Στους δύο μήνες που απέχουν από το τελευταίο Eurogroup της άνοιξης θα πρέπει το οικονομικό επιτελείο να κλείσει -επιτέλους- τη δεύτερη αξιολόγηση, να οριστικοποιηθούν τα πρόσθετα μέτρα (θετικά και αρνητικά) που δεσμεύτηκε να εφαρμόσει από το 2019 και μετά και στη συνέχεια θα πρέπει να περιμένει να ληφθούν αποφάσεις από το Συμβούλιο των υπουργών Οικονομικών της ευρωζώνης και για τα πρωτογενή πλεονάσματα μετά το 2018 αλλά και για την ελάφρυνση του χρέους.

Συνεπώς τόσο η δεύτερη αξιολόγηση όσο και τα πρόσθετα μέτρα για το 2019 θα πρέπει να κλείσουν το αργότερο μέχρι και το τέλος Απριλίου. Τότε μόνο θα υπάρχει περιθώριο για τη διαβούλευση σε επίπεδο υπουργών Οικονομικών της ευρωζώνης για χρέος και πρωτογενή πλεονάσματα ώστε να οδηγηθούμε σε συνολική συμφωνία και εκταμίευση δόσης στην Ελλάδα. Τούτο δε, αν και το ΔΝΤ έχει διαβεβαιώσει για τη συμμετοχή του στο ελληνικό πρόγραμμα. Στο μεταξύ, κάτι που φαίνεται να έχουν λησμονήσει στο οικονομικό επιτελείο είναι ότι η πρόβλεψη για ρυθμό ανάπτυξης 2,7% του ΑΕΠ το 2017 δεν είναι αυτόματα υλοποιήσιμη αλλά έχει προϋποθέσεις. Εχοντας χάσει οριστικά το πρώτο τρίμηνο (το οποίο μάλλον θα… συνεχίσει την ύφεση που καταγράφηκε το 2016), το δεύτερο τρίμηνο του χρόνου θα κρίνει και το ρυθμό ανάπτυξης όλης της χρονιάς.

Σημειωτόν

Η ανάπτυξη αυτή, δυστυχώς ή ευτυχώς, συνδέεται ευθέως με τη συνέχιση της χρηματοδότησης από το πρόγραμμα και τη σταδιακή επιστροφή της οικονομίας στην κανονικότητα. Μέχρι στιγμής όμως το μόνο που βιώνουμε είναι μια αέναη διαπραγμάτευση με ρυθμούς σημειωτόν και συνεχείς ανανεώσεις της ημερομηνίας ολοκλήρωσης αφού και το Eurogroup της μεθεπόμενης Δευτέρας θα αναλωθεί σε μια ανασκόπηση για το πρόγραμμα της Ελλάδας. Παρά τις εκατέρωθεν δηλώσεις περί «προόδου», το 10ήμερο των απευθείας διαπραγματεύσεων που είχαμε στην Αθήνα απέδειξε ότι οι διαπραγματεύσεις συνεχίζονται με όλα τα θέματα να παραμένουν ανοιχτά.

Η πρώτη εβδομάδα των διαπραγματεύσεων σημαδεύτηκε από μια πολεμική ρητορική στελεχών της κυβέρνησης κατά του ΔΝΤ που προκάλεσε έντονες αντιπαραθέσεις πίσω από τις κλειστές πόρτες των αιθουσών του ‘Hilton».

Στα άκρα με Βελκουλέσκου

Η κόντρα κορυφώθηκε στη συνάντηση της περασμένης Κυριακής κατά τη συζήτηση του εργασιακού, όταν η κ. Βελκουλέσκου ανακοίνωσε ότι η ομάδα της θα αποχωρήσει την Τρίτη. Σύμφωνα με πληροφορίες, δικαιολόγησε την απόφασή της λέγοντας ότι οι διαπραγματεύσεις βρίσκονται σε αδιέξοδο, αφού η ελληνική πλευρά δεν επιθυμεί να υλοποιήσει τις δεσμεύσεις που ανέλαβε στο Eurogroup της 20ής Φεβρουαρίου.

