Ανταπόκριση Βρυξέλλες Μανώλης Κωστίδης  

Μεταξύ άλλων ο κ Παπαδημούλης μίλησε για την ενταξιακή πορεία της Τουρκίας στην ΕΕ και ανέφερε πως «ο καιρός είναι νεφελώδης. Και στο Στρασβούργο και στις Βρυξέλλες. Κυρίως επειδή υπάρχουν τα θέματα της δημοκρατίας, των ανθρωπίνων δικαιωμάτων κτλ. Από την άλλη δεν σπάει και ο κρίκος της επαφής». όσον αφορά την ανάκαμψη της Ελλάδας και πως μας βλέπουν οι ευρωπαίοι εταίροι ανέφερε πως «το κλίμα έχει αλλάξει προς το καλύτερο. Εχουν γίνει κι άλλα πράγματα. Η Ελλάδα  ανακάμπτει. Τα τελευταία τρία χρόνια η Ελλάδα, με τις θυσίες του ελληνικού λαού, με τις προσπάθειες, έχει πετύχει τους στόχους».

Αναλυτικά η συνέντευξη:

       -Ποια είναι η εικόνα για την Τουρκία σχετικά με το προσφυγικό; Διότι πολλές φορές η Τουρκία δέχεται επικρίσεις πως δεν τηρεί τη συμφωνία. Από την άλλη και η Άγκυρα κατηγορεί την Ε.Ε. πως δεν έχει δώσει τα απαραίτητα κονδύλια, δεν έχει προχωρήσει στο θέμα της άρσης της βίζας για τους τούρκους πολίτες;

-Για την Τουρκία ο καιρός είναι νεφελώδης. Και στο Στρασβούργο και στις Βρυξέλλες. Κυρίως επειδή υπάρχουν τα θέματα της δημοκρατίας, των ανθρωπίνων δικαιωμάτων κτλ. Από την άλλη δεν σπάει και ο κρίκος της επαφής. Διότι η Ευρώπη αρνείται και αποφεύγει να δώσει μια ευρωπαϊκή λύση στο προσφυγικό, μια αναλογική κατανομή των προσφύγων καθώς οι χώρες του Βίζενγκραντ έχουν μπλοκάρει την Ευρώπη κι έτσι φορτώνει στην Ελλάδα και την Ιταλία το βάρος. Επειδή η Ευρώπη είναι ελλειμματική στο προσφυγικό , έχει αποφασίσει να δώσει μια ῾῾υπεργολαβία῾῾ στον Ερντογάν στο προσφυγικό να κάνει ῾῾outsourcing῾῾. H συμφωνία αυτή η περίφημη Ε.Ε. – Toυρκίας είναι αυτό ακριβώς. Έχει ένα σημαντικό θετικό, που έχει μειώσει τις ροές κι έχει μειώσει τους θανάτους των προσφύγων. Αυτό το ξεχνάμε. Έχει γκρίζα σημεία, αρνητικά σημεία, προβλήματα στην εφαρμογή της, κάθε πλευρά έχει τις δικές της αιτιάσεις. Η Ε.Ε. προς την Τουρκία πως  δεν την εφαρμόζει σωστά. Και η Τουρκία προς την Ε.Ε , πως δεν εκταμιεύει τα ποσά με τους ρυθμούς που είχε δεσμευτεί.  Γενικότερα πιστεύω πως η ματιά της ευρωπαϊκής ηγεσίας απέναντι στην Τουρκία έχει αλλάξει.  Όταν είχα εκλεγεί βουλευτής πρώτη φορά το 2004 στην Ευρώπη υπήρχε ένα κλίμα υμνητικό για την Τουρκία. Για τον Ερντογάν. Τον έλεγαν ο Ἰσλαμοδημοκράτης῾  δηλαδή κάτι σαν ῾Χριστιανοδημοκράτης῾ που θα εκδημοκρατίσει την Τουρκία και θα την φέρει πιο κοντά στην Ευρώπη. Τώρα το πράγμα έχει αλλάξει  καθώς έχει αλλάξει ο Ερντογάν.  Αλλά η Ευρώπη έχει ανάγκη την Τουρκία σε πολλά θέματα, στο προσφυγικό, γεωγραφικά, εξωτερικής πολιτικής. Και η Τουρκία έχει ανάγκη τα ευρωπαϊκά χρήματα. Όχι μόνο τα κονδύλια για το προσφυγικό αλλά και τις ευρωπαϊκές επενδύσεις. Διότι και η τουρκική οικονομία δεν τα πάει καλά. Η Τουρκία έχει ανοίξει πολλά μέτωπα. Και στη Συρία δεν τα έχει πάει καλά, με το Ισραήλ τα ίδια, με τις ΗΠΑ σε κόντρα. Όλα αυτά δεν μπορούν να έρθουν σε μια ισορροπία με την αναθέρμανση των σχέσεων με τον Πούτιν, άρα και η Τουρκία έχει ανάγκη την Ευρώπη. Κι όπως βλέπετε πρόσφατα, παρά την ρητορική, πρόσφατα ο Γκάμπριελ συναντήθηκε με τον Τσαβούσογλου.  Κατέβασε ο Ερντογάν τους τόνους απέναντι στη ρητορική του προς την Ευρὠπη. Έγινε και η τελευταία συνάντηση Ερντογάν- Mακρόν.

