Μπορεί ο Κυριάκος Μητσοτάκης να πήρε τελικά την απόφαση να μη συστήσει εξεταστική επιτροπή για το πρώτο εξάμηνο της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ- ΑΝ.ΕΛ., υποστηρίζοντας ότι η περίοδος αυτή κρίθηκε πολιτικά στις εκλογές του Ιουλίου, ο διάλογος όμως στον ΣΥΡΙΖΑ δείχνει ότι η περίοδος αυτή δεν έχει κριθεί εσωκομματικά. Ισως και να έχουν δίκιο αυτοί που σήμερα υποστηρίζουν ότι καλά έκανε ο Μητσοτάκης και δεν έκανε εξεταστική διότι τότε θα συσπείρωνε τον ΣΥΡΙΖΑ γύρω από τον Αλ. Τσίπρα, ίσως και όχι καθώς αν έβγαιναν στο προσκήνιο όσα ξέρουν οι «σύντροφοι» του ΣΥΡΙΖΑ και χτυπούν ο ένας τον άλλον με υπονοούμενα και «μπηχτές», τότε ουδείς γνωρίζει ποια θα ήταν η κατάσταση σήμερα στην αξιωματική αντιπολίτευση.

Το βέβαιο είναι πως είτε στην Ελλάδα κόστισε 30-35 δισ. ευρώ όπως είχε πει ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Σάκης Παπαδόπουλος είτε 47 δισ. ευρώ όπως είπε ο διοικητής της ΤτΕ Γιάννης Στουρνάρας στη συνέντευξη Τύπου του βιβλίου των Ελ. Βαρβιτσιώτη-Βικ. Δενδρινού «Τελευταία μπλόφα» είτε 100 δισ. ευρώ που είχε πει ο επικεφαλής του ESM Κλάους Ρέγκλινγκ είτε 200 δισ. ευρώ που είχε υποστηρίξει ο πρώην επικεφαλής του EWG Τόμας Βίζερ είτε 86 δισ. ευρώ που δήλωσε ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Γιάννης Δέδες (σ.σ.: ήταν μάλλον η τελευταία απόπειρα κοστολόγησης), που παραδέχθηκε τα μεγάλα λάθη που δεν παραδέχεται σήμερα η Κουμουνδούρου, το ζήτημα «καίει» τον ΣΥΡΙΖΑ και η επιλογή του κ. Τσίπρα να «πνίξει» τις φωνές της αυτοκριτικής λειτουργεί μάλλον στην αντίθετη κατεύθυνση από αυτή που επιθυμεί ο ίδιος.

Η ελληνική κοινή γνώμη έχει στη διάθεσή της δύο βιβλία (την «Τελευταία μπλόφα» των Βαρβιτσιώτη-Δενδρινού, τους «Ενήλικους στο δωμάτιο» του Γ. Βαρουφάκη, το βιβλίο στο οποίο στηρίχθηκε και η πολυσυζητημένη ταινία του Κ. Γαβρά), τις εκμυστηρεύσεις Ευρωπαίων ηγετών, όπως του πρώην προέδρου της Γαλλίας Φρανσουά Ολάντ που έχει γράψει ότι ο Ρώσος πρόεδρος του τηλεφώνησε για να του πει ότι η Ελλάδα ζητά να τυπώσει η Ρωσία δραχμές και τον ΣΥΡΙΖΑ να λέει «ήμασταν άπειροι, αλλά καλά τα πήγαμε τελικά» για να διαμορφώσει άποψη.

Παράλληλα όμως:

› Βλέπει τον Γ. Δραγασάκη να δηλώνει ότι ήταν λάθος η τοποθέτηση του Γιάνη Βαρουφάκη στη θέση του υπουργού Οικονομικών τον Ιανουάριο του 2015, βάλλοντας εμμέσως πλην σαφώς εναντίον του Αλέξη Τσίπρα, του οποίου -κατά δήλωσή του- ο Γιάνης Βαρουφάκης ήταν προσωπική επιλογή.

