστοιχο κλίμα αδιαφορίας.

Κι όμως:

Γνωρίζετε ότι πάνω από 1.000.000 άνθρωποι στην Ελλάδα διαθέτουν αναπηρία που καθιστά προβληματική ακόμα και την απλή μετακίνησή τους από την οικία τους στο χώρο εργασίας τους;

Γνωρίζετε ότι περίπου 4.000.000 άνθρωποι ανήκουν στην κατηγορία των εμποδιζόμενων ατόμων (ανάπηροι, ηλικιωμένοι, πολύ μικρά παιδιά, γυναίκες σε κατάσταση εγκυμοσύνης, γονείς με καροτσάκια κ.ο.κ.), οι οποίοι στατιστικά υπόκεινται σε μεγάλες πιθανότητες να πάθουν κάποιο σοβαρό ατύχημα, επειδή η προσβασιμότητα στις πόλεις δεν είναι καθόλου, μα καθόλου ασφαλής;

Η αναβάθμιση, άρα, της προσβασιμότητας στις πόλεις πρέπει να αποτελεί κυρίαρχο θέμα στις ατζέντες των υποψήφιων δημάρχων και συμβούλων σε όλους τους δήμους της χώρας, ειδικά στους πιο πυκνοκατοικημένους.

Μια κοινωνία αποδεικνύει την ποιότητα του πολιτισμού της όταν είναι σε θέση να προσφέρει ένα ικανοποιητικό επίπεδο διαβίωσης σε όλους τους πολίτες της, ειδικότερα δε όταν είναι σε θέση να βοηθήσει ακόμα και τους πιο αδύναμους απ’ αυτούς. Τι επίπεδο πολιτισμού, λοιπόν, διαθέτουμε ως κοινωνία, ως χώρα, όταν αντί να παρέχουμε τις καλύτερες συνθήκες προσβασιμότητας και να παράγουμε κουλτούρα συμπερίληψης, προκειμένου να βοηθήσουμε  τους πιο αδύναμους από τους συνανθρώπους μας, απλώς αρκούμαστε στα ευχολόγια και στα «θα»;

Εχει παρέλθει πια η εποχή όπου οι τοπικοί άρχοντες νοιάζονται μονάχα για τον εξωραϊσμό των γειτονιών, για τις υποδομές ή για το φωτισμό στις πλατείες. Οι τοπικές κοινωνίες μπορούν να αποτελέσουν τους κυρίαρχους διαμορφωτές υγιούς πολιτικής κουλτούρας και κουλτούρας συμπερίληψης. Εξάλλου, η πρώτη πατρίδα μας είναι η γειτονιά μας, ο τόπος που γεννηθήκαμε, που μεγαλώσαμε, που κατοικούμε, που εργαζόμαστε…

*Ο δρ Δημήτριος Γκίκας είναι εκπαιδευτικός (φιλόλογος) Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης, κάτοχος Διδακτορικού Διπλώματος στην Πολιτική Φιλοσοφία. Εχει εκλεγεί κοινοτικός σύμβουλος στον Δήμο Καλλιθέας Αττικής, ενώ είναι αναπληρωτής πρόεδρος στο Κέντρο Εκπαίδευσης και Αποκατάστασης Τυφλών. Είναι, επίσης, συγγραφέας πολλών βιβλίων, αρθρογράφος και ραδιοφωνικός παραγωγός.

Ειδήσεις σήμερα

Νέες ταυτότητες: Πώς θα κάνουμε αίτηση στο gov.gr – Βήμα βήμα η διαδικασία

Κορoνοϊός: Έφτασε στην Ελλάδα η παραλλαγή «Pirola» – Παγώνη: Ο κόσμος πρέπει να προσέχει

Πλημμυροπαθείς: Στις 22.589 οι οριστικές αιτήσεις στην Κρατική Αρωγή, εκκρεμούν 4.840