Μπορούμε να πούμε πως η Ελλάδα πρωταγωνιστεί στο θέμα αυτό. Το 2003 ο Ερντογάν είχε έρθει στην Ελλάδα , όταν δεν μπορούσε να γίνει πρωθυπουργός αλλά είχε επισκεφθεί την Αθήνα ως πρόεδρος του  ΑΚP, με τον  Κώστα Σημίτη.  Πρόσφατα πάλι τον Δεκέμβριο ήρθε ως πρόεδρος της Δημοκρατίας στην Ελλάδα και αμέσως μετά ήρθε το άνοιγμα προς την Ευρώπη. Ήρθε στην Ελλάδα, πήγε στο Παρίσι, είπατε για τον Γκάμπριελ, σε λίγες ημέρες θα συναντηθεί με τον Πάπα στο Βατικανό.

Θέλω να πω πως σε αυτό το θέμα η Αθήνα άνοιξε το δρόμο και μετά ήρθαν ο Γκάμπριελ , ο Μακρόν κτλ. Η Τουρκία είναι ένας δύσκολος γείτονας, όχι τώρα μόνο αλλά ιστορικά. Αλλά είμαστε υποχρεωμένοι να συζητάμε με τους γείτονες μας , ακόμη κι αν είναι δύσκολοι. Θα σας έλεγα ο διάλογος είναι πιο επιβεβλημένος όταν έχει δύσκολους γείτονες. Το θέμα είναι με ποιες βάσεις , με ποιες αρχές με ποιες σταθερές κάνες διάλογο.  Εγώ θεωρώ πως η επίσκεψη Ερντογάν στην Αθήνα ήταν χρήσιμη.  Και νιώθω υπερήφανος, καθώς όταν ο Ερντογάν άνοιξε και κάπως άτσαλα  κάποια ευαίσθητα θέματα , πήρε τις απαντήσεις που έπρεπε από τον πρωθυπουργό στην κοινή συνέντευξη τύπου και από τον πρόεδρο της δημοκρατίας που αδίκως επικρίθηκε. Νομίζω πως η γεωγραφία , η ιστορία, και η οικονομική αλληλεξάρτηση μαζί με το προσφυγικό καθιστά αυτή τη σχέση υποχρεωτική. Άρα το συμφέρον των δυο χωρών και λαών είναι να κρατούν σε κάποια όρια τις διαφορές τους και να μην αφήνουν να μπαίνουν ανεξέλεγκτες φωτιές στη σχέση αυτή.  Διότι η ιστορία διδάσκει πως από αυτό χάνουν και οι δυο . Κερδίζουν αυτοί που πουλάνε όπλα, δεν κερδίζουν οι λαοί. Η Ελλάδα ως χώρα Ε.Ε. είναι υποχρεωμένη να ασκεί  πολύπλευρη εξωτερική πολιτική και ο κάθε πρωθυπουργός να συνομιλεί και με τον Πούτιν και με τον Τραμπ ..

Και με τον Ζάεφ;

Nαι και με τον Ζάεφ.

Όμως στην Ελλάδα ο διάλογος δεν θεωρείται πάντα ως κάτι θετικό;

Δεν είμαι αυτής της άποψης. Πιστεύω πως χρειαζόμαστε και περισσότερο διάλογο και μέσα στην Ελλάδα. Νομίζω που τώρα μπαίνουμε σε μεγαλύτερη φάση σταθερότητας ενόψει και της εξόδου από το μνημόνιο τον Αύγουστο του 2018 πρέπει να χτίσουμε  τον πολιτικό διάλογο στην Ελλάδα για το τι θα αντικαταστήσει το μνημόνιο. Ένα ελληνικό πρόγραμμα ανάπτυξης για το 2019-2023 . Eκεί να γίνει ουσιαστική αντιπαράθεση, απόψεων, προτάσεων αλλά αυτό απαιτεί ήπιο πολιτικό κλίμα και διάλογο. Νομίζω πως πρέπει να φύγουμε από το έντονο κλίμα που ντοπάρει τους φανατικούς κάθε πλευράς αλλά δεν ωφελεί τη χώρα.  Αν έρθουν επενδύσεις ζωντανέψει η οικονομία, δεν θα έχει κέρδος μόνο ο Τσίπρας που είναι πρωθυπουργός, θα κερδίσει και η εκάστοτε κυβέρνηση που θα ακολουθήσει , εγώ θέλω να είναι ο Τσίπρας πρωθυπουργός και την επόμενη τετραετία. Όμως όλοι εδώ ζούμε!

