Ο κ. Πέτσας αναφέρεται σε βασικές πτυχές του μεταρρυθμιστικού σχεδίου της Ν.Δ., αλλά και στις στοχευμένες παρεμβάσεις που σχεδιάζει για πραγματική στήριξη των πιο αδύναμων.

Πόσο κοντά στην κανονικότητα εκτιμάτε ότι θα βρει, τελικά, την οικονομία η επόμενη κυβέρνηση;

Η υπερφορολόγηση, όταν μάλιστα 8 στους 10 πολίτες πιστεύουν ότι το φορολογικό σύστημα δεν είναι ανταποδοτικό, δεν είναι «κανονικότητα». Η εκτόξευση του ληξιπρόθεσμου ιδιωτικού χρέους στα 230 δισ. ευρώ δεν είναι «κανονικότητα». Η μη χορήγηση εκατοντάδων χιλιάδων συντάξεων επί τρία χρόνια δεν είναι «κανονικότητα». Η ουσιαστική «πτώχευση» φυσικών κρατικών μονοπωλίων, όπως της ΔΕΗ και των ΕΛΤΑ, δεν είναι «κανονικότητα». Ο δανεισμός του Ελληνικού Δημοσίου με πολλαπλάσια spreads από τα αντίστοιχα άλλων κρατών της ευρωζώνης που βγήκαν από την κρίση δεν είναι «κανονικότητα». Η ενισχυμένη εποπτεία και η δέσμευση για εξοντωτικά πρωτογενή πλεονάσματα μέχρι το 2060 δεν είναι «κανονικότητα». Η μείωση κατά περίπου 3 δισ. ευρώ των επενδύσεων το 2018, έναντι ακόμη και αυτών των «καταθλιπτικά» χαμηλών του 2017, που έφερε την Ελλάδα ουραγό στην Ε.Ε., δεν είναι «κανονικότητα». Ολα αυτά πρέπει να αλλάξουν την επόμενη μέρα. Και θα αλλάξουν με κυβέρνηση Κυριάκου Μητσοτάκη.

Η Ν.Δ. θα επιδιώξει, ως κυβέρνηση, να μη γίνει, τελικά, η μείωση του αφορολογήτου το 2020;

Στο πρόσφατο Eurogroup της 5ης Απριλίου 2019 η κυβέρνηση επαναβεβαίωσε τη δέσμευσή της για τη μείωση του αφορολογήτου κατά 3.000 ευρώ, περίπου, σε λίγους μήνες. Ομως, το αφορολόγητο είναι ένα θέμα. Η φορολογική κλίμακα, το τέλος επιτηδεύματος, η εισφορά αλληλεγγύης, οι υψηλές ασφαλιστικές εισφορές με χαμηλές συντάξεις, ο υψηλός ΕΝΦΙΑ, ΦΠΑ και Ειδικός Φόρος Κατανάλωσης σε προϊόντα και υπηρεσίες είναι άλλα θέματα που συνθέτουν ένα αποτυχημένο φορολογικό σύστημα που ενθαρρύνει την παραοικονομία και τη φοροδιαφυγή. Ειδικά για το αφορολόγητο, εμείς επενδύουμε στην προβλεψιμότητα, όχι στην αβεβαιότητα. Γι’ αυτό έχουμε σχεδιάσει μια νέα φορολογική κλίμακα που ξεκινά από το 9%, αντί 22% σήμερα, ώστε να απορροφηθούν τα 2/3 τις αφαίμαξης που θα υποστούν χαμηλόμισθοι και χαμηλοσυνταξιούχοι από την ψηφισμένη μείωση του αφορολογήτου. Τα 8 στα 10 νοικοκυριά, λοιπόν, ξέρουν από σήμερα ότι, ακόμη και αν γίνει η μείωση του αφορολογήτου, θα έχει περιορισμένη επίπτωση στον οικογενειακό προϋπολογισμό τους, ενώ θα ωφεληθούν απ’ όλες τις άλλες μειώσεις φόρων που έχουμε παρουσιάσει (π.χ. ΕΝΦΙΑ, ασφαλιστικές εισφορές, ΦΠΑ).