› Βλέπει τον Νίκο Βούτση να παραδέχεται ότι ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν άπειρος για να αναλάβει την κυβέρνηση το 2015 και παράλληλα να επιβεβαιώνει ότι ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν διχασμένος το 2014 για το αν έπρεπε ή όχι να ρίξει την κυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου με αφορμή την προεδρική εκλογή ή -όπως δημοσίως παραδέχθηκε ο ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Στέλιος Κούλογλου- έπρεπε να αφήσουν τον Σαμαρά να «κάνει τη βρόμικη δουλειά», δηλαδή να κλείσει τη δεύτερη αξιολόγηση και μετά να πάνε σε εκλογές, που ούτως ή άλλως θα τις κέρδιζε ο ΣΥΡΙΖΑ…

Βλέπει τον τέως υπουργό Οικονομικών Ευκλείδη Τσακαλώτο να ρίχνει νερό στον μύλο της αυτοκριτικής επιβεβαιώνοντας επί της ουσίας και τους τρεις προαναφερθέντες, βλέπει τον Πάνο Σκουρλέτη κάθε λίγο και λιγάκι να ζητά διαδικασία αποτίμησης της κυβερνητικής περιόδου, όπως ζητά και ο Νίκος Φίλης με τη σημερινή του συνέντευξη στον Ελεύθερο Τύπο της Κυριακής. Βλέπει και τον έμπειρο και ελαφρώς μεροληπτικό υπέρ του κ. Τσίπρα, Αλέκο Φλαμπουράρη, να βγαίνει στην τηλεόραση και να λέει ότι δεν χρειάζεται να υπάρξει καμία αυτοκριτική στον ΣΥΡΙΖΑ, όλα καλά είναι και το ζητούμενο είναι η αναδιοργάνωση για να γυρίσουν ξανά -όσο πιο σύντομα γίνεται- στην εξουσία.

Τέλος, η κοινή γνώμη βλέπει και τον κ. Τσίπρα να απειλεί ότι «θα μιλήσει με διευθύνσεις και ονόματα για το εξάμηνο του 2015». Προφανώς επειδή είναι πολύ εκνευρισμένος που η συζήτηση αυτή αφενός διχάζει το κόμμα του, αφετέρου τον φοβίζει και λίγο καθώς υπάρχει πάντα το ενδεχόμενο να αναδειχθούν οι ευθύνες του με αφετηρία το εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ και ας παραγράφηκαν μετά από δύο εκλογικές αναμετρήσεις.

Ποιον όμως απείλησε ο κ. Τσίπρας; Τον κ. Βαρουφάκη; Ο κ. Βαρουφάκης είχε ήδη γίνει στόχος από τον επίσημο και τον ανεπίσημο ΣΥΡΙΖΑ από τον Ιούλιο του 2015 και μετά σε μία προσπάθεια της Κουμουνδούρου και του πρώην Μαξίμου να βγει «λάδι» ο αρχηγός. Το αποτέλεσμα ήταν να μπει στη Βουλή ως αρχηγός κόμματος στις εκλογές της 7ης Ιουλίου.

Τους «συντρόφους» του στον ΣΥΡΙΖΑ που έπαιρναν μαζί τις αποφάσεις, τότε; Τους Ευρωπαίους εταίρους που τον πίεζαν στις διαπραγματεύσεις; Ο κ. Τσίπρας δεν πρόκειται να κάνει πράξη την… απειλή του, λένε αυτοί που τον γνωρίζουν. Και ο λόγος είναι πως αν το κάνει, τότε κινδυνεύει να ωθήσει και άλλους πρωταγωνιστές της περιόδου να γράψουν και αυτοί το δικό τους βιβλίο, το δικό τους άρθρο ή να δώσουν τις δικές τους συνεντεύξεις για το τι συνέβη στη διαπραγμάτευση του α’ εξαμήνου του 2015 και ο κ. Τσίπρας να εκτεθεί.

Οπως εκτίθεται σήμερα που βγαίνει με το γνωστό του ύφος και λέει ότι βρήκε άδεια ταμεία τον Ιανουάριο του 2015 -και αυτός και ο κ. Σκουρλέτης και πολλοί άλλοι- όταν γνωρίζει ότι τα ταμεία είχαν πάνω από 26 δισ. ευρώ αλλά ξοδεύτηκαν μέχρι τον Ιούλιο σε μισθούς, συντάξεις, lobbying και ποιος ξέρει τι… άλλο. Και καθώς ήμασταν ακόμα μία οικονομία που περίμενε τις εκταμιεύσεις του προγράμματος για να συνεχίσει, εφόσον ο ΣΥΡΙΖΑ πήρε απόφαση πως δεν υπάρχει πρόγραμμα, πήρε και το κόστος να μην υπάρχουν και δόσεις. Αυτή είναι η πραγματικότητα.

