Θα λέγαμε μάλιστα ότι τα ποσοστά “συνοδοιπόρων” στο στράτευμα είναι παραπλήσια με εκείνα του ελληνικού λαού. Δηλαδή, κάποιοι για προσωπικό όφελος και ματαιοδοξία συμπορεύονται μαζί της, οι περισσότεροι παραμένουν “σιωπηλοί διαφωνούντες”, ενώ λιγότεροι περνούν στις επάλξεις του αντιδικτατορικού αγώνα.

Η αμφισβήτηση της δικτατορίας είναι  μεγαλύτερη στις τάξεις του Πολεμικού Ναυτικού που αποτελεί τον πρώτο θύλακα αντίστασης στις Ένοπλες Δυνάμεις.

Ο σημαντικότερος πυρήνας δημοκρατικών αξιωματικών είναι εκείνος που αποτελείται από πέντε παλιούς φίλους και πρώην συμμαθητές της Σχολής Ναυτικών Δοκίμων της τάξης του 1948 :Νικόλαος Παππάς. Αθανάσιος Σέκερης, Αλέξανδρος Παπαδόγγονας, Πιέρρος Παναγιωταρέας και Παναγιώτης Μάλλιαρης.

Ο αρχικός προβληματισμός της συνωμοτικής ομάδας είναι αν πρέπει το δίκτυο τους να συμπεριλάβει προδικτατορικούς πολιτικούς, αλλά μπροστά στην ανασφάλεια πιθανής κομματικής εκμετάλλευσης, αποφασίζει να περιοριστεί εντός  του στρατεύματος αφήνοντας έτσι εκτεθειμένους τους ίδιους αφού κρέμεται πάνω από τα κεφάλια τους το άρθρο 63 του Στρατιωτικού Ποινικού Κώδικα που προβλέπει καθαίρεση και θανατική ποινή σε στασιαστές.

Οι συμμετέχοντες υπογράφουν δήλωση ότι  γνωρίζοντας σκοπούς και στόχους του κινήματος,  ορκίζονται στη στρατιωτική τους τιμή πως θα διαφυλάσσουν τη μυστικότητα του.

Ημερομηνία εκδήλωσης του ορίζονται τα ξημερώματα της 23^ης Μαΐου 1973, κατά τη διάρκεια προγραμματισμένης άσκησης του ΝΑΤΟ στη Μεσόγειο, αλλά το προηγούμενο βράδυ υπάρχουν πληροφορίες περί προδοσίας του. Παρότι υπάρχει ακόμα χρόνος εκδήλωσης του κινήματος με τον απόπλου των πλοίων που θα στασίαζαν, στις αποσπασματικές συνεννοήσεις που γίνονται εκείνες τις δραματικές ώρες υπερισχύει η συντηρητική άποψη αναβολής  με τη συνθηματική λέξη “Σοφοκλής”.

Ξεκινούν άμεσα οι πρώτες συλλήψεις, η δικτατορία πανηγυρίζει, αλλά στην ανακοίνωσή της δείχνει ότι δεν έχει κατανοήσει το μέγεθος διασποράς των κινηματιών στις τάξεις του Πολεμικού Ναυτικού μιλώντας για “αποστράτους” και “δύο-τρία πλοία”.

Παρά την καταστολή του κινήματος ο κυβερνήτης του αντιτορπιλικού “Βέλος” που βρίσκεται στην Αδριατική Νικόλαος Παππάς, αποφασίζει να δράσει δυναμικά ενημερώνοντας το πλήρωμα ότι το πλοίο φεύγει από το σχηματισμό του ΝΑΤΟ κατευθυνόμενο στην Ιταλία, όπου θα ζητήσει πολιτικό άσυλο. Πράγματι, το πλοίο αγκυροβολεί στο Φιουμιτσίνο της Σικελίας κάτω από επευφημίες των 250 ανδρών του πληρώματος, με αποτέλεσμα ο κυβερνήτης και οι 31 συνάδελφοι του που ζητούν πολιτικό άσυλο, ν’ αποτελούν ένα ακόμα “βέλος” στη καρδιά της καταρρέουσας δικτατορίας των συνταγματαρχών.

Η παράτολμη ενέργεια του Νικολάου Παππά όταν όλα έχουν τελειώσει, μπορεί να μην ανατρέπει τη δικτατορία όπως είναι ο αρχικός στόχος, αλλά  δείχνει σε εσωτερικό και εξωτερικό ότι στο ελληνικό στράτευμα δεν υπάρχουν μόνο επίορκοι αξιωματικοί.

Το κίνημα του Ναυτικού και η ανταρσία του “Βέλος”, οδηγούν λίγους μήνες αργότερα στο δημοψήφισμα για την κατάργηση της Βασιλευομένης Δημοκρατίας (αφού ο βασιλιάς Κωνσταντίνος θεωρείται άδικα ιθύνων νους) και στην απόπειρα εκδημοκρατισμού της μέσα στη χρονιά με το αποτυχημένο “πείραμα Μαρκεζίνη”.

Ειδήσεις σήμερα

Σάλος στην Τουρκία: Αδιαθεσία Ερντογάν κατά τη διάρκεια ζωντανής μετάδοσης

Συντάξεις-δημόσιο: Συμφέρει να φύγεις κάποιος στα 67 ή στα 40 έτη ασφάλισης;

ΕΝΦΙΑ: Οι 2 στρεβλώσεις της νομοθεσίας