Η εμφάνιση του περιοδικού “Κλασικά Εικονογραφημένα” τον Μάρτιο του 1951 από τις εκδόσεις Πεχλιβανίδη που μεταφέρει τα σημαντικότερα έργα της παγκόσμιας λογοτεχνίας σε μορφή κόμιξ,  αποτελεί πραγματική επανάσταση αφού πρωταγωνιστής δεν είναι πλέον το κείμενο αλλά η εικόνα κάτι που οδηγεί στην τεράστια εκδοτική επιτυχία τους. Η μικρή ελληνική παραγωγή “αντεπιτίθεται” τον Φεβρουάριο του 1953 με την έκδοση του “Μικρός Ήρως” του Στέλιου Ανεμοδουρά και πρωταγωνιστές τον ατρόμητο έφηβο πράκτορα της Ελληνικής Αντίστασης Γιώργο Θαλάσση ή Παιδί Φάντασμα που προκαλεί τρόμο σε Γερμανούς, Ιταλούς και Βουλγάρους εισβολείς, την ισάξια πολεμίστρια και ανεκπλήρωτο έρωτα του Κατερίνα και τον  αιώνια πεινασμένο Σπίθα.

Σταδιακά τα αμερικάνικα κόμιξ κυριαρχούν στην ελληνική αγορά με τη σειρά “Διαπλανητικά”, “Παράξενα”, “Δυναμικά”, “Εκπληκτικά”, το “Γέλιο και Χαρά” και φυσικά τον παγκόσμιο “βασιλιά” τους “Μίκυ Μάους”, που το όνομα του ταυτίζεται ήδη από τον Μεσοπόλεμο με την ίδια την έννοια των κινουμένων σχεδίων και κόμιξ αφού κάθε αντίστοιχη προσπάθεια βαφτίζεται ως “Μίκυ Μάους”. Στην πραγματικότητα όμως ο δαιμόνιος ποντικός, αποκτά το πρώτο …ιδιόκτητο περιοδικό στη χώρα μόλις το 1966 από τις εκδόσεις Τερζόπουλου, μια και μέχρι τότε ζει φιλοξενούμενος σε άλλα έντυπα. Σε κάθε περίπτωση ο Μίκυ με τη παρέα του (Μίνι, Πλούτο, Μαύρος Πητ) και τους άλλους ήρωες του Ουώλτ Ντίσνευ (Ντόναλντ, Σκρούντζ κλπ) γοητεύουν με τις περιπέτειες τους τα ελληνόπουλα που σπεύδουν κατά χιλιάδες να δώσουν τρεις δραχμές από το χαρτζιλίκι τους για να τον αποκτήσουν.

Η είσοδος στη δεκαετία του 70 βρίσκει την ελληνική αγορά παραλογοτεχνίας με διευρυμένο αναγνωστικό κοινό και τίτλους,  και διαφοροποιημένη θεματολογία. Ήδη έχουν ξεκινήσει τα περιοδικά ιστοριών γουέστερν (“Μικρός Σερίφης”, “Μικρός Κάου μπόυ” και “Μικρός Αρχηγός”), εμφανίζονται τα λεγόμενα πολεμικά περιοδικά δράσης (“Έφοδος”, “Δράσις”, “Πόλεμος”, “Αστραπή”, “Κράνος” κλπ), ο μονίμως πεινασμένος “Σεραφίνο” και ο λαστιχάνθρωπος “Τιραμόλα”, οι διαχρονικοί “Λούκυ Λουκ” και “Αστερίξ”, οι πολεμιστές “Μπλέκ”, “Ζαγκόρ” και  “Όμπραξ” καθώς και το “Αγόρι” και ο “Τρουένο”.

Εκτός των αγοριών και τα κορίτσια έχουν πλέον τις δικές τους επιλογές με τις “Κατερίνα”, “Μανίνα”, “Πάττυ” και “Μαριλένα”. Με την έκδοση των ηρώων της Μάρβελ Κόμιξ, (“Κάπτεν Αμέρικα”, “Χούλκ”, “Σπάιντερμαν” κλπ), ολοκληρώνεται η απόλυτη κυριαρχία του εισαγόμενου κόμιξ στην Ελλάδα, και οι ντόπιοι δημιουργοί περιορίζονται σε ηρωικές  προσπάθειες όπως η “Κολούμπρα” και το “Σκαθάρι” από τους Πάνο Κουτρουλάρη και Κάρολο Μπρούσαλη.

Φυσικά οι εκδόσεις των κόμιξ δεν σταματούν στα τέλη της δεκαετίας του 70 όπως εμείς. Δεν είμαστε στην πλευρά εκείνων που πιστεύουν ότι αυτά που διαβάζουν τα σημερινά παιδιά είναι “επικίνδυνα” και εκείνα που διαβάζαμε εμείς ήταν “αθώα”. Είναι φυσικό κάθε γενιά να θυμάται τα δικά της αναγνώσματα, αφού μεγαλώνοντας μας είναι δύσκολο να καταλάβουμε ότι δεν υπάρχουν “αθώα” έντυπα, αλλά αθώες ματιές κι αυτές τις έχουν μόνο τα παιδιά…

Ειδήσεις σήμερα