Οπως εκτίθεται και όταν ο πρώην υπουργός Δημήτρης Μάρδας βγαίνει και δηλώνει δημοσίως ότι στο Υπουργικό Συμβούλιο που ακολούθησε του δημοψηφίσματος, εκεί που ο κ. Τσίπρας είπε ότι έχουμε δύο δρόμους, χρεοκοπία ή νέο Μνημόνιο, ανάμεσα σε αυτούς που ρωτούσαν αν υπάρχει δυνατότητα να γίνει το «ντου» στο Νομισματοκοπείο ήταν και ο ίδιος ο πρώην πρωθυπουργός…

Διχάζει και η επιλογή στροφής στη σοσιαλ-δημοκρατία

Στον μετεκλογικό ΣΥΡΙΖΑ η συζήτηση για τις ευθύνες του α’ εξαμήνου του 2015 αλλά και γενικότερα για την περίοδο της διακυβέρνησης δεν πρόκειται να τελειώσει όσο δεν γίνεται συντεταγμένα και όσο η ηγεσία προσπαθεί να την αποφύγει, «λασπώνοντας» μάλιστα ως υπονομευτές όσους τη θεωρούν αναγκαία.

Δεν είναι όμως μόνο το παρελθόν που διχάζει. Διχάζει και το μέλλον. Διχάζει η επιλογή του κ. Τσίπρα να επιχειρεί να μεγαλώσει τον ΣΥΡΙΖΑ με χιλιάδες νέα μέλη χωρίς όρους και κριτήρια, η επιλογή να στρίψει το τιμόνι προς το Κέντρο με σκοπό να τον μεταστρέψει στη σοσιαλδημοκρατία, δηλαδή σε ΠΑΣΟΚ του 2020. Ιδού τι γράφει, μεταξύ άλλων, το μέλος της Πολιτικής Γραμματείας και των «53+» Πάνος Λάμπρου (φωτό κάτω), δείχνοντας ότι η συζήτηση περί «πασοκοποίησης» δεν είναι ένα εύρημα των δημοσιογράφων και των ΜΜΕ, όπως λένε κάποια στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ. Στην εφημερίδα «Εποχή», σε άρθρο που αναπαρήχθη και στην ιστοσελίδα των «53+» commonality.gr, ο Πάνος Λάμπρου, μεταξύ άλλων, σημειώνει: «Το κόμμα μας -και ασφαλώς όχι «παράταξη»- είναι ο ΣΥΡΙΖΑ. Οι όποιες αναζητήσεις για αλλαγή ονόματος ή η συμπλήρωσή του για να… χωρέσει τους συμμάχους μπορεί να δημιουργήσει συγχύσεις. Για παράδειγμα, το προτεινόμενο ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία ή Προοδευτική Παράταξη παραπέμπει ευθέως σε συμμαχικό σχήμα και όχι σε ενιαίο πολιτικό οργανισμό, όπως ορθά αποφασίσαμε στο 1ο συνέδριό μας.

Η υιοθέτηση μιας τέτοιας πρότασης όχι μόνο μας ξαναγυρνά στον ΣΥΡΙΖΑ των συνιστωσών, αλλά ταυτόχρονα διαμορφώνει κατά κάποιο τρόπο και την ταυτότητά του. Προβάλλει ισότιμα μια δεύτερη «ισχυρή» συνιστώσα, ένα δεύτερο κόμμα δίπλα στο υπάρχον. Ο τεχνητός αυτός διαχωρισμός σε «αριστερούς» και «προοδευτικούς», σε «αντικαπιταλιστές» και «μεταρρυθμιστές», σε «ουτοπιστές» και «ρεαλιστές», στους μεν και τους δε εντέλει, όχι μόνο δεν προσθέτει στη συλλογική μας προσπάθεια, αλλά στην ουσία αφαιρεί, διχάζει, καθώς διαμορφώνει αντικειμενικά έναν φορέα με δύο ψυχές, χωρίς σαφή ιδεολογική και πολιτική ραχοκοκαλιά. Η σχηματοποίηση του ανοίγματος, μονοσήμαντα στην Προοδευτική Συμμαχία, είναι σοβαρό πολιτικό λάθος».

Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου της Κυριακής