Πότε και υπό ποιες προϋποθέσεις θα είναι, πιστεύετε, σε θέση η Ν.Δ., ως κυβέρνηση, να διεκδικήσει με σοβαρές πιθανότητες μείωση των πρωτογενών πλεονασμάτων; Και αν το επιτύχει, ο επιπλέον δημοσιονομικός χώρος προς ποια κατεύθυνση θα αξιοποιηθεί;

Η κυβέρνηση Τσίπρα αντάλλαξε την παραμονή της στην εξουσία με τη διαιώνιση της λιτότητας. Η μείωση του δημοσιονομικού στόχου που έχουμε προτείνει στο 2% του ΑΕΠ, αντί 3,5% του ΑΕΠ μέχρι το 2022 και 2,2% μέχρι το 2060, είναι εφικτή, λοιπόν, μόνο μετά την πολιτική αλλαγή. Μια καλύτερη συμφωνία με τους εταίρους μας βασίζεται σε μια νέα «ρήτρα ανάπτυξης και μεταρρυθμίσεων», στην οποία η ελληνική κυβέρνηση δεσμεύεται σε συγκεκριμένες μεταρρυθμίσεις, τις οποίες υλοποιεί με απόλυτη προσήλωση.

Και όσο αυτές υλοποιούνται τόσο μειώνονται οι στόχοι του πρωτογενούς πλεονάσματος στο 2% του ΑΕΠ. H αλλαγή του μίγματος πολιτικής με έμφαση στη μείωση των φόρων και των δαπανών, σε συνδυασμό με ένα εθνικό σχέδιο μεταρρυθμίσεων του οποίου έχουμε την ιδιοκτησία φέρνει ισχυρότερη ανάπτυξη και μεγαλύτερη απασχόληση. Από την ισχυρότερη και πιο «δίκαιη ανάπτυξη» (inclusive growth) θα αυτοχρηματοδοτούνται τα περισσότερο ρεαλιστικά πρωτογενή πλεονάσματα, όχι από αέναα μέτρα λιτότητας. Ο πρόσθετος δημοσιονομικός χώρος από τη μείωση των πρωτογενών πλεονασμάτων θα αξιοποιηθεί κατά 80% στη μείωση των φόρων και κατά 20% σε στοχευμένες δαπάνες στήριξης της οικογένειας και της κοινωνικής προστασίας.

Τι είδους βελτιωτικές τροποποιήσεις θα επιδιώξει η Ν.Δ. σε σχέση με την πρόσφατη ρύθμιση για την α’ κατοικία; Και τι σκέφτεται να κάνει συνολικά για το πρόβλημα του ιδιωτικού χρέους;

Εχουμε παρουσιάσει μία ολοκληρωμένη πρόταση για τη μείωση των οφειλών σε τράπεζες, εφορία και ασφαλιστικά ταμεία, τη «Δεύτερη Ευκαιρία». Στόχος της πρότασης είναι η δραστική μείωση του ιδιωτικού χρέους, νοικοκυριών και επιχειρήσεων, στο πλαίσιο λύσεων που έχουν ήδη υιοθετηθεί σε άλλες χώρες. Επιπλέον, προτείνουμε τη σύσταση «λευκού μητρώου» επιχειρήσεων, αλλά και τη χορήγηση κινήτρων που θα επιβραβεύουν τους συνεπείς δανειολήπτες. Μόνο έτσι θα μπορέσουμε να εξισορροπήσουμε το πρόβλημα του «ηθικού κινδύνου» (moral hazard), του κινδύνου δηλαδή να ενταθεί το πρόβλημα αθέτησης πληρωμών, ακριβώς επειδή έχει σχεδιαστεί ένα σύστημα προστασίας όσων βρέθηκαν σε πραγματική αδυναμία έγκαιρης εξυπηρέτησης των δανείων τους.

Εάν κληθείτε ως κυβέρνηση να επιστρέψετε τα αναδρομικά, στη βάση δικαστικών αποφάσεων, πώς θα το χειριστείτε;

Οπως έχουμε αποδείξει και στο παρελθόν, η Νέα Δημοκρατία σέβεται τις αποφάσεις των ανώτατων δικαστηρίων της χώρας ως βασική προϋπόθεση Δημοκρατίας και τήρησης του κράτους δικαίου. Το ίδιο θα κάνουμε ξανά, αν χρειαστεί.