Με τις συνομιλίες, επαφές που έχετε στην Ευρώπη..έχει  αλλάξει το κλίμα για την Ελλάδα;

Ναι έχει αλλάξει και προς το καλύτερο και αλλάζει διαρκώς.

Επειδή έχει συμβεί το Brexit ή κάτι άλλο;

´Εχουν γίνει κι άλλα πράγματα. Η Ελλάδα  ανακάμπτει. Τα τελευταία τρία χρόνια η Ελλάδα, με τις θυσίες του ελληνικού λαού, με τις προσπάθειες, έχει πετύχει τους στόχους.  Η Ευρώπη καταλαβαίνει πως κάτι πρέπει να αλλάξει και σε αυτήν. Διότι όπου στήνονται κάλπες , η σημερινή Ευρώπη δεν αρέσει και αποδοκιμάζεται.  Άρα πρέπει να αλλάξει. Έχει υποχωρήσει και το δόγμα Σόιμπλε, αυτή η ακραία  λογική της τιμωρίας.  Το Brexit έχει υποχρεώσει τους 27 να δείχνουν πιο ενωμένοι. Κι όχι μόνο αυτό , αλλά έχει φέρει την ιδέα της διεύρυνσης προς τα δυτικά Βαλκάνια που την είχαν βάλει στο ράφι οι Ευρωπαίοι ηγέτες το θέμα της ένταξης της Σερβίας ή του Μαυροβουνίου…. Να σας πω κάτι όμως ενώ παλιά δεν ήθελε κανείς να βγάλει φωτογραφία με τον Τσίπρα, τώρα η σύνοδος των ηγετών του νότου που έγινε με την πρωτοβουλία της Αθήνας και του Τσίπρα έγινε θεσμός. Οι Ευρωπαίοι σοσιαλιστές καλούν εδώ και 2 χρόνια τον Τσίπρα μόνιμα στις συνόδους τους. Κι ας στεναχωρηθεί η Φώφη Γεννηματά, αυτοί έχουν καταλάβει πως ο ΣΥΡΙΖΑ εκφράζει πλέον την πλειοψηφία στις δυνάμεις της Αριστεράς και της κεντροαριστεράς στην Ελλάδα. Επιπλέον αρκετοί παράγοντες, πολιτικοί, επιχειρηματίες θεωρούν την Ελλάδα τόπο μελλοντικών ωφέλιμων επενδύσεων. Προσοχή όμως τίποτα δεν είναι εξασφαλισμένο και κλειδωμένο στον αυτόματο πιλότο. Πρέπει τα παθήματα της χρεοκοπίας που μας οδήγησαν στα μνημόνια να γίνουν μαθήματα και οτιδήποτε χτίζουμε από εδώ και πέρα να το χτίσουμε σε σταθερές βάσεις.

Και των Σκοπίων;

H προοπτική θα πρέπει να είναι για όλους αυτό όμως θα πάρει καιρό ίσως περισσότερο από δεκαετία.

Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει ωριμάσει; Έχει αλλάξει;

Ασφαλώς έχει ωριμάσει και μέσα από δύσκολες αναγκαστικές επιλογές. Είναι άλλο να είσαι ένα κόμμα του 3-5% κι άλλο να είσαι το κόμμα που κυβερνά τη χώρα. Εγώ προσωπικά ήμουν από αυτούς που εργάστηκε για την ωρίμανση αυτή. Οι δημοσιογράφοι με αποκαλούν ως από τους ῾ ρεαλιστές του ΣΥΡΙΖΑ῾.  Χαίρομαι που αυτά που λέω πια είναι η κυρίαρχη πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ όπως αυτή εκφράζεται από τον πρωθυπουργό που είναι και πρόεδρος του κόμματος. Το πρώτο εξάμηνο του 2015 όταν υπουργός Οικονομικών ήταν ο Βαρουφάκης έζησα ιδιαίτερες δυσκολίες να πείθω εδώ τον κόσμο. για τις ελληνικές θέσεις και τα ελληνικά συμφέροντα.  Κι έχω πει και δημόσια πως πριν τις εκλογές του Ιανουαρίου του 2015 είχα εκφράσει στον Αλέξη Τσίπρα  τις σοβαρές μου ενστάσεις μου για δυο επιλογές του. Ζωή Κωνσταντοπούλου  για πρόεδρος  Βουλής και Γιάνης Βαρουφάκης υπουργός Οικονομικών. Νομίζω πια είναι αυτό η πεποίθηση και για την κυβέρνηση και για τον ΣΥΡΙΖΑ και για την μεγάλη πλειοψηφία των Ελλήνων. Αλλά κανείς δεν είναι τέλειος.

[dynamic-sidebar id=”post-area-diabaste”]