Δεν πρόκειται για παρανόηση, ούτε για πολιτικούς που δεν ξέρουν τι λένε. Η μετεκλογική συμπεριφορά του ΣΥΡΙΖΑ και προσωπικά του κ. Τσίπρα έχει έναν στρατηγικό στόχο. Να μην αντιληφθεί το σύνολο της ελληνικής κοινής γνώμης –  συμπεριλαμβανομένου και του 31,8% που ψήφισαν ΣΥΡΙΖΑ στις εκλογές- την πολιτική και διαχειριστική ανεπάρκεια του ΣΥΡΙΖΑ ως κυβέρνηση. Και τουλάχιστον, μη συμβεί κάτι τέτοιο πριν αρχίσει η περίοδος φθοράς της σημερινής κυβέρνησης. Με απλά λόγια, ο κ. Τσίπρας τρέμει την απομυθοποίησή του.

Γι’ αυτό κάνει ό,τι μπορεί για να μη ξεκινήσει ποτέ η διαδικασία της αποτίμησης του κυβερνητικού έργου, που για ευνόητους εσωκομματικούς λόγους πιέζουν να ξεκινήσει οι 53+ και οι άλλες πλευρές της εσωκομματικής αντιπολίτευσης.

Στην Kεντρική Eπιτροπή ο ίδιος μίλησε για ένα «διεθνές συνέδριο απολογισμού των 4,5 χρόνων διακυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ», επιλέγοντας μία light διαδικασία, από την οποία και ο ίδιος θα βγει αλώβητος. Μετά, ο «πολιτικός μπαμπάς» του, Αλέκος Φλαμπουράρης, βγήκε να πει ότι «δεν χρειάζεται να υπάρξει αποτίμηση του κυβερνητικού έργου του ΣΥΡΙΖΑ», επιβεβαιώνοντας ότι ο κ. Τσίπρας δεν θέλει την αυτοκριτική και προσπαθεί διά των αναβολών να την αποφύγει.

Ο εφιάλτης της απομυθοποίησης

Ο φόβος της απομυθοποίησής του οδηγεί τον κ. Τσίπρα στην ανάγκη όπου σταθεί και όπου βρεθεί, από την 7^η Ιουλίου και μετά, να μιλά για «δικαίωση». Δικαίωση στην οικονομία, δικαίωση στη συμφωνία των Πρεσπών -όπως είπε και χθες από τα Σκόπια ζητώντας να ξεκινήσει η ενταξιακή πορεία της Βόρειας Μακεδονίας στην Ε.Ε., χωρίς να τον ενδιαφέρει το γεγονός ότι η γειτονική χώρα δεν εφαρμόζει τα κομμάτια της συμφωνίας των Πρεσπών που δεν της αρέσουν-, δικαίωση στο προσφυγικό/ μεταναστευτικό, δικαίωση στην ασφάλεια, δικαίωση στην ενέργεια κ.λπ.

Για τον ίδιο λόγο, την προστασία του προφίλ του ως πρωθυπουργού και ηγέτη -που χρειάζεται τόσο πολύ αυτήν την περίοδο που φθείρεται με γοργούς ρυθμούς, σύμφωνα τουλάχιστον με τις δημοσκοπήσεις- ο κ. Τσίπρας δεν πρόκειται να τηρήσει συναινετική στάση σε κανένα θέμα έναντι της κυβέρνησης του κ. Μητσοτάκη.

Αρνητική στάση

Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν πρόκειται να τηρήσει στάση συναίνεσης ή έστω ουδετερότητας ούτε στο θέμα της ψήφου των Ελλήνων του εξωτερικού ούτε στη διαδικασία της συνταγματικής αναθεώρησης, ή στην εκλογή νέου Προέδρου Δημοκρατίας. Θα βρεθεί απέναντι σε κάθε κυβερνητική πρωτοβουλία στο προσφυγικό και ακόμα περισσότερο στις πολιτικές μείωσης φόρων, προσέλκυσης επενδύσεων, ενίσχυσης της ασφάλειας των πολιτών κ.λπ. Με πρόσχημα τις ιδεολογικές διαφορές, ο κ. Τσίπρας θα υπερασπιστεί μέχρι κεραίας τις πολιτικές που αποφάσισε και άσκησε ως πρωθυπουργός και ακόμα και αν ο ελληνικός λαός τις αποδοκίμασε κατά περίπου 70%, αυτός θα μιλά για δικαίωση.