Κατά την προσωπική σας άποψη, πότε είναι πιθανότερο να διεξαχθούν, τελικά, οι εθνικές εκλογές;

Οταν νομίζει ο κ. Τσίπρας ότι τον βολεύει. Αλλά με την πολιτική που έχει ακολουθήσει τα τελευταία χρόνια, φλόμωσε τους Ελληνες με ψέματα, φόρους, φτώχεια, φόβο και εθνική ταπείνωση. Και για όλα αυτά θα τον «μαυρίσουν», όποτε και εάν στηθούν κάλπες.

Η «επιδοματική πολιτική» της κυβέρνησης είναι μέσο εξαγοράς

Γιατί μέμφεστε την κυβέρνηση για «επιδοματική λογική» τη στιγμή που και η Ν.Δ. θέτει ως προγραμματική προτεραιότητα την ενίσχυση των πιο αδύναμων; Με ποιες άλλες πολιτικές θα επιδιώξετε να επιτύχετε αυτόν τον στόχο;

Η «επιδοματική πολιτική» της κυβέρνησης δεν είναι πολιτική στήριξης των πιο αδύναμων. Είναι μέσο εξαγοράς. Με την υπερφορολόγηση, το πετσόκομμα των συντάξεων και την κατάργηση κοινωνικών επιδομάτων, όπως το ΕΚΑΣ, ο κ. Τσίπρας φτωχοποίησε τη μεσαία τάξη. Και μετά, αφού πήρε 10 από όλους, μοιράζει πίσω 1 σε λίγους. Σε αυτούς που πλέον εξαρτώνται απόλυτα για την επιβίωσή τους από το ξεροκόμματο που πετάει από τη βίλα του ο κάθε νεόπλουτος της κομματικής νομενκλατούρας. Εμείς σπάμε αυτή την ανήθικη εξάρτηση. Θέλουμε ελεύθερους ανθρώπους που θα ευημερούν, όχι εξαθλιωμένους που θα ζητιανεύουν.

Γκρεμίζουμε το «κομματικό» κράτος και μειώνουμε τις αναποτελεσματικές δημόσιες δαπάνες κατά 2 δισ. ευρώ. Αλλά τις κάνουμε πιο στοχευμένες για να «πιάνουν τόπο». Με πλήρη αξιοποίηση του Προγράμματος Δημοσίων Επενδύσεων και με παρεμβάσεις για τους πλέον φτωχούς, τους ανέργους και την οικογένεια. Με αύξηση Ελάχιστου Εγγυημένου Εισοδήματος κατά 240 εκατ. ευρώ, από 760 εκατ. ευρώ σήμερα σε 1 δισ. ευρώ για να καλύπτει 800.000 συμπολίτες μας που ζουν σε συνθήκες ακραίας φτώχειας. Με αύξηση των δικαιούχων επιδομάτων ανεργίας, με επιπλέον χρηματοδότηση 200 εκατ. ευρώ (σε τακτικά επιδόματα ανεργίας και σε επιδόματα μακροχρονίως ανέργων).

Με τη δέσμευση ότι θα δίνονται 2.000 ευρώ για κάθε παιδί που γεννιέται, ότι κανένα παιδί δεν θα μείνει εκτός βρεφονηπιακού σταθμού και με πρόσθετο αφορολόγητο 1.000 ευρώ για κάθε παιδί. Ετσι, η στήριξη της οικογένειας και ένα αποτελεσματικό δίχτυ κοινωνικής προστασίας είναι εργαλεία για να μη συρρικνωθεί και άλλο το έθνος μας και για να μη μείνει κανείς πίσω όταν θα τρέχει η οικονομία μπροστά για να καλύψει το χαμένο έδαφος της τετραετίας «ΣΥΡΙΖΑ & Cο» άλλων πολιτικών τυχοδιωκτών.

Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου της Κυριακής