Η μυστική παρέμβαση του Γάλλου επιτρόπου Πιερ Μοσχοβισί, o οποίος απευθύνθηκε σε όλες τις πλευρές (έγινε συνάντηση και με τον Γερμανό υπουργό Οικονομικών Βόλφγκανγκ Σόιμπλε) έσωσε την κατάσταση στο παρά πέντε της αναχώρησης του ΔΝΤ αλλά και των υπόλοιπων θεσμών από την Αθήνα. Στις τρεις μέρες που ακολούθησαν, από την Τρίτη μέχρι και την Πέμπτη, ανακοινώθηκε από την ελληνική πλευρά ότι έκλεισε ο εξωδικαστικός μηχανισμός για τις επιχειρήσεις και το δημοσιονομικό κενό του 2018. Την Πέμπτη το απόγευμα τα δυο αυτά θέματα «ξανάνοιξαν» από τα ίδια στελέχη του οικονομικού επιτελείου, τα οποία εξηγούσαν ότι και στα δύο θέματα υπάρχει μικρή απόσταση που θα κλείσει σύντομα.

Στο εργασιακό, παρά τον κατευνασμό που υπήρξε με την παρέμβαση των Βρυξελλών, το θέμα παραμένει ορθάνοιχτο, με τις δύο πλευρές να έχουν πολύ μεγάλη απόσταση, η οποία απαιτεί πολύ μεγάλες υποχωρήσεις από την ελληνική πλευρά για να καλυφθεί.

Πίεση για τα πρόσθετα, αντίδραση στα αντίμετρα

Στο νέο τεράστιο κεφάλαιο των πρόσθετων μέτρων ύψους 3,6 δισ. ευρώ που θα εφαρμοστούν από το 2019 και μετά υπάρχουν μεγάλες διαφορές και στα περιοριστικά αλλά και στα θετικά μέτρα που θα εφαρμοστούν. Το οικονομικό επιτελείο διατηρεί ακόμη ελπίδες ότι ο λογαριασμός θα μειωθεί στο 1,7%, αν πειστεί το ΔΝΤ να βελτιώσει τις προβλέψεις του για την ελληνική οικονομία. Επί της ουσίας το οικονομικό επιτελείο έχει δεχθεί τη μείωση του αφορολόγητου ορίου από το 2019 κοντά στα 6.000 ευρώ και διαπραγματεύεται οι μειώσεις των συντάξεων, που θα ξεκινήσουν από το 2020, να γίνουν σταδιακά σε έναν ορίζοντα 3-4 ετών. Τα ΔΝΤ θέλει περικοπή των συντάξεων σε μία δόση.

Στα αντίμετρα υπάρχουν αντιδράσεις στη μείωση του εξαιρετικά αποδοτικού ΕΝΦΙΑ, συζητούν τις μειώσεις του ΦΠΑ και απορρίπτουν ελαφρύνσεις σε συνταξιούχους και αγρότες ως επιδοματικές.

Το ΔΝΤ επιμένει το δημοσιονομικό περιθώριο που θα πιστοποιηθεί να διατεθεί για μείωση των φορολογικών συντελεστών σε φυσικά και νομικά πρόσωπα και μείωση των ασφαλιστικών εισφορών.

Οι ολέθριες συνέπειες της καθυστέρησης

Αν παρ’ όλα αυτά η κυβέρνηση ακολουθεί την προσφιλή παρελκυστική τακτική της και η συμφωνία δεν έρθει μέχρι και το τέλος Μαΐου, τότε θα έχει χάσει ήδη πολλά περισσότερα από όσα περιμένει να κερδίσει:

-Η ποσοτική χαλάρωση είναι αμφίβολο αν θα διατηρηθεί και μετά το καλοκαίρι, αν συνεχιστεί η αύξηση του ευρωπαϊκού πληθωρισμού.

-Αν μέχρι τον Μάιο η Γερμανία δεν δει προοπτικές συμφωνίας, θα κατεβάσει ρολά μέχρι και τις εθνικές εκλογές τον Σεπτέμβριο.

-Σε καθαρά δημοσιονομικούς όρους η Ελλάδα θα χρειαστεί τον Απρίλιο 1,8 δισ. ευρώ για να πληρώσει ομόλογα που παρακρατά η ΕΚΤ, τα οποία θα εξασφαλίσει από τα ταμειακά διαθέσιμα και τους φόρους.

-Τον Ιούλιο όμως θα χρειαστεί περίπου 6,3 δισ. ευρώ για να καλύψει υποχρεώσεις χρέους, μεταξύ των οποίων ομόλογα ύψους 4 δισ. ευρώ της ΕΚΤ, 2 δισ. ευρώ από το τριετές ομόλογο του 2014 και 500 εκατ. ευρώ προς το ΔΝΤ. Ακόμη και αν όλα πάνε καλά και τα χρήματα βρεθούν από φόρους, θα βιώσουμε ξανά την πιστωτική ασφυξία του 2015.

ΤΑΣΟΣ ΔΑΣΟΠΟΥΛΟΣ

Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου της Κυριακής