Επομένως, ο σχεδιασμός του Μεγάρου Μαξίμου κινείται σε δύο φάσεις: Στο πώς θα πετύχει υψηλό ποσοστό την Κυριακή των εκλογών ώστε το αποτέλεσμα αυτό να λειτουργήσει ως βάση για να πετύχει αυτοδυναμία στις δεύτερες εκλογές που θα γίνουν με το σύστημα της ενισχυμένης αναλογικής που ψηφίστηκε από την παρούσα κυβέρνηση και προβλέπει μπόνους εδρών στο πρώτο κόμμα.

Η απλή αναλογική η οποία είχε ψηφιστεί από τον Αλέξη Τσίπρα προκειμένου να εμποδίσει την επανεκλογή του Κυριάκου Μητσοτάκη, τώρα μπορεί να λειτουργήσει τελικά σε βάρος του ΣΥΡΙΖΑ καθώς θα υποχρεωθεί να μπει σε δεύτερες εκλογές, έχοντας χάσει, σύμφωνα με τις τωρινές δημοσκοπήσεις, με μεγάλη διαφορά από τη Ν.Δ. και βλέποντας το ΠΑΣΟΚ να τον πλησιάζει.

Με αυτόν τον τρόπο, τα διλήμματα για τους ψηφοφόρους θα είναι ευκρινή στην περίπτωση της Ν.Δ., που θα θέσει την ανάγκη να υπάρξει κυβέρνηση, ενώ ο ΣΥΡΙΖΑ δεν μπορεί να ελπίζει ούτε στο σενάριο της προοδευτικής διακυβέρνησης στην «πρώτη κάλπη» αλλά και δεν θα μπορεί να συγκρατήσει τους απογοητευμένους ψηφοφόρους του για το εκλογικό αποτέλεσμα της δεύτερης κάλπης.

Ο «χάρτης»

Ο «Ε.Τ.» της Κυριακής  αναλύει τους συγκριτικούς πίνακες των δημοσκοπήσεων και τα σενάρια για την κατανομή των εδρών όπως τα συγκέντρωσε και επεξεργάστηκε ο εκλογικός αναλυτής Πάνος Σταθόπουλος προκειμένου να αποτυπωθεί πλήρως ο χάρτης των επόμενων εκλογικών αναμετρήσεων.

Σύμφωνα λοιπόν με τον μέσο όρο των έξι δημοσκοπήσεων η Ν.Δ. προηγείται με διψήφια διαφορά (10,6%) έναντι του ΣΥΡΙΖΑ (31,9% αντί 21,3%). Δηλαδή έχει διευρύνει το προβάδισμά της από τη διαφορά 8,3% που καταγράφηκε στις τελευταίες εκλογές του 2019 παρά το γεγονός ότι η κυβέρνηση έχει περάσει σκληρές δοκιμασίες για τη διαχείριση της πανδημίας και την αντιμετώπιση των οικονομικών συνεπειών της. Οι ίδιες δημοσκοπήσεις εμφανίζουν το ΚΙΝΑΛ με μέσο ποσοστό 12,7% αλλά η διαφορά του από τον ΣΥΡΙΖΑ έχει περιοριστεί στις 8,6 μονάδες.

Τα υπόλοιπα τρία κοινοβουλευτικά κόμματα (ΚΚΕ, Ελληνική Λύση και Μέρα 25) δεν διαφέρουν σημαντικά από το ποσοστό που είχαν καταγράψει το 2019 ενώ δεν εμφανίζεται κάποιο άλλο κόμμα με πιθανότητα να υπερβεί το 3% διεκδικώντας κοινοβουλευτικές έδρες.

Η αδιευκρίνιστη ψήφος στις ίδιες έρευνες καταγράφεται υψηλά στο 16,5%. Επομένως, με την κλασική αναγωγή που αφαιρεί την αδιευκρίνιστη ψήφο, με τα σημερινά δεδομένα, υπολογίζονται τα ποσοστά που εμφανίζονται στον πίνακα υπολογισμού εδρών με την απλή αναλογική που θα ισχύει στις επόμενες εκλογές.

Κατά συνέπεια, περίπτωση αυτοδυναμίας στις πρώτες εκλογές, δεν υπάρχει, καθώς η Ν.Δ. με ποσοστό 38,2% που προκύπτει από την αναγωγή των τωρινών δημοσκοπήσεων χωρίς την αδιευκρίνιστη ψήφο θα διαθέτει 124 έδρες. Ενδεχομένως το μόνο ρεαλιστικό κυβερνητικό σχήμα που θα μπορούσε να προκύψει θα ήταν η συνεργασία Ν.Δ. και ΚΙΝΑΛ που θα απέδιδε 173 κοινοβουλευτικές έδρες.

Δεν είναι ρεαλιστικό

Εναλλακτικό σενάριο ουσιαστικά δεν υπάρχει, αφού στο όνομα της «προοδευτικής διακυβέρνησης» (που θα ήθελε ο ΣΥΡΙΖΑ) το άθροισμα εδρών ΣΥΡΙΖΑ και ΚΙΝΑΛ είναι 131 και θα έπρεπε να συνυπολογίσει κανείς τις 20 έδρες του ΚΚΕ για να φτάσουμε στο 151 οριακά. Αυτό όμως δεν είναι ρεαλιστικό κυβερνητικό σχήμα, όχι μόνο γιατί δεν θα συμμετείχε το ΚΚΕ όπως γνωρίζουμε, αλλά κυρίως γιατί δεν θα έβρισκε σύμφωνους τους ψηφοφόρους του ΚΙΝΑΛ. Στην πραγματικότητα, η ηγεσία του ΚΙΝΑΛ δεν θα μπορούσε ούτε θεωρητικά να ενδιαφερθεί για αυτό το σενάριο, δεδομένου ότι, όπως καταγράφεται σαφώς στις δημοσκοπήσεις, οι ψηφοφόροι του ΚΙΝΑΛ αν ήταν να διαλέξουν ανάμεσα στη Ν.Δ. και τον ΣΥΡΙΖΑ, θα ήταν πολύ πιο κοντά στην πρώτη.

Αυτή είναι και η παγίδα της απλής αναλογικής για τον κ. Τσίπρα καθώς το βασικό του αίτημα για προοδευτική διακυβέρνηση δεν μπορεί να υπάρξει με βάση τους συσχετισμούς των κομμάτων. Πολύ απλά, ο σχηματισμός της κυβέρνησης περνά αποκλειστικά από το πρώτο κόμμα που σύμφωνα με όλες τις δημοσκοπήσεις θα είναι, με σημαντική διαφορά από το δεύτερο, η Νέα Δημοκρατία.

Επιπλέον δεν θα απαιτούσε κανείς από το ΚΙΝΑΛ να μπει σε λογική συμμαχικής διακυβέρνησης με τη Ν.Δ., εγκαταλείποντας νωρίς τη λεγόμενη «αυτόνομη» πορεία του, οπότε η επανάληψη των εκλογών θα είναι μάλλον αυτονόητη. Στην περίπτωση αυτή, αν τα κόμματα λάμβαναν θεωρητικά τα ίδια ακριβώς ποσοστά, αλλά με τον νέο πλέον εκλογικό νόμο, η Ν.Δ. θα μπορούσε να φτάσει στις 151 έδρες, όπως φαίνεται και από τον πίνακα με τα όρια αυτοδυναμίας που δημοσιεύονται.

Ωστόσο η εμπειρία τέτοιων επαναληπτικών περιπτώσεων μας λέει ότι το πιθανότερο θα ήταν να μεταβληθεί και η εκλογική συμπεριφορά μεταξύ της πρώτης και της δεύτερης κάλπης. Στην περίπτωση δηλαδή επανάληψης των εκλογών θα πρέπει να συνυπολογίσει κανείς ενδεχόμενη νέα συμπεριφορά που πιθανότατα θα οδηγούσε σε ενίσχυση των δύο προπορευμένων κομμάτων εις βάρος των υπόλοιπων, όπως ενδεικτικά καταγράφεται στον πίνακα με την εφαρμογή του εκλογικού νόμου που αποδίδει μπόνους στο πρώτο κόμμα και θα εφαρμοστεί στις μεθεπόμενες εκλογές.

Επιπλέον, δεν μπορεί να αποκλειστεί αλλαγή συσχετισμών μεταξύ ΣΥΡΙΖΑ και ΚΙΝΑΛ καθώς ο Νίκος Ανδρουλάκης θα επιχειρήσει να πάρει μεγαλύτερο μερίδιο ψηφοφόρων του ΣΥΡΙΖΑ ώστε να έχει ισχυρότερη φωνή την επόμενη μέρα στον χώρο.

Αλλωστε μετά την εκλογή του στην ηγεσία του ΚΙΝΑΛ οι δημοσκοπήσεις έδειξαν μία τάση υποστήριξης του τρίτου κοινοβουλευτικού κόμματος της χώρας. Δημοσιεύθηκαν συνολικά έξι έρευνες οι οποίες έδειξαν ότι το ΚΙΝΑΛ ξεκολλούσε από τα ποσοστά της τάξης του 6% που λάμβανε σταθερά σε όλη τη μετεκλογική περίοδο και σε ορισμένες περιπτώσεις διπλασίαζε το ποσοστό της πρόθεσης ψήφου που του αναλογούσε. Πώς προέκυπτε όμως αυτός ο διπλασιασμός του Κινήματος Αλλαγής; Σύμφωνα με όλες τις έρευνες που παρουσιάζονται εδώ, αν θεωρήσουμε πάνω-κάτω μία αύξηση του ΚΙΝΑΛ κατά 6%, το 3% (η μισή αύξηση δηλαδή) προέρχεται από τον ΣΥΡΙΖΑ, 1,5% προέρχεται από τη Ν.Δ. και 1,5% από τα υπόλοιπα κόμματα και την αδιευκρίνιστη στάση (αναποφάσιστοι, αποχή, άκυρο, λευκό).

Βεβαίως, η συνέχεια θα δείξει αν το ΚΙΝΑΛ θα μπορέσει να σταθεροποιηθεί στα διψήφια ποσοστά που του έδωσαν αυτές οι πρώτες δημοσκοπήσεις της νέας περιόδου, γεγονός που θα εξαρτηθεί κατά τα φαινόμενα κυρίως από ένα κομμάτι ψηφοφόρων του ΣΥΡΙΖΑ που δεν ταυτίζονται ιδιαίτερα μαζί του, έχουν μάλλον απογοητευθεί από την αλλοπρόσαλλη αντιπολιτευτική τακτική του (με πρόσφατο παράδειγμα το αίτημα για εκλογές εν μέσω ενός τεράστιου νέου κύματος διάδοσης της πανδημίας) και θα τους ενδιέφερε μία πιο αξιόπιστη πολιτική παρουσία στον χώρο της Κεντροαριστεράς.

Εάν επιβεβαιωθεί το πιθανό σενάριο στις δεύτερες κάλπες, η Ν.Δ. να αυξήσει περαιτέρω το ποσοστό της, καθώς το δίλημμα θα είναι κυβέρνηση ή περιπέτειες, τότε με το σύστημα της ενισχυμένης αναλογικής οι έδρες που θα μπορούσε να εξασφαλίσει η Νέα Δημοκρατία θα έφταναν τουλάχιστον στα σημερινά επίπεδα των 158 εδρών.