Είναι χαρακτηριστική η στάση της αξιωματικής αντιπολίτευσης στο προσφυγικό/μεταναστευτικό, παρά το γεγονός πως όλοι οι Ελληνες θυμούνται ποιος δημιούργησε τη Μόρια, ποιος υπόγραψε τη συμφωνία με την Α. Μέρκελ και τον Ρ.Τ. Ερντογάν και τι ακολούθησε.

Είναι χαρακτηριστική η στάση της και στο θέμα της συμφωνίας των Πρεσπών, όπου επιχειρεί να διαστρεβλώσει τις θέσεις της κυβέρνησης και το τι ακριβώς σημαίνει το να πρέπει να την εφαρμόσει, παρά το ότι διαφωνεί.

Είναι χαρακτηριστική η στάση της – και προσωπικά η στάση του πρώην υπουργού Οικονομικών κ. Τσακαλώτου-  όταν ο επικεφαλής του ΔΝΤ στην Ευρώπη «ξεμπροστιάζει» τον ΣΥΡΙΖΑ αποκαλύπτοντας ότι η πολιτική των υψηλών πρωτογενών πλεονασμάτων, η πολιτική της λιτότητας και της καταστροφής της μεσαίας τάξης ήταν αποτέλεσμα της βούλησης της προηγούμενης κυβέρνησης και όχι αποτέλεσμα πίεσης των θεσμών. Ηταν δηλαδή επιλογή της προηγούμενης κυβέρνησης να μην υπάρξουν πολιτικές υπέρ της ανάπτυξης, δηλαδή για όλους, αλλά πολιτικές επιλεκτικών επιδομάτων, δηλαδή για τις κοινωνικές ομάδες στις οποίες ο ΣΥΡΙΖΑ στόχευε εκλογικά.

Ο στόχος του

Η πολιτική επιλογή ο ΣΥΡΙΖΑ να μη μπει στο σπιράλ της αυτοκριτικής έχει στόχο. Στόχος είναι ο κ. Τσίπρας -ο οποίος ξεκινά τις περιοδείες του από Πάτρα και Ηράκλειο εν όψει συνεδρίου- να φτάσει στο συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ την άνοιξη «ατσαλάκωτος» και αδιαμφισβήτητος ηγέτης. Να περάσει τις αλλαγές που θέλει με τις μικρότερες δυνατές αντιδράσεις, να προσελκύσει όσα νέα μέλη μπορεί και να αναβαπτίσει την ισχύ του ως επικεφαλής νέου κόμματος στη βάση, ώστε να μπορεί να κοιτά τον Κυριάκο Μητσοτάκη στα μάτια, που έχει περάσει από αυτήν τη διαδικασία για να γίνει πρόεδρος της Ν.Δ. Και «ατσαλάκωτος» σημαίνει αλάνθαστος ή διορθώνων τα λάθη του.

Οπως η απόφαση του μετεκλογικού ΣΥΡΙΖΑ να μην ψηφίσει τις συμβάσεις για την εξόρυξη υδρογοναναθράκων για τις οποίες έκανε φιέστες (μαζί με EXON, TOTAL και ΕΛ.ΠΕ.) ως κυβέρνηση. Γιατί; Επειδή ο κ. Τσίπρας γνωρίζει ότι η απόφαση αυτή δεν ήταν δημοφιλής στον ΣΥΡΙΖΑ τότε και τώρα χρειάζεται τη στήριξη όλου του εσωκομματικού ακροατηρίου. Γι’ αυτό έσπευσε ο Φίλης να τον πιέσει ζητώντας καταψήφιση και όχι αποχή της αξιωματικής αντιπολίτευσης από τη Βουλή και ο Δρίτσας να του υπενθυμίσει ότι μπορούσε και …σκληρότερα, δηλαδή να ζητήσει από την κυβέρνηση να αποσύρει τις συμβάσεις του κυβερνητικού ΣΥΡΙΖΑ…

Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου