Γράφει ο Μπάμπης Παπαπαναγιώτου

Ο πρωθυπουργός, σύμφωνα με πληροφορίες, αφού άκουσε αρκετές και αντιφατικές εισηγήσεις συνεργατών και συνομιλητών του, φέρεται να έχει καταλήξει:

1 Να παραμείνει στον σχεδιασμό του για τη διενέργεια των εκλογών το 2023. Απορρίπτοντας εισηγήσεις για άμεση προσφυγή στις κάλπες, σε μια συγκυρία κατά την οποία η δυσαρέσκεια μερίδας των πολιτών δεν έχει μετασχηματιστεί ακόμα σε απόρριψη, ο Ν. Ανδρουλάκης δεν έχει προλάβει να πατήσει στα πόδια του και ο ΣΥΡΙΖΑ παραμένει απαξιωμένος, ενώ τον Απρίλιο θα έχει βγει διχασμένος από ένα πολωτικό Συνέδριο. Ο Κ. Μητσοτάκης, εννοώντας τη θεσμική συμπεριφορά του, αλλά και πιστεύοντας ότι «έχουμε να κάνουμε ακόμα πολλά για την κοινωνία και την οικονομία», επιλέγει να επενδύσει στην πολιτική και προγραμματική υπεροχή που διαθέτει έναντι του Α. Τσίπρα και του Ν. Ανδρουλάκη. Δεν θεωρείται άνευ σημασίας, προς αυτή την κατεύθυνση, ότι αποφάσισε το εξ αναβολής το 14ο Συνέδριο της Ν.Δ. να γίνει στις 6-8 Μαΐου.

2 Η δεύτερη απόφαση που φέρεται να έχει πάρει ο πρωθυπουργός είναι να προχωρήσει σε αλλαγές. Σύμφωνα με πληροφορίες, στο τραπέζι βρίσκονται δύο κρίσιμα ζητήματα: Α) Αν ο ανασχηματισμός που θα γίνει σε χρόνο που θα αποφασίσει ο ίδιος και θα οδηγήσει στην «εκλογική κυβέρνηση» θα είναι ευρύς ή «χειρουργικός». Β) Ποιες αλλαγές θα γίνουν στο «επιτελικό κράτος», το οποίο έχει μερίδιο συμμετοχής στην ευθύνη για την κακή διαχείριση της «Ελπίδας».

Ο χιονιάς, όμως, φαίνεται πως είναι το κερασάκι στην τούρτα, καθώς κεντρικά πρόσωπα του «επιτελικού κράτους» με τη συμπεριφορά τους έχουν προκαλέσει τις αντιδράσεις και τη δυσαρέσκεια υπουργών. Χρεώνονται πλέον τον «κουρασμένο συντονισμό» της κυβέρνησης, αλλά και το μοντέλο διάρθρωσης και ελέγχου των υπουργείων, που έχει ως αποτέλεσμα δυσλειτουργίες, καθυστερήσεις, αλλά και συχνές τριβές με υπουργούς, οι οποίοι αισθάνονται να υποβαθμίζεται ο ρόλος τους. Το «επιτελικό κράτος» ως μοντέλο δεν τίθεται σε αμφισβήτηση, καθώς έχει παραγάγει πλούσιο μεταρρυθμιστικό έργο και έχει έτοιμα κι άλλα σημαντικά νομοσχέδια, τα οποία εκτιμάται πως θα ενισχύσουν την προσπάθεια του Κ. Μητσοτάκη να παραμείνει κυρίαρχος και στον κρίσιμο χώρο του Κέντρου. Ισως υπάρχουν αναδιατάξεις προσώπων και ρόλων στους κόλπους του «επιτελικού κράτους».

3 Η τρίτη απόφαση την οποία φέρεται να έχει πάρει ο Κ. Μητσοτάκης αφορά την επιμονή του στη διεκδίκηση της αυτοδυναμίας και την απεμπλοκή της Ν.Δ. από το κλίμα όξυνσης και μετατροπής της πολιτικής ζωής της χώρας σε «πολιτικό βούρκο» που επιδιώκει συνειδητά πλέον ο ΣΥΡΙΖΑ με επικεφαλής τον Π. Πολάκη. Στο πλαίσιο αυτό η Ν.Δ. δεν θα μπαίνει στο πολιτικό παιχνίδι της Κουμουνδούρου, αλλά και θα ανοίξει κανονικό «μέτωπο» με τον Ν. Ανδρουλάκη. Η οδηγία που έχει δοθεί από το Μ. Μαξίμου είναι «συνεχίζουμε να απαντάμε σε όλα», αλλά «θεσμικά και προγραμματικά», και σίγουρα «με άλλο ύφος και ήθος».

Τα ποιοτικά στοιχεία των δημοσκοπήσεων στο μικροσκόπιο του Μαξίμου

Κρίσιμο ρόλο στη λήψη αυτών των αποφάσεων έχουν παίξει και τα ποιοτικά στοιχεία μετρήσεων που έχει μελετήσει το επιτελείο του πρωθυπουργού. Σύμφωνα με αυτά:

• Ο ΣΥΡΙΖΑ «έχει κριθεί οριστικά και αρνητικά». Υπ’ αυτήν την έννοια δεν είναι ο βασικός αντίπαλος της κυβέρνησης. Βασικός αντίπαλος της κυβέρνησης παραμένει «ο κακός εαυτός της» και τα δικά της λάθη. Τα οποία όμως, εφόσον διορθώνονται, ανανεώνουν και την εμπιστοσύνη ή την ανοχή της «κρίσιμης μάζας», η οποία διαμορφώνει το εκλογικό αποτέλεσμα.
• Ο Ν. Ανδρουλάκης, ο οποίος ειδικά στην πρώτη περίοδο μετά την εκλογή του έτυχε ευμενούς αποδοχής, αρχίζει να μεταμορφώνει το ΚΙΝ.ΑΛ. σε κάτι που μοιάζει «ΣΥΡΙΖΑ Light». Κάτι που έρχεται σε ευθεία σύγκρουση με τις κυρίαρχες τάσεις στο εκλογικό -και όχι το δημοσκοπικό- σώμα του. Οι ποιοτικές μετρήσεις δείχνουν, π.χ., ότι οι ψηφοφόροι του ΚΙΝ.ΑΛ. (2019), στο ερώτημα «αν θα ήμασταν καλύτερα ή χειρότερα με κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ», μόλις το 3,3% απαντά «καλύτερα» και το 52,2% λέει «χειρότερα». Η συντριπτική πλειοψηφία των ψηφοφόρων του ΚΙΝ.ΑΛ. διαφωνεί καθέτως με τη διεξαγωγή πρόωρων εκλογών, ενώ μόλις το 25% επιθυμεί κυβέρνηση συνεργασίας με τον ΣΥΡΙΖΑ.
• Ενδιαφέρον είναι επίσης το εύρημα ότι ποσοστό άνω του 40% των ψηφοφόρων του ΚΙΝ.ΑΛ. απαντά «Ν.Δ.» στο ερώτημα «ποιο άλλο κόμμα θα μπορούσατε να ψηφίσετε». Είναι προφανές ότι αυτή η θεμελιώδης αντίφαση της πολιτικής του Ν. Ανδρουλάκη -άλλα να επιθυμεί η εκλογική βάση του κι αλλού να στρίβει το καράβι- οδηγείται σε αδιέξοδο, το οποίο επί του παρόντος καλύπτεται από ένα μεταξωτό δημοσκοπικό πέπλο. Ομως, εκτός από διακηρύξεις, υπάρχουν πλέον δείγματα γραφής από τη νέα ηγεσία του ΚΙΝ.ΑΛ. Το «ναι» στην πρόταση μομφής του ΣΥΡΙΖΑ χέρι-χέρι με το «όχι» στις εκλογές παραμένει ανυπέρβλητη αντίφαση. Η έμμεση κάλυψη του Π. Πολάκη διά των «ίσων αποστάσεων», όπως και η πλήρης αφωνία του ΚΙΝ.ΑΛ. για τη Novartis, δεν στερούνται πολιτικό φορτίο και «σημαινόμενα».

Στήριξη μεσαίας τάξης, κεντρώες μεταρρυθμίσεις

Υπέρ της στρατηγικής στην οποία καταλήγει ο Κ. Μητσοτάκης συνηγορούν κι άλλοι δύο παράγοντες. Δεδομένης της ανύπαρκτης ανταπόκρισης στην πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ για «προοδευτική διακυβέρνηση» -και το ΚΙΝ.ΑΛ. επιμένει στο όχι-, αλλά και του ότι η πρόταση του Ν. Ανδρουλάκη για «σοσιαλδημοκρατική κυβέρνηση» αφορά το απώτατο μέλλον, ουσιαστικά η μόνη πρόταση διακυβέρνησης που υπάρχει είναι η αυτοδυναμία.

Κάτι που ενισχύεται και από τη διεθνή συγκυρία με χαρακτηριστικότερο παράδειγμα τη θεαματική νίκη του σοσιαλιστή Αντόνιο Κόστα στην Πορτογαλία. Ο Πορτογάλος πρωθυπουργός, ακολουθώντας μια κεντρώα αναπτυξιακή πολιτική με πλοηγό την κοινή λογική και αφού είχε ταλαιπωρηθεί από τη συνεργασία με τα δύο κόμματα της Πορτογαλικής Αριστεράς, ζήτησε και πήρε αυτοδυναμία.

Ο δεύτερος παράγων είναι ότι η προοπτική έχει πλεονεκτήματα για την κυβέρνηση και προβλήματα για την αντιπολίτευση. Τον Αύγουστο το ΔΝΤ θα έχει φύγει και οριστικά και τυπικά από την Ελλάδα, με αποπληρωμένα όλα τα δάνειά του. Ενώ το καθεστώς ενισχυμένης εποπτείας μετράει αντίστροφα, δημιουργώντας μεγαλύτερο χώρο για την άσκηση κοινωνικής πολιτικής.

Διεκδικώντας τη διατήρηση και την ενίσχυση της ηγεμονίας του και στον χώρο του Κέντρου, ο Κ. Μητσοτάκης αναμένεται να τονώσει ακόμα περισσότερο το κοινωνικό προφίλ της κυβέρνησής του, αυξάνοντας το μέρισμα της ανάπτυξης που θα επιστρέφεται στη μεσαία τάξη. Και ταυτοχρόνως, θα ενταθεί η μεταρρυθμιστική δράση, που έχει κοινωνικά και «δικαιωματικά» χαρακτηριστικά. Ετσι, τις επόμενες μέρες αναμένεται να παρουσιαστούν δύο κρίσιμα νομοσχέδια: Το Εθνικό Σχέδιο για τα Δικαιώματα των ΑμεΑ και το Εθνικό Σχέδιο για την Ισότητα των Φύλων.

Ακολούθησε το eleftherostypos.gr στο Google News και μάθε πρώτος όλες τις ειδήσεις

Ειδήσεις σήμερα

Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, ανά πάσα στιγμή στο EleftherosTypos.gr