Τα γεννητικά του όργανα μοιάζουν γυναικεία, αλλά στη πραγματικότητα αρκεί μια επέμβαση ώστε να απελευθερωθεί το πέος και οι όρχεις και το παιδί να ζήσει την υπόλοιπη ζωή τους ως άνδρας. Τα επόμενα χρόνια η πρόοδος της ιατρικής και της χειρουργικής μετατρέπει τις ελάχιστες επεμβάσεις αλλαγής φύλου από άκρως επικίνδυνες εγχειρίσεις μειωμένου ρίσκου.

Φυσικά στην Ελλάδα των μέσων του 20ου αιώνα λέξεις όπως “τρανσέξουαλ”, “αλλαγή φύλου”, “φυλομετάβαση” είναι παντελώς άγνωστες. Στις αρχές της δεκαετίας του 50 καταγράφονται οι πρώτες επεμβάσεις εγχείρησης αλλαγής φύλου στην Ελλάδα. Η πρώτη γίνεται το 1951, όταν μια κοπέλα από την Εύβοια μπαινει στο μαιευτήριο “Αλεξάνδρα” ως Ζωή και βγαίνει ως Ζώης. Παρότι η ιδιαιτερότητα του περιστατικού επιβάλει μυστικότητα, η είδηση γίνεται γρήγορα γνωστή και νοσοκομείο και Ζώης “πολιορκούνται” για δηλώσεις ή φωτογραφίες. Οι μόνοι που καταφέρνουν να καταφέρνουν να βρεθούν κοντά στο ιστορικό γεγονός είναι δημοσιογράφοι της εφημερίδας “Αθηναϊκή” μεταμφιεσμένοι ως γιατροί…

Το επόμενο περιστατικό εξελίσσεται στις αρχές του 1953 στην πρωτεύουσα. Τότε η 17χρονη Μαρία από την Κρήτη νοσηλεύεται για μήνες στο Αρεταίειο νοσοκομείο. Τα δημοσιεύματα της εποχής μιλούν μιλούν για ένα πρόβλημα που ξεκινά από λάθος … διάγνωση της μαμής που βλέποντας τα υποτυπώδη γεννητικά όργανα του βρέφους θεωρεί ότι είναι κορίτσι. Παρότι ντυμένη με κοριτσίστικα ρούχα και έχοντας τις ανάλογες κοτσίδες σταδιακά η “Μαρία” δεν βλέπει τα συνομήλικα κορίτσια μόνο σαν φίλες. Μπαίνοντας στην εφηβεία τα ανδρικά χαρακτηριστικά γίνονται εντονότερα με αποτέλεσμα οι γονείς να σταματήσουν τις ετοιμασίες προίκισης του κοριτσιού και να το φέρουν στην Αθήνα ώστε να κοιταχθεί από γιατρούς.

Φυσικά νοσηλεύεται στη γυναικεία πτέρυγα, αλλά όταν μια απλή ιατρική εξέταση διαπιστώνει ότι η Μαρία ήταν εκ γενετής Μάριος, αρχίζουν μακρόχρονες και επίπονες χειρουργικές επεμβάσεις αποκατάστασης φύλου. Ο, πλέον, Μάριος μεταφέρεται στην ανδρική πτέρυγα, οι κοτσίδες κόβονται, σταδιακά τα ανδρικά χαρακτηριστικά τονίζονται, οι ώμοι φαρδαίνουν,η φωνή γίνεται πιο μπάσα και η εφηβική επιθετικότητα βγαίνει στην επιφάνεια.

Έτσι, όταν κάποιος ρεπόρτερ θέλει να τον φωτογραφήσει στο θάλαμο αυτός με βαριά κρητική προφορά τον απειλεί: “Πρόσεξε μη τραβήξεις καμιά φωτογραφία γιατί σου έσπασα το κεφάλι”. Ο δημοσιογράφος που προσπαθεί να τον πλησιάζει αναφέρει χαρακτηριστικά : “Προσπάθησα να του πάρω καμιά φωτογραφία του από τον καιρό θεωρείτο κορίτσι. Αδύνατον όμως. Όλες τις έχει αποσύρει της κυκλοφορίας και μόνο που τις βλέπει εξανίσταται και με θυμό αρνείται ότι υπήρξε ποτέ κορίτσι. Βλέπετε ανδρική υπερηφάνεια”.

Πλέον το ζήτημα της αλλαγής φύλου εμφανίζεται δειλά στο δημόσιο διάλογο. Το 1952 ο γνωστός σκηνοθέτης, σεναριογράφος, συγγραφέας (και πολλά άλλα…) Αλέκος Σακελλάριος σε χρονογράφημα του στην “Απογευματινή” αναφέρεται σε αντίστοιχη περίπτωση Αμερικανού στρατιώτη, που χρειάζεται να κάνει έξι διαδοχικές επεμβάσεις αλλαγής φύλλου στην Κοπεγχάγη ώστε “… να μπορέσει να βγάλει τις βαριές και άχαρες αρβύλες και να φορέσει στη θέση του ένα κομψό ζευγαράκι γόβας”.

Κατά τον Σακελλάριο αξίζουν οι πόνοι που υποφέρει ο, πρώην, στρατιώτης αφού ως τέτοιος το πολύ να έφτανε να γίνει υπασπιστής και μετά να πάρει το φύλλο πορείας για να βρει δουλειά ώστε να ταΐσει αυτόν και την γυναίκα του. Τώρα όμως ως ωραία γυναίκα εξασφαλίζει το μέλλον του αφού πλέον “…τη ζωή, το φαΐ, τα ρούχα και τη στέγη του θα του τα εξασφαλίσει ένας άλλος άνδρας που θα τον ερωτευθεί”…