Οι προηγούμενες εκτιμήσεις ήταν ότι περίπου οι μισές θαλάσσιες πετρελαιοκηλίδες είχαν ανθρωπογενή προέλευση και οι υπόλοιπες μισές προέρχονταν από φυσικές πηγές (με βάση όμως τη νέα εκτίμηση αυτό το ποσοστό δεν ξεπερνά το 6%).

Οι ερευνητές των πανεπιστημίων της Φλόριντα (ΗΠΑ) και της Ναντζίνγκ (Κίνα), οι οποίοι έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό «Science», χρησιμοποίησαν περισσότερες από 560.000 εικόνες ραντάρ από τους δορυφόρους Sentinel για πάνω από 450.000 πετρελαιοκηλίδες παγκοσμίως, οι περισσότερες σχετικά μικρού μεγέθους, τις οποίες ανέλυσαν με τη βοήθεια της τεχνητής νοημοσύνης.

Διαπίστωσαν ότι οι περισσότερες πετρελαιοκηλίδες βρίσκονται κοντά στις ακτές, οι μισές σε απόσταση έως περίπου 40 χιλιόμετρα από αυτές, ενώ το 90% σε απόσταση έως 160 χιλιόμετρα, κυρίως πάνω στις βασικές οδούς της ναυσιπλοΐας. Η συνολική έκταση των πετρελαιοκηλίδων εκτιμάται σε περίπου 1,5 εκατ. τετραγωνικά χιλιόμετρα ή μια περιοχή υπερδιπλάσια της Γαλλίας.

Οι κυριότερες αιτίες των πετρελαιοκηλίδων είναι τα πλοία, οι αγωγοί και οι πλατφόρμες άντλησης πετρελαίου και φυσικού αερίου, η ρύπανση από παράκτιες δραστηριότητες, αλλά επίσης οι φυσικές διαρροές από τον πυθμένα της θάλασσας. Οι κηλίδες είναι λεπτά στρώματα πετρελαίου στην επιφάνεια του νερού, οι οποίες μετακινούνται συνεχώς από τους ανέμους και τα θαλάσσια ρεύματα, ενώ υφίστανται διάσπαση από τα κύματα.

Μεταξύ άλλων, οι κηλίδες έχουν σοβαρή επίπτωση στο φυτοπλαγκτόν που αποτελεί τη βάση της θαλάσσιας τροφικής αλυσίδας. Επίσης άλλα μεγάλα θαλάσσια ζώα, όπως οι χελώνες και οι φάλαινες, υφίστανται σοβαρές βλάβες, όταν έρχονται σε επαφή με πετρελαιοκηλίδες καθώς αναπνέουν.

Σύνδεσμος για την επιστημονική δημοσίευση:

https://www.science.org/doi/10.1126/science